گروکشی و تهدید وزیر توسط 4 نماینده حامی دولت!
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: 4 نماینده مجلس شورای اسلامی، به دفتر وزیر راه و ترابری رفتند تا با او دیدار "بسیار مهم و ویژه"ای داشته باشند و گویا در این ملاقات، خط‌و‌نشان‌هایی هم برای حمید بهبهانی کشیده‌اند!
این دیدار فوق‌العاده البته برای پیگیری موضوع نقاط سانحه خیز در جاده‌ها که سالانه هزاران نفر را به کام مرگ می‌کشاند نبود، ماجرای پل آن روستای کهگیلویه و بویر احمدی هم که فقدانش انگشتان اهالی را یکی پس از دیگری قطع می‌کند هم در میان نبود، قضیه حتی به کشدار شدن بیش از حد احداث آزاد راه تهران - شمال هم مربوط نمی‌شد چرا که اساساً مجلسی‌ها وقت خود و وزیر مملکت را با این موضوعات بی‌اهمیت تلف نمی‌کنند؛ قضیه از این قرار بود که این نمایندهها شال و کلاه کرده و از "بهارستان" تا "آفریقا" را گز کرده بودند تا به وزیر هشدار دهند که مبادا دوست‌شان را از ریاست سازمان هواپیمایی کشوری بردارد؛ همین!
رضا نخجوانی رئیس پرحاشیه سازمان هواپیمایی کشوری، از وقتی که اخبار مربوط به جابجایی احتمالی‌اش جدی شده، رایزنی‌هایی را با برخی نمایندگان مجلس آغاز کرده است و از این‌رو بی‌دلیل نیست که نماینده‌ای مانند زهره الهیان، در سخنانی بی‌سابقه، مدعی می‌شود که تصمیم وزیر راه برای برکناری نخجوانی، " اقدامی تلافی‌جویانه در برابر تصمیم مجلس برای استیضاح " است و در ادامه با تمجید از آقای رئیس، او را فردی"مدیر، متعهد، انقلابی، متخصص و کارآمد" می‌داند که "امیدی تازه در کالبد سازمان دمیده است" و البته در نهایت هم خانم نماینده برای منتقدان نخجوانی حکمی تکراری صادر می‌کند و آنان را افرادی "ویژه‌خوار" می‌خواند تا بار دیگر ثابت شود صاحبان منصب هنوز به‌راحتی آب خوردن به منتقدان "برچسب" می‌زنند!
واقعاً آیا جای سوال ندارد که چرا در شرایطی که یک وزیر می‌خواهد از اختیارات قانونی خود در عزل و نصب مدیران زیرمجموعه‌اش استفاده کند، چند نماینده احساس خطر می‌کنند و سراسیمه سراغ وزیر می‌روند و به اصرار و تهدید از او می‌خواهند که دست‌روی‌دست بگذارد؟
جالب اینجاست که همین نمایندهها، نه فقط در نشست خصوصی، که در گفت‌و گو با خبرنگاران می‌گویند که اگر وزیر، فلانی را عزل کند، ما هم او را استیضاح می‌کنیم!
به‌راستی آیا این نمایندهها این قدر متوجه نیستند که استیضاح، ابزاری برای برکناری وزیران ناکارآمد است و نه وسیله‌ای برای حفظ اطرافیان خود در قدرت؟!
از این گذشته، به فرض آن که وزیر راه، نخجوانی را برکنار کند؛ آیا در چنین صورتی، وزیر کار خلاف قانون انجام داده تا مستوجب استیضاح باشد؟ پاسخ این است: خیر، کار وزیر قانونی بوده است.
بنابراین صورت مسأله تغییر می‌کند: چرا بعضی نمایندهها در برابر یک اقدام "قانونی"، تهدید به استیضاح می‌کنند؟ آیا آنها آمده اند تا در برابر اقدامات قانونی بایستند؟!
این که نخجوانی باقی بماند یا از سازمان هواپیمایی برود، مسأله‌ای است که نهایتاً وزیر راه درباره آن تصمیم خواهد گرفت و این نوشتار در صدد اتخاذ رویکرد سلبی یا ایجابی درباره عزل یا ابقای او نیست، بلکه دغدغه ساختاری وجیزه حاضر این است که چرا برخی نمایندگان به جای آن که به وظایف اصلی خود و دفاع از حقوق موکلان خود یعنی مردم بپردازند، وکیل مدافع یک مسوول رده میانی دولتی شده اند و این موضوع آنقدر برایشان مهم و حیاتی است که در روزهای پرکار مجلس برای بررسی برنامه پنجم کشور، کار و مسئولیت‌شان را رها کرده و به دفتر وزیر راه می‌روند، آن هم نه برای پیگیری مطالبات مردم که برای اعمال فشار بر وزیر تا مبادا فلانی از جایش تکان بخورد.
جای هزار افسوس است که برخی نمایندگان ، جایگاه نظارتی "خانه ملت" را تا بدین سطح کاهش و شأن نمایندگی مردم را در حد لابی گری برای یک مدیر میانی تنزل داده‌اند ولو به بهای تهدید و حتی تحقیر مدیر ارشد او!
