انتقاد عروس امام از نحوه تدریس وصیتنامه ایشان در دانشگاه‌ها
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: دیروز بخشی از گفت وگوی ماهنامه مدیریت ارتباطات با فاطمه طباطبایی عروس حضرت اما(ره)، که درباره وصیت نامه امام انجام شده بود بازتاب وسیعی در رسانه‌های مجازی داشت.
اما مطالعه متن کامل این گفت وگو که در شماره هفتم ماهنامه منتشر شده است حاوی ردوبدل شدن سئوالات و پاسخ‌های جالب میان ماهنامه و خانم طباطبایی است. ازجمله:
شما فکر می‌کنید به کدامیک از ابعاد توصیه هایی که در وصیتنامه امام وجود داشته است، بیشتر عمل شده و در مورد عمل به توصیه‌های کدام بخش‌ها کوتاهی شده است؟
پاسخ به این سؤال را نمی‌شود به‌راحتی بیان کرد و به اطلاعات دقیق و حتی آماری نیاز دارد. من قصد ندارم زحمات کسانی را که در این زمینه‌ها تلاش و فعالیت کرده‌اند، نادیده بگیرم ولی فکر می کنم هنوز در اجرا به معنا و مفهوم واقعی دستورالعمل های امام نرسیده‌ایم و هنوز با خواسته امام فاصله زیادی داریم.
یعنی تدریس وصیت نامه امام(ره) حتی به عنوان یک واحد درسی در دانشگاه‌ها نیز نتوانسته است به اجرای آن کمک کند؟
البته در دانشگاه سراسری چنین واحدی نداریم و در دانشگاه آزاد هم که این درس اجباری است، نمره این واحد در کارنامه درسی دانشجویان لحاظ نمی‌شود. از سوی دیگر، برخی از اساتیدی که این واحد را تدریس می‌کنند، خودشان شناخت درستی از امام ندارند. با این شرایط نتیجه تدریس وصیتنامه امام به دانشجویان چیست؟ آیا فکر می‌کنید فارغ‌التحصیلان دانشگاه آزاد با گذراندن این یک واحد درسی آن هم به این شیوه، اندیشه‌های امام را می‌شناسند؟
یعنی در دانشگاه فقط یک کار سمبولیک صورت گرفته است؟
بله تا حدودی. در حالی که وصیت نامه سیاسی امام یک موضوع سمبولیک نیست. بسیاری از دانشجویان فعلی شناختی نسبت به امام ندارند، چرا که سنشان اجازه نمی دهد.
حتی جریانات تاریخی را هم نمی دانند تا بتوانند گفته‌های امام را در شرایط ویژه خود بررسی کنند و....
ابعاد و جریان تاریخی آن زمان را هم نمی‌دانند و حتی شناختی هم نسبت به عمل انقلابی و مبارزاتی امام ندارند و تنها می دانند ایشان رهبری سیاسی یک نظام را بر عهده داشتند و نظامی را تغییر دادند. در چنین شرایطی جزوه‌ای به آنها داده می‌شود با آن مقدمه سخت و نهایتاً با چند سؤال تستی و.... در این حال احساس می‌کنیم آنها را با اندیشه امام آشنا کرده‌ایم.
من خودم با این دانشجویان از نزدیک برخورد داشتم و چند دوره در دانشگاه آزاد وصیت نامه امام را تدریس کردم. فقط به دلیل علاقه‌ای که به امام داشتم، از جماران می‌رفتم دانشگاه آزاد یادگار امام در شهرری نزدیک حرم امام تا این درس را تدریس کنم. می‌خواستم با بچه‌ها از نزدیک برخورد داشته باشم. ابتدا از آنها می‌پرسیدم چرا فکر می‌کنید باید چنین درسی را بخوانید و این سؤال را برایشان ایجاد می کردم که فکر می کنید چرا وصیتنامه امام واحد درسی شده است؟ بعد در مورد میزان شناخت آنها از امام خمینی می‌پرسیدم که عموماً می گفتند او رهبر نظام اسلامی بود که حکومت شاهنشاهی را عوض کرد و عده‌ای هم سکوت می‌کردند. حالا شما ببینید چنین دانشجویانی با احیاناً اساتیدی که خودشان هم شناختی درست و کاملی از امام ندارند و با توجه به شرایط تحصیلی و غیبت‌ها و تعطیلی‌ها و عدم لحاظ نمره در کارنامه دانشجو، چه انگیزه‌ای برای خواندن این درس دارند؟
اما مطالعه متن کامل این گفت وگو که در شماره هفتم ماهنامه منتشر شده است حاوی ردوبدل شدن سئوالات و پاسخ‌های جالب میان ماهنامه و خانم طباطبایی است. ازجمله:
شما فکر می‌کنید به کدامیک از ابعاد توصیه هایی که در وصیتنامه امام وجود داشته است، بیشتر عمل شده و در مورد عمل به توصیه‌های کدام بخش‌ها کوتاهی شده است؟
پاسخ به این سؤال را نمی‌شود به‌راحتی بیان کرد و به اطلاعات دقیق و حتی آماری نیاز دارد. من قصد ندارم زحمات کسانی را که در این زمینه‌ها تلاش و فعالیت کرده‌اند، نادیده بگیرم ولی فکر می کنم هنوز در اجرا به معنا و مفهوم واقعی دستورالعمل های امام نرسیده‌ایم و هنوز با خواسته امام فاصله زیادی داریم.
یعنی تدریس وصیت نامه امام(ره) حتی به عنوان یک واحد درسی در دانشگاه‌ها نیز نتوانسته است به اجرای آن کمک کند؟
البته در دانشگاه سراسری چنین واحدی نداریم و در دانشگاه آزاد هم که این درس اجباری است، نمره این واحد در کارنامه درسی دانشجویان لحاظ نمی‌شود. از سوی دیگر، برخی از اساتیدی که این واحد را تدریس می‌کنند، خودشان شناخت درستی از امام ندارند. با این شرایط نتیجه تدریس وصیتنامه امام به دانشجویان چیست؟ آیا فکر می‌کنید فارغ‌التحصیلان دانشگاه آزاد با گذراندن این یک واحد درسی آن هم به این شیوه، اندیشه‌های امام را می‌شناسند؟
یعنی در دانشگاه فقط یک کار سمبولیک صورت گرفته است؟
بله تا حدودی. در حالی که وصیت نامه سیاسی امام یک موضوع سمبولیک نیست. بسیاری از دانشجویان فعلی شناختی نسبت به امام ندارند، چرا که سنشان اجازه نمی دهد.
حتی جریانات تاریخی را هم نمی دانند تا بتوانند گفته‌های امام را در شرایط ویژه خود بررسی کنند و....
ابعاد و جریان تاریخی آن زمان را هم نمی‌دانند و حتی شناختی هم نسبت به عمل انقلابی و مبارزاتی امام ندارند و تنها می دانند ایشان رهبری سیاسی یک نظام را بر عهده داشتند و نظامی را تغییر دادند. در چنین شرایطی جزوه‌ای به آنها داده می‌شود با آن مقدمه سخت و نهایتاً با چند سؤال تستی و.... در این حال احساس می‌کنیم آنها را با اندیشه امام آشنا کرده‌ایم.
من خودم با این دانشجویان از نزدیک برخورد داشتم و چند دوره در دانشگاه آزاد وصیت نامه امام را تدریس کردم. فقط به دلیل علاقه‌ای که به امام داشتم، از جماران می‌رفتم دانشگاه آزاد یادگار امام در شهرری نزدیک حرم امام تا این درس را تدریس کنم. می‌خواستم با بچه‌ها از نزدیک برخورد داشته باشم. ابتدا از آنها می‌پرسیدم چرا فکر می‌کنید باید چنین درسی را بخوانید و این سؤال را برایشان ایجاد می کردم که فکر می کنید چرا وصیتنامه امام واحد درسی شده است؟ بعد در مورد میزان شناخت آنها از امام خمینی می‌پرسیدم که عموماً می گفتند او رهبر نظام اسلامی بود که حکومت شاهنشاهی را عوض کرد و عده‌ای هم سکوت می‌کردند. حالا شما ببینید چنین دانشجویانی با احیاناً اساتیدی که خودشان هم شناختی درست و کاملی از امام ندارند و با توجه به شرایط تحصیلی و غیبت‌ها و تعطیلی‌ها و عدم لحاظ نمره در کارنامه دانشجو، چه انگیزه‌ای برای خواندن این درس دارند؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید