یادداشتی برای غدیر
امام علی صوت عدالت و انسانیت
دکتر حمید رضائیقلعه
آفتابنیوز : 
آفتاب - دکتر حمید رضائیقلعه: امروز بیش از 1400 سال از واقعه سقیفه بنیساعده میگذرد. آن روز که پیامبر گرامی اسلام (ص) دار فانی را وداع گفت و امت خویش را از راهنماییها و ارشاداتش بیبهره ساخت. آن هنگام که پیروان شریعت محمدی برای انتخاب جانشین پیغمبر در سقیفه بنی ساعده گرد آمدند و بهرغم وصایای صریح و روشن رسول خدا در غدیرخم، خلیفهای دیگر برگزیدند. اوراق تاریخ سالیانی متمادی پس از رحلت محمد (ص) ورق زده شده ولیکن نشانی از عمل به وصیت او مشاهده نشد. 3 خلیفه پیاپی هم آمدند و بر مسند رهبری امت اسلامی جلوس کردند ولی با خلافتشان سکوتی عبرتانگیز را بر وصی بحق پیامبر تحمیل نمودند.
علی که نخستین یار و پیرو محمد(ص) پس از بعثت با شکوه حضرتش بود و در طی23 سال حیات پربرکت شارع اسلام پیوسته نیابت او را در رهبری جهان اسلام به عهده داشت علیرغم تأکید نبی اکرم (ص) بر ولایت و امامت او، از آنچه که تنها بر قامت او زیبنده بود محروم گشت و بدین سیاق ظلمی بس بزرگ و فراموش ناشدنی در کتاب قطور و مطول تاریخ ثبت گردید.
این ظلم اگر چه درس آموز و عبرتانگیز میباشد ولیکن سکوت بزرگ علی که مظلوم این ظلم عظیم است بهلحاظ صیانت از تمامیت فرهنگی و مدنی دنیای اسلام و حراست از وحدت واخوت مسلمین ایجاب مینماید که پیرامون مباحث تشتتزا و تفرقهانگیز نگردیم و از مسائلی گفتوگو کنیم که نقشی سازنده در زندگی امروزین ما ایفا نماید.
در این مقال در صدد سخن راندن در حیطه مظلومیت علی و تضییع حقوق حضرتش نیستم ولی برآنم که حیات آکنده از عدالت و انسانیت این مرد بزرگ را به وسع حقیرم ترسیم نمایم.
قسط و عدالت مهمی شفاف و دلپذیر در جوامع بشری است که همواره مورد علاقه و عشق خیل آدمیان بوده است.
انسانها همیشه حسرت تحقق عدل را در پهنه زندگی اجتماعی خود داشتهاند و گویا عدالت رؤیایی بوده که دستیابی بدان امری محال و ناممکن بوده است. بشریت هر از گاهی شاهد میلاد انسانهایی بوده که مساعی و همت خودشان را در راستای تجلی قسط به کار بستهاند ولی تلاششان به نحوی از انحاء ابتر و ناقص مانده است.
علی برترین نماد عدالتطلبی و اجرای قسط در طول تاریخ بشری است بهگونهای که جرداق نویسنده مسیحی لبنانی علی را صوت عدالت و انسانیت خطاب کرده است.
علی با اقوال، افعال و احوال خویش سیمای تمام و کمال فضایل انسانی و شایستگیهای زندگی اجتماعی را به تصویر کشیده است.
ولادت علی در والاترین جایگاه زمین که قبله موحدان و بندگان مؤمن خداست رخ داده است، میلاد مطهر علی یکتا ولادت تاریخ است چرا که سعادت و تبرکی این چنین بینظیر بوده است. به یقین تولدی در اعلای مبارکی، حیاتی متعالی و والا را نوید میدهد.
علی دوران طفولیت ایام نوجوانی خود را در کنار برگزیدهترین انسان سپری کرده و با فضیلتهای انسانی در حد کمال و تمام خو گرفته است. علی اولین مردی است که رستگاری خویش را با ذکر وحدانیت پروردگار تضمین نموده و شهادت توحید و نبوت را بر زبان جاری ساخته است. همدم و مونس پیامبر در روزهای سخت و طاقتفرسای تبعید در دره شعب ابی طالب علی بوده است. علی بزرگترین نماد ایثار و فداکاری است چرا که جانش را بر کف نهاد و در شب هجرت پیغمبر به مدینه به جای او در بستر خفت وخود را مهیا ساخت تا برای حفاظت از جان رسول اکرم و استمرار رسالتش جان ببازد.
همو بود که در لوای معاونت محمد (ص) بنای حکومت اسلامی را در مدینه و سپس شبه جزیره عربستان پیریزی نمود و در این راه انبوه سختیها را تحمل کرد. ذوالفقار علی هم شمشیر دو دمی بود که بر فرق کفار و مشرکین میتاخت و هم فکر و ذکری بود که تقوا و عصمتش را مستحکم میساخت.