به‌راستی بعضی از این نمایندگان، چه بر سر مجلسی آورده‌اند که زمانی "عصاره فضائل ملت" نامیده می‌شد؟
این دیدار فوق‌العاده البته برای پیگیری موضوع نقاط سانحه خیز در جاده‌ها که سالانه هزاران نفر را به کام مرگ می‌کشاند نبود، ماجرای پل آن روستای کهگیلویه و بویر احمدی هم که فقدانش انگشتان اهالی را یکی پس از دیگری قطع می‌کند هم در میان نبود، قضیه حتی به کشدار شدن بیش از حد احداث آزاد راه تهران - شمال هم مربوط نمی‌شد چرا که اساساً مجلسی‌ها وقت خود و وزیر مملکت را با این موضوعات بی‌اهمیت تلف نمی‌کنند؛ قضیه از این قرار بود که این نمایندهها شال و کلاه کرده و از "بهارستان" تا "آفریقا" را گز کرده بودند تا به وزیر هشدار دهند که مبادا دوست‌شان را از ریاست سازمان هواپیمایی کشوری بردارد؛ همین!
رضا نخجوانی رئیس پرحاشیه سازمان هواپیمایی کشوری، از وقتی که اخبار مربوط به جابجایی احتمالی‌اش جدی شده، رایزنی‌هایی را با برخی نمایندگان مجلس آغاز کرده است و از این‌رو بی‌دلیل نیست که نماینده‌ای مانند زهره الهیان، در سخنانی بی‌سابقه، مدعی می‌شود که تصمیم وزیر راه برای برکناری نخجوانی، " اقدامی تلافی‌جویانه در برابر تصمیم مجلس برای استیضاح " است و در ادامه با تمجید از آقای رئیس، او را فردی"مدیر، متعهد، انقلابی، متخصص و کارآمد" می‌داند که "امیدی تازه در کالبد سازمان دمیده است" و البته در نهایت هم خانم نماینده برای منتقدان نخجوانی حکمی تکراری صادر می‌کند و آنان را افرادی "ویژه‌خوار" می‌خواند تا بار دیگر ثابت شود صاحبان منصب هنوز به‌راحتی آب خوردن به منتقدان "برچسب" می‌زنند!
واقعاً آیا جای سوال ندارد که چرا در شرایطی که یک وزیر می‌خواهد از اختیارات قانونی خود در عزل و نصب مدیران زیرمجموعه‌اش استفاده کند، چند نماینده احساس خطر می‌کنند و سراسیمه سراغ وزیر می‌روند و به اصرار و تهدید از او می‌خواهند که دست‌روی‌دست بگذارد؟
جالب اینجاست که همین نمایندهها، نه فقط در نشست خصوصی، که در گفت‌و گو با خبرنگاران می‌گویند که اگر وزیر، فلانی را عزل کند، ما هم او را استیضاح می‌کنیم!
به‌راستی آیا این نمایندهها این قدر متوجه نیستند که استیضاح، ابزاری برای برکناری وزیران ناکارآمد است و نه وسیله‌ای برای حفظ اطرافیان خود در قدرت؟!
از این گذشته، به فرض آن که وزیر راه، نخجوانی را برکنار کند؛ آیا در چنین صورتی، وزیر کار خلاف قانون انجام داده تا مستوجب استیضاح باشد؟ پاسخ این است: خیر، کار وزیر قانونی بوده است.
بنابراین صورت مسأله تغییر می‌کند: چرا بعضی نمایندهها در برابر یک اقدام "قانونی"، تهدید به استیضاح می‌کنند؟ آیا آنها آمده اند تا در برابر اقدامات قانونی بایستند؟!
این که نخجوانی باقی بماند یا از سازمان هواپیمایی برود، مسأله‌ای است که نهایتاً وزیر راه درباره آن تصمیم خواهد گرفت و این نوشتار در صدد اتخاذ رویکرد سلبی یا ایجابی درباره عزل یا ابقای او نیست، بلکه دغدغه ساختاری وجیزه حاضر این است که چرا برخی نمایندگان به جای آن که به وظایف اصلی خود و دفاع از حقوق موکلان خود یعنی مردم بپردازند، وکیل مدافع یک مسوول رده میانی دولتی شده اند و این موضوع آنقدر برایشان مهم و حیاتی است که در روزهای پرکار مجلس برای بررسی برنامه پنجم کشور، کار و مسئولیت‌شان را رها کرده و به دفتر وزیر راه می‌روند، آن هم نه برای پیگیری مطالبات مردم که برای اعمال فشار بر وزیر تا مبادا فلانی از جایش تکان بخورد.
جای هزار افسوس است که برخی نمایندگان ، جایگاه نظارتی "خانه ملت" را تا بدین سطح کاهش و شأن نمایندگی مردم را در حد لابی گری برای یک مدیر میانی تنزل داده‌اند ولو به بهای تهدید و حتی تحقیر مدیر ارشد او!
به‌راستی بعضی از این نمایندگان، چه بر سر مجلسی آورده‌اند که زمانی "عصاره فضائل ملت" نامیده می‌شد؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید