انتظار مردم عراق برای تصویب قانون اساسی در حالی به درازا کشیده است که هر روز در گوشه و کنار این کشور جمعی قربانی تروریست ها و بقایای حزب ملعون بعث می شوند و در این میان آن چه که به فراموشی سپرده شده است فریادهای دردآلود کودک عراقی است که دیگر مامنی برای آسودن و آغوشی برای گریستن ندارد.
كودكان ايراني را نميبينيد كه دارند از فرط گرسنگي ميميرند.
مادران اينها دادشان را به كجا و كه بايد ببرند؟
چرا درد اين ملت بدبخت ايران را نميبينيد؟
ملتي كه هر روز و شب در كنج تنهائيش ميگريد و هيچ دادرس و غمخواري ندارد.
كور شويد كه درد ملت خودتان را نميبينيد.