فرصتی برای افکار سنجی
آفتاب‌‌نیوز : 
ندادن ویزای ورود به نیویورک به هیئت پارلمانی ایران از سوی دولت امریکا اقدامی ناهنجار در عرف جامعه بین الملل است که مقابله با آن تنها با همسویی دیگر اعضای این جامعه ممکن است.
اگر چه واشنگتن برای توجه اقدامش به برخی موارد می توانست اشاره کند، اما این کار به طور مستقیم صلاحیت این دولت را در میزبانی اجلاس بین المللی دچار چالش می کرد. بنابراین واشنگتن با ندادن ویزای ورود به نیویورک به هیئت پارلمانی ایران که رییس مجلس اصلی ترین عضو آن است، خود را مقابل هنجارهای لازم برای میزبانی مجامع جهانی قرار داد.
ولی این وضع هنگامی واشنگتن را دچار مشکل می کرد که اعضای جامعه بین الملل نیز واکنش های اعتراضی خود را به سرعت ابراز می کردند.
بنابراین در صورت پایداری دولت امریکا در ندادن ویزا به هیئت پارلمانی ایران، تهران علاوه بر محکوم کردن تصمیم واشنگتن می توانست نگاهش را به واکنش های احتمالی دیگر دولت ها یا سازمان ملل بدوزد؛ آیا اقدام امریکاییان موجب اعتراض جامعه بین الملل شبیه تجربه سال 1969 می شد؟ در آن سال نیز امریکاییان از صدور ویزا برای هیئت فلسطینی به رهبری « یاسر عرفات» برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد خودداری کردند، اما اعضای جامعه ملل به اعتراض اجلاس خود را در نقطه ای دیگر از جهان برگزار کردند.
به نظر می رسد واشنگتن در اقدام اخیرش علیه تهران به رفتاری آزمایشی دست زد تا بازتاب های آن را در اقدام های احتمالی آینده اش که عمدتا« به مفهوم دیپلماسی» انزوای تهران است مورد سنجش قرار دهد.
در این حال تهران نیز می تواند از این فرصت برای شناسایی استعداد جامعه بین الملل برای واکنش هایش در قبال اقدام های ضد تهران توسط واشنگتن و متحدانش، نه تنها در سازمان ملل متحد، بلکه آژانس بین المللی انرژی هسته ای، استفاده کند.
ندادن ویزای ورود به نیویورک به هیئت پارلمانی ایران از سوی دولت امریکا اقدامی ناهنجار در عرف جامعه بین الملل است که مقابله با آن تنها با همسویی دیگر اعضای این جامعه ممکن است. اگر چه واشنگتن برای توجه اقدامش به برخی موارد می توانست اشاره کند، اما این کار به طور مستقیم صلاحیت این دولت را در میزبانی اجلاس بین المللی دچار چالش می کرد. بنابراین واشنگتن با ندادن ویزای ورود به نیویورک به هیئت پارلمانی ایران که رییس مجلس اصلی ترین عضو آن است، خود را مقابل هنجارهای لازم برای میزبانی مجامع جهانی قرار داد.
ولی این وضع هنگامی واشنگتن را دچار مشکل می کرد که اعضای جامعه بین الملل نیز واکنش های اعتراضی خود را به سرعت ابراز می کردند.
بنابراین در صورت پایداری دولت امریکا در ندادن ویزا به هیئت پارلمانی ایران، تهران علاوه بر محکوم کردن تصمیم واشنگتن می توانست نگاهش را به واکنش های احتمالی دیگر دولت ها یا سازمان ملل بدوزد؛ آیا اقدام امریکاییان موجب اعتراض جامعه بین الملل شبیه تجربه سال 1969 می شد؟ در آن سال نیز امریکاییان از صدور ویزا برای هیئت فلسطینی به رهبری « یاسر عرفات» برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد خودداری کردند، اما اعضای جامعه ملل به اعتراض اجلاس خود را در نقطه ای دیگر از جهان برگزار کردند.
به نظر می رسد واشنگتن در اقدام اخیرش علیه تهران به رفتاری آزمایشی دست زد تا بازتاب های آن را در اقدام های احتمالی آینده اش که عمدتا« به مفهوم دیپلماسی» انزوای تهران است مورد سنجش قرار دهد.
در این حال تهران نیز می تواند از این فرصت برای شناسایی استعداد جامعه بین الملل برای واکنش هایش در قبال اقدام های ضد تهران توسط واشنگتن و متحدانش، نه تنها در سازمان ملل متحد، بلکه آژانس بین المللی انرژی هسته ای، استفاده کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید