نظر داریوش کاردان نسبت به مجریان برنامه‌های گفت‌وگو محور تلویزیون
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: ماهنامه مدیریت ارتباطات در شماره جدیدش- دی ماه ۸۹- پرونده‌ای در مورد «مجری‌گری در برنامه‌های گفت‌وگومحور تلویزیونی» منتشر کرده و در آن با مجری‌های برنامه‌های گفت‌وگوی رسانه ملی از جمله علی‌اکبر عبدالرشیدی، داریوش کاردان، مرتضی حیدری، علی درستکار، محمدرضا شهیدی‌فر، رضا رشیدپور و... گفت‌وگوهایی انجام داده است. در این گفت‌وگوها به محدودیت‌های رسانه‌ای و سطح کیفی مجری‌گری در اجرای چنین برنامه‌هایی پرداخته شده است.
خبرنگار ماهنامه مدیریت ارتباطات خطاب به داریوش کاردان: آقای کاردان! در انتهای گفت‌وگو دوست دارم یک سؤال به سبک خودتان بپرسم. اسم‌هایی را می‌گویم و شما با یک کلمه و یک جمله آنها را توصیف کنید.
صندلی داغ: حیف!
منوچهر نوذری: هنرمند.
احمد نجفی: بازیگر خوبی است.
میرفخرایی: عالی، مجری تمام حرفه‌ای متناسب با آخرین استانداردهای ایزو...!
عبدالرشیدی: مجری خوبی است، دوستش دارم.
شهیدی‌فر: تواناست.
علی درستکار: چایی می‌خورید؟!
مرتضی حیدری: خودش بچه خوبی است.
رضا رشیدپور: انتخاب نادرست!
فرزاد حسنی: تند رفت.
احسان علیخانی: ایشان را نمی‌شناسم!
رضا پورحسین: ایشان ابتدا بین مدیریت شبکه، اجرای برنامه، روانشناسی و تدریس در دانشگاه یکی را انتخاب کنند، پس از آن من در موردش نظر خواهم داد.
عمده نقاط ضعف مربوط به برنامه مصاحبه‌گران تلویزیون را چه می‌دانید؟
بعضی‌ها اصولاً برای اینکار آفریده نشده‌اند. خیلی‌ها به من می‌گویند تو مجری و بازیگر خوبی هستی، اما مثلاً اگر یک قلم نی و مرکب به من بدهند و بگویند بنویس «ادب آداب دارد»، بعد از سه سال تمرین هم نمی‌توانم چیز خوبی در بیاورم. این یعنی اینکه این بخش را خدا به من نداده است. گاهی اوقات حس می‌شود برخی از دوستان را برای مجری شدن نیافریده‌اند.
بخش دوم ضعف‌ها، ضعف در شخصیت آدم‌هاست. اصولاً آدم هیچ‌وقت نباید تصور کند که خیلی مهم است. اگر چنین تصور غلطی در ذهن او شکل بگیرد، مثلاً ممکن است با 30 سال سن به علی دایی بگوید «علی جون چطوری؟». این نشان می‌دهد که فرد به نوعی می‌خواهد بگوید که خیلی بزرگ است، در حالی که نیست.
ضعف سوم، نداشتن مطالعه است. کسی که عبارت آند (Anod) و کاتد (Katod) را آندوکاتد(Andokatod) می‌خواند، چگونه ممکن است گفت‌وگوگر خوبی باشد. البته همه این ضعف‌ها هم در نهایت به انتخاب‌کننده بر می‌گردد وگرنه این کشور مهد هنر است، یعنی اینگونه نیست که ما مجری خوب نداشته باشیم.
خبرنگار ماهنامه مدیریت ارتباطات خطاب به داریوش کاردان: آقای کاردان! در انتهای گفت‌وگو دوست دارم یک سؤال به سبک خودتان بپرسم. اسم‌هایی را می‌گویم و شما با یک کلمه و یک جمله آنها را توصیف کنید.
صندلی داغ: حیف!
منوچهر نوذری: هنرمند.
احمد نجفی: بازیگر خوبی است.
میرفخرایی: عالی، مجری تمام حرفه‌ای متناسب با آخرین استانداردهای ایزو...!
عبدالرشیدی: مجری خوبی است، دوستش دارم.
شهیدی‌فر: تواناست.
علی درستکار: چایی می‌خورید؟!
مرتضی حیدری: خودش بچه خوبی است.
رضا رشیدپور: انتخاب نادرست!
فرزاد حسنی: تند رفت.
احسان علیخانی: ایشان را نمی‌شناسم!
رضا پورحسین: ایشان ابتدا بین مدیریت شبکه، اجرای برنامه، روانشناسی و تدریس در دانشگاه یکی را انتخاب کنند، پس از آن من در موردش نظر خواهم داد.
عمده نقاط ضعف مربوط به برنامه مصاحبه‌گران تلویزیون را چه می‌دانید؟
بعضی‌ها اصولاً برای اینکار آفریده نشده‌اند. خیلی‌ها به من می‌گویند تو مجری و بازیگر خوبی هستی، اما مثلاً اگر یک قلم نی و مرکب به من بدهند و بگویند بنویس «ادب آداب دارد»، بعد از سه سال تمرین هم نمی‌توانم چیز خوبی در بیاورم. این یعنی اینکه این بخش را خدا به من نداده است. گاهی اوقات حس می‌شود برخی از دوستان را برای مجری شدن نیافریده‌اند.
بخش دوم ضعف‌ها، ضعف در شخصیت آدم‌هاست. اصولاً آدم هیچ‌وقت نباید تصور کند که خیلی مهم است. اگر چنین تصور غلطی در ذهن او شکل بگیرد، مثلاً ممکن است با 30 سال سن به علی دایی بگوید «علی جون چطوری؟». این نشان می‌دهد که فرد به نوعی می‌خواهد بگوید که خیلی بزرگ است، در حالی که نیست.
ضعف سوم، نداشتن مطالعه است. کسی که عبارت آند (Anod) و کاتد (Katod) را آندوکاتد(Andokatod) می‌خواند، چگونه ممکن است گفت‌وگوگر خوبی باشد. البته همه این ضعف‌ها هم در نهایت به انتخاب‌کننده بر می‌گردد وگرنه این کشور مهد هنر است، یعنی اینگونه نیست که ما مجری خوب نداشته باشیم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید