پاس گل مورالس برای جیب ملت ایران، چقدر تمام شد؟

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: سایت آینده نوشت: سه شنبه شب گذشته جمعی از بازیكنان استقلال و پرسپولیس به همت علی سعیدلو و حبیب كاشانی در قالب دو تیم ایران و بولیوی به میدان رفتند و مورد تشویق سربازان حاضر در سالن سرپوشیده دانشگاه امام علی قرار گرفتند تا رئیس جمهور این كشور دوست و برادر در ایام اقامت در تهران، ساعات خوشی را سپری كند اما در پس این دیدار سیاسی كه ورزش ایران را سیاسی‏تر و ابراز دست‏تر از همیشه نشان می‏دهد، این علامت سوال پنهان شده كه برای تكمیل دوستی دو كشور و تامین رضایت خاطر این رئیس‌جمهور سرخپوست، احیاناً چه كمك‏های مالی و یا هدایایی همچون كمك سال پیشین یا ساخت ده هزار واحدی آپارتمان به ونزوئلا كه می‏تواند عامل پیروزی چاوز در انتخابات ریاست جمهوری شود، به مورالس انجام شده است؟ 

اوو مورالس رئیس‌جمهور كشور بولیوی برای دومین بار در دو سال اخیر در سفری سه روزه به ایران آمد تا با متحدش محمود احمدی‌نژاد به گفت‌و گو و تبادل‌نظر و توسعه همكاری‏ها بپردازد اما بولیوی كجای دنیا است كه باید برای توسعه روابط با این كشور كوشید و چه اهمیتی دارد كه رئیس‌جمهورش پس از حضور در ایران، بیش از هر چیز علاقمند به مشاهده تراكتورسازی و پیگیری دریافت تعداد متنابهی تراكتور و انتقال برای كشورش به عنوان كالای استراتژیك است؟ اتفاقی كه زمینه ساز پا به توپ شدن باشگاه تراكتورسازی پا به توپ گشت و در نهایت بازی دیشب دو رئیس‌جمهور را رقم زد كه طی آن 14 گل رد و بدل شد كه در یكی از جالب‌ترین این گل‏ها مورالس به احمدی‌نژاد پاس داد و پای احمدی‌نژاد نیز به گل باز شد.

اگرچه برخی نقدها نسبت به این دیدار دوستانه فوتسال، پیرامون سیاسی‌تر شدن فضای ورزش بود و اینكه سیاسیون باید از چنین رفتارهایی تا حد امكان پرهیز كنند، حكایت داشت اما عمده تحلیل‏ها ضمن عبور از این موضوع و اشاره به اینكه اگر رئیس یک كشور كوچک و فقیر، عشقش بازی فوتبال در ایران است و می‏توان او را به این شكل اهلی كرد، ترجیح بر منافع ملی و انجام بازی است اما در عین حال، این نگرانی را داشتند كه چنین بازیهایی ما را اهلی نكند و البته این نگرانی‏ها بدون عقبه ذهنی و صرفاً محصول بدبینی نیست.

بولیوی كه نامش برگرفته از سیمن بولیوار رهبر ونزوئلایی آزادی‌بخش این كشور گرفته شده، در زمان مبارزاتش استقلال‌طلبانه‌اش علیه اسپانیا با دیگر مستعمره اسپانیول‌ها یعنی دیگر كشور دوست و برادر كه كشوری جز ونزوئلا نیست، متحد شد و بدین شكل در 1809 استقلالش را با اعلام نظام جمهوری به‌دست آورد و تا به امروز با سیستم جمهوری پیش می‏رود. مورالس سال 2005 با 54درصد آراء كه رقمی بی‏سابقه بود، ریاست‌جمهوری را برعهده گرفت و 4 سال بعد نیز این متحد ایران، مجدداً انتخاب شد تا پایگاهی مناسب برای ایران در این منطقه به‌وجود آید؛ متحدی كه همچون ونزوئلا رهبرش به رفتارهای پوپولیستی مشهور است و در عین حال كه از زندگی فقیرانه و مردمی بودن سخن به میان می‏آوردٰ هواپیمای تشریفاتی آنچنانی برای سفرهایش می خرد.