فتوت و جوانمردی علی در رویارویی با عمربن عبدود در معرکه جنگ احزاب زبانزد عام و خاص است و دلاوری و شجاعتش در فتح قلاع خیبر ورد زبان دوست و دشمن اوست. نای زعامت و ولایت او بر مسلمین آشکار است چرا که پیامبر امامتش را با بیانی صریح در غدیرخم به گوش مسلمانان رساندهاند. تواضع، فروتنی و عاقل بودن علی اظهرالشمس است چرا که از حق رهبری و خلافتش به دلیل صیانت از یکپارچگی جامعه اسلامی و اجتناب از تفرق و دوئیت مسلمین صرف نظر کرده است.
آری، سکوت علی و نجوای علی شب هنگام در نخلستانهای مدینه فریادی است که انسانیت تمام عیار را به انسانها مینمایاند. یتیم نوازی و پرستاری از فقرا و مسکینان جزو لاینفک زندگی علی است و پرهیز از ریا و تظاهر شیوه زندگی اوست. فصاحت و بلاغت کلام و ظرافت اندیشه و غنای تفکر نشانه علم بیمنتهای علی است و افتخار پیروان و مریدان او در طی ادوار مختلف است. زندگی ساده، بیتکلف و بیآلایش علی در همه اوقات بخصوص به وقت خلافت علامت روح متعالی اوست و تسکین بخش نداران و بیچیزان در اقصی نقاط جامعه اسلامی است. مقابله با حیف و میل بیتالمال و مراعات عدالت در برخورداری مردم از بیتالمال امیدبخش دردمندان و مسلمانان صدر اسلام است چرا که حیات محمد (ص) و رایحه خوش او را زنده میکند. نبرد با مخلان حاکمیت توحید اعم از قاسطین، ناکثین و مارقین گویای صبر و استقامت علی در تثبیت شریعت محمدی است و حتی به هنگام شهادت حاضر در محراب نماز و رعایتکننده عدالت و انصاف در قصاص قاتل است.
علی به راستی مظلوم زیست چون سکوتی دردآور و تعبزا را تحمل کرد و هم مظلوم مرد چرا که پس از شهادتش کم نبودند مسلمانانی که از ضربت خوردنش در محراب نماز شگفتزده شدند زیرا میپنداشتند علی نماز نمیگزارد.
آفتاب - دکتر حمید رضائیقلعه: امروز بیش از 1400 سال از واقعه سقیفه بنیساعده میگذرد. آن روز که پیامبر گرامی اسلام (ص) دار فانی را وداع گفت و امت خویش را از راهنماییها و ارشاداتش بیبهره ساخت. آن هنگام که پیروان شریعت محمدی برای انتخاب جانشین پیغمبر در سقیفه بنی ساعده گرد آمدند و بهرغم وصایای صریح و روشن رسول خدا در غدیرخم، خلیفهای دیگر برگزیدند. اوراق تاریخ سالیانی متمادی پس از رحلت محمد (ص) ورق زده شده ولیکن نشانی از عمل به وصیت او مشاهده نشد. 3 خلیفه پیاپی هم آمدند و بر مسند رهبری امت اسلامی جلوس کردند ولی با خلافتشان سکوتی عبرتانگیز را بر وصی بحق پیامبر تحمیل نمودند. علی که نخستین یار و پیرو محمد(ص) پس از بعثت با شکوه حضرتش بود و در طی23 سال حیات پربرکت شارع اسلام پیوسته نیابت او را در رهبری جهان اسلام به عهده داشت علیرغم تأکید نبی اکرم (ص) بر ولایت و امامت او، از آنچه که تنها بر قامت او زیبنده بود محروم گشت و بدین سیاق ظلمی بس بزرگ و فراموش ناشدنی در کتاب قطور و مطول تاریخ ثبت گردید.
این ظلم اگر چه درس آموز و عبرتانگیز میباشد ولیکن سکوت بزرگ علی که مظلوم این ظلم عظیم است بهلحاظ صیانت از تمامیت فرهنگی و مدنی دنیای اسلام و حراست از وحدت واخوت مسلمین ایجاب مینماید که پیرامون مباحث تشتتزا و تفرقهانگیز نگردیم و از مسائلی گفتوگو کنیم که نقشی سازنده در زندگی امروزین ما ایفا نماید.
در این مقال در صدد سخن راندن در حیطه مظلومیت علی و تضییع حقوق حضرتش نیستم ولی برآنم که حیات آکنده از عدالت و انسانیت این مرد بزرگ را به وسع حقیرم ترسیم نمایم.
