حقایق را افشا نکنم، می‌میرم!
آفتاب: چیستا یثربی که درحال حاضر مشغول آماده سازی تئاتر «اتاق تاریک» برای جشنواره تئاتر فجر است، درمورد این نمایش گفت: «اتاق تاریک برای من خیلی با ارزش است. این نمایش حاصل 15 سال اخیر زندگی من و مشکلات و ضربه‌هایی‌ست که از این‌طرف و آن طرف متحمل شده‌ام. اتاق تاریک، شاید خیلی غمگین به نظر برسد اما برای من خود زندگی است.»
یثربی در ادامه به ماجرای فیلم «دعوت» ساخته بهرام بیضایی اشاره کرد و افزود: «از «دعوت» به بعد، تصمیم گرفتم با جریان‌های زشت موجود در دنیای هنر، درست مثل خودشان برخورد کنم. پیش از آن همه به انرژیک بودن و حس همکاری در من اذعان داشتند، اما من امروز آدم دیگری هستم و خواسته‌های درونی‌ام را با شیوه‌ای جدید که ظاهری متناقض با درونم دارد، دنبال می‌کنم.»
وی که چندی پیش کتاب «اسرار انجمن ارواح» را به چاپ رسانده، ضمن بیان این مطلب که هیچ‌کس از رک‌گویی‌های من دل خوشی ندارد، گفت: «من نمی‌توانم حقایق تلخ را ببینم و سکوت کنم. رک‌گویی یکی از عناصر درونی من است و همانگونه که در «اسرار انجمن ارواح» به شخصیتی در وادی هنر اشاره کرده‌ام که در خانه‌های تریبلکس زندگی می‌کند، بازهم به دنبال افشاگری و انعکاس حقایق هستم. حتی در تئاتر اتاق تاریک نیز این رویکرد وجود دارد.»
این نویسنده همچنین از چاپ کتاب تازه‌اش خبر داد و اظهار داشت: «نگارش کتاب بعدی‌ام با نام «چیز‌هایی که نباید می‌دیدم» به پایان رسیده ولی هنوز آن را به ناشری نسپرده‌ام. در این کتاب من افشاگری‌های گسترده‌ای در مورد جریان‌ها و افرادی که عمری در برابر اذهان عمومی به عوام‌فریبی پرداخته‌اند، خواهم داشت. برایم مهم نیست که به چه کسانی بربخورد. من خیلی از حقایق را در طول این سال‌ها دیدم، که نباید می‌دیدم. اگر نگویم‌شان، می‌میرم!»
یثربی از انگ فمنیست خوردن خسته است و می‌گوید: «در طول این سال‌ها از دست خیلی‌ها کشیده‌ام و از توهین به‌رنج آمده‌ام. هرچند که هرگز متوقف نشدم و همواره هر کاری را که دلم خواسته ساخته‌ام، اما باید چهره واقعی عوام‌فریبانی که در تعاملات کثیفی بر اموال خود افزودند و برای مردم نقش انسان‌های مثبت را بازی‌کردند، فاش شود. آن‌هایی که امروز نشسته‌اند و با تکیه بر تمول‌شان سفارش کار می‌دهند.»
این کارگردان درمورد مردم و مخاطبان هنر، معتقد است معیشت در شرایط دشوار بهانه موجهی‌ست که بر آنان خرده نگیریم. او می‌گوید: «مردم دوست دارند پای تلویزیون لم بدهند و چای و قهوه بخورند. کسی وقت کتاب خواندن ندارد! به قول گونترگراس؛ هرکسی نمی‌تواند از کتاب لذت ببرد.»
وی که چندی پیش مجموعه شعری با نام «به جای کلمات نشسته‌ام» را منتشر کرده است، در این باره افزود: «مردم ترجیح می‌دهند به جای یک کتاب، نیم کیلو گوشت بخرند. ما در نوعی تاریکی فرو رفته‌ایم. حتی من و امثال من نیز به نحوی دیگر! و تئاتر «اتاق تاریک» هم از این تاریکی برآمده است.»
