آفتابنیوز : آفتاب: ایران در حالی به عنوان جامعهای جوان شناخته میشود که بررسیها و گزارشهای وزارت بهداشت نشان میدهد جمعیت کشورمان در حال پیر شدن است. با این وجود هنوز برنامهای جامع برای تامین نیازهای سالمندان در کشور تدوین و تهیه نشده است.
هم اکنون بیش از 7 درصد جمعیت کشورمان را افراد سالمند بالای 60 سال تشکیل میدهند که گفته میشود این آمار در چهار دهه آینده تقریبا دو برابر خواهد شد. به طوریکه در سال 1429 به ازای هر 4 نفر ایرانی، یک نفر سالمند خواهیم داشت. این در حالی است که امکانات کشور متناسب با نیاز سالمندان نیست.
دکتر پریسا طاهری، رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت با اشاره به سرعت پیرشدن جمعیت در کشورهای در حال توسعه که ایران را نیز شامل میشود، گفت: در این کشورها سرعت پیر شدن بسیار سریعتر از کشورهای توسعه یافته است. از همینرو برای یک برنامهریزی خوب و طولانی وقت کمی داریم و متاسفانه اقدامات لازم برای سالمندان کشور در نظر گرفته نشده است.
این در حالی است که شورای ملی سالمندان به عنوان تنها مرجع تصمیمگیری در خصوص تدوین سیاستها و برنامههای حمایتی از سالمندان، میبایست هر 6 ماه یکبار با حضور رئیسجمهوری تشکیل جلسه بدهد اما در 5 سال اخیر تنها یک جلسه داشته و 3 سال است که در تعطیلی به سر میبرد.
شورای ملی سالمندان با هدف فراهم کردن امکان تداوم حضور افراد سالمند در جامعه، تاکید بر حفظ موقعیت و جایگاه سالمند در خانواده، تامین حداقل نیازهای اساسی سالمندان نیازمند در کشور، تاکید بر حفظ احترام شأن و حرمت سالمند و فراهم کردم امکان مشارکت مردم، انجمنها و موسسات غیردولتی تشکیل شد.
رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت با اشاره به اینکه برخی از افراد سالمند تحت پوشش بیمه نیستند، گفت: سالمندانی که تحت پوشش بیمه نیستند درآمد حاصل از بازنشستگی ندارند و مجبورند تا در دوران سالمندی هم کارکنند.
متاسفانه بیش از 80 درصد سالمندان با تغییرات فیزیولوژیکی، مشکلات اقتصادی و عدم تواناییهای مختلف مواجه هستند و نبود حمایتهای بیمهای عرصه را برای این افراد تنگتر میکند.
در آیین نامه اجرایی شورای ملی سالمندان که اردیبهشت 83 به تصویب رسیده و ابلاغ شده است، سیاستگذاری در جهت تامین سلامت و رفاه سالمندان کشور، تصویب برنامههای مربوط به سالمندان در دستگاههای اجرایی و هماهنگی بین دستگاههای اجرایی برای سازماندهی امور سالمندان و اجرای برنامههای مصوب شورا به عنوان وظایف شورای ملی سالمندان در نظر گرفته شده است.
هم اکنون برخی از سالمندان کشور به رغم اینکه در سن استراحت و فراغت از کار و تلاش به سر میبرند تنها به دلیل اینکه نمیتوانند هزینههای روزانه زندگی را تامین کنند، به ناچار در بخشهای خصوصی و بعضا دولتی همچنان در مشاغلی همچون نگهبانی، باغبانی و خدمات مشغول کار هستند.
این در حالی است که بیماری آلزایمر به شدت جمعیت سالمند کشورمان را تهدید میکند به طوری که معصومه صالحی، مدیرعامل انجمن آلزایمر ایران از ابتلای بیش از یک میلیون نفر از جمعیت سالمندان کشور به آلزایمر در سه