پیروزی او در انتخابات ریاست‌جمهوری، توجه گروه‌های مبارزه با موادمخدر آمریكایی در آمریكای جنوبی را به خود جلب كرد كه تأكید عمده آنها بر ریشه‌كن كردن كاشت كوكا بود. برنامه تكریم كه هدفش رساندن تولید كوكا به صفر است، از دیدگاه بسیاری از مردم بولیوی تهدیدی برای امرار معاش و زندگی محسوب می‌شود. مورالس اعلام كرده است كه دولت او سعی خواهد كرد تا مصرف مواد مخدر را ممنوع اعلام كند ولی بازار قانونی صادرات برگهای كوكا را حفظ خواهد كرد اما خبری از ممنوعیت مصرف این ماده نیز نشد و مردم این كشور كه مدل آمریكای جنوبی افغانستان خودمان هستند، به كشت و صادرات و مصرف كوكائین می‏پردازند و حتی جناب مورالس، كوكا را سرمایه فرهنگی این كشور عنوان می‏كند كه در این صورت ستاد مبارزه با مواد مخدر ایران در حال جلوگیری از ورود محصول فرهنگی افغانستان به ایران است!

دومین كشور فقیر آمریكای جنوبی تحت تاثیر سیاست‏های امپریالیستی غرب با وجود آنكه گفته می‏شود بخش قابل توجهی از آهن و منیزیوم دنیا را تأمین می‏كند، تا آنجا كه بتوان تصور كرده عقب مانده بوده و حتی زمانی كه برخی مسئولان ایران به این كشور سفر كرده بودند، مردم این كشور با ظاهری كاملاً برهنه به استقبال آمده بودند و تصاویر مسئولان ایرانی را مقابل برخی اجزای بدنشان در مقابل دوربین‏های فیلمبرداری گرفتند بودند كه این وضعیت متاثركننده است. در واقع این كشور با وجود برخورداری از منابع معدنی غنی، از صنعت و همچنین فرهنگ ضعیفی برخوردار است و همین مسأله باعث شده، گاهاً این كشور به كنایه "خری نشسته بر روی معدن طلا" اطلاق شود. شاید همین وضعیت علاقمندی او را به تراكتورسواری در تبریز بیشتر كرد و باعث شد، او در ایران فوتبال را با كفش‏های نو تجربه كند و برای ملتش از محبت و انسان دوستی احمدی نِاد كه به عنوان نماینده مردم ایران سخن به میان آورد و البته احمدی نژاد نیز قدر حامی اش را بداند و از او حمایت‏هایی انجام دهد.

سه شنبه شب مورالس خیلی خوشحال بود و البته رئیس‌جمهور نیز به همین میزان شاد به نظر می‏‏رسید و باعث شد چنین استنباط شود كه مذاكرات سازنده بوده و در اثر این سازندگی، مورالس به همتایش پاسخ گل می‏دهد؛ پاس گلی كه باید جویا شد چقدر برای جیب ملت ایران تمام شده و آیا برای حمایت از ملت بیچاره بولیوی و حفظ پایگاه ایران در این كشور، باز هم رئیس دولت دهم دست به جیب شده و بدون اخذ مصوبه مجلس، به كشوری كمک كرده است؟ اگر فرض را بر منفی بودن چنین اتفاقی گذاشت كه قابل قبول است اما در صورتی كه پاسخ مثبت باشد، باید جویا شد این كشور فقیر چه كمكی به ایران در صحنه جهانی می‏تواند نماید و بهتر نیست رئیس‌جمهور وقتش را به توسعه روباط خارجه با دیگر كشورها همچون همین كشور برزیل بگذارد كه هم در آمریكای جنوبی است و هم فناوری و تكنولوژی بالایی برای تبادل با ایران دارد؟

هرچند هنوز پرونده كمک 280میلیون دلاری ایران كه دستاورد سال گذشته سفراحمدی‌نژاد بود در مجلس مفتوح است ونمایندگان معتقدند پرداخت چنین مبلغ هنگفتی به یک كشور خارجی بدون اطلاع و اجازه مجلس خلاف قوانین است اما به نظر می‌رسد با اوج گرفتن صفا وصمیمیت میان روسای دولت ایران و بولیوی جایی برای اعتراض به كمک‌های امسال دولت ایران به بولیوی باقی نماند چرا كه برادری احمدی‌نژاد و مورالس حتی در زمین ورزش هم قابل رویت است و كمک به بولیوی كمک به بیگانه محسوب نمی‌شود.