قسط و عدالت مهمی شفاف و دلپذیر در جوامع بشری است که همواره مورد علاقه و عشق خیل آدمیان بوده است.
انسانها همیشه حسرت تحقق عدل را در پهنه زندگی اجتماعی خود داشتهاند و گویا عدالت رؤیایی بوده که دستیابی بدان امری محال و ناممکن بوده است. بشریت هر از گاهی شاهد میلاد انسانهایی بوده که مساعی و همت خودشان را در راستای تجلی قسط به کار بستهاند ولی تلاششان به نحوی از انحاء ابتر و ناقص مانده است.
علی برترین نماد عدالتطلبی و اجرای قسط در طول تاریخ بشری است بهگونهای که جرداق نویسنده مسیحی لبنانی علی را صوت عدالت و انسانیت خطاب کرده است.
علی با اقوال، افعال و احوال خویش سیمای تمام و کمال فضایل انسانی و شایستگیهای زندگی اجتماعی را به تصویر کشیده است.
ولادت علی در والاترین جایگاه زمین که قبله موحدان و بندگان مؤمن خداست رخ داده است، میلاد مطهر علی یکتا ولادت تاریخ است چرا که سعادت و تبرکی این چنین بینظیر بوده است. به یقین تولدی در اعلای مبارکی، حیاتی متعالی و والا را نوید میدهد.
علی دوران طفولیت ایام نوجوانی خود را در کنار برگزیدهترین انسان سپری کرده و با فضیلتهای انسانی در حد کمال و تمام خو گرفته است. علی اولین مردی است که رستگاری خویش را با ذکر وحدانیت پروردگار تضمین نموده و شهادت توحید و نبوت را بر زبان جاری ساخته است. همدم و مونس پیامبر در روزهای سخت و طاقتفرسای تبعید در دره شعب ابی طالب علی بوده است. علی بزرگترین نماد ایثار و فداکاری است چرا که جانش را بر کف نهاد و در شب هجرت پیغمبر به مدینه به جای او در بستر خفت وخود را مهیا ساخت تا برای حفاظت از جان رسول اکرم و استمرار رسالتش جان ببازد.
همو بود که در لوای معاونت محمد (ص) بنای حکومت اسلامی را در مدینه و سپس شبه جزیره عربستان پیریزی نمود و در این راه انبوه سختیها را تحمل کرد. ذوالفقار علی هم شمشیر دو دمی بود که بر فرق کفار و مشرکین میتاخت و هم فکر و ذکری بود که تقوا و عصمتش را مستحکم میساخت.
فتوت و جوانمردی علی در رویارویی با عمربن عبدود در معرکه جنگ احزاب زبانزد عام و خاص است و دلاوری و شجاعتش در فتح قلاع خیبر ورد زبان دوست و دشمن اوست. نای زعامت و ولایت او بر مسلمین آشکار است چرا که پیامبر امامتش را با بیانی صریح در غدیرخم به گوش مسلمانان رساندهاند. تواضع، فروتنی و عاقل بودن علی اظهرالشمس است چرا که از حق رهبری و خلافتش به دلیل صیانت از یکپارچگی جامعه اسلامی و اجتناب از تفرق و دوئیت مسلمین صرف نظر کرده است.
آری، سکوت علی و نجوای علی شب هنگام در نخلستانهای مدینه فریادی است که انسانیت تمام عیار را به انسانها مینمایاند. یتیم نوازی و پرستاری از فقرا و مسکینان جزو لاینفک زندگی علی است و پرهیز از ریا و تظاهر شیوه زندگی اوست. فصاحت و بلاغت کلام و ظرافت اندیشه و غنای تفکر نشانه علم بیمنتهای علی است و افتخار پیروان و مریدان او در طی ادوار مختلف است. زندگی ساده، بیتکلف و بیآلایش علی در همه اوقات بخصوص به وقت خلافت علامت روح متعالی اوست و تسکین بخش نداران و بیچیزان در اقصی نقاط جامعه اسلامی است. مقابله با حیف و میل بیتالمال و مراعات عدالت در برخورداری مردم از بیتالمال امیدبخش دردمندان و مسلمانان صدر اسلام است چرا که حیات محمد (ص) و رایحه خوش او را زنده میکند. نبرد با مخلان حاکمیت توحید اعم از قاسطین، ناکثین و مارقین گویای صبر و استقامت علی در تثبیت شریعت محمدی است و حتی به هنگام شهادت حاضر در محراب نماز و رعایتکننده عدالت و انصاف در قصاص قاتل است.
علی به راستی مظلوم زیست چون سکوتی دردآور و تعبزا را تحمل کرد و هم مظلوم مرد چرا که پس از شهادتش کم نبودند مسلمانانی که از ضربت خوردنش در محراب نماز شگفتزده شدند زیرا میپنداشتند علی نماز نمیگزارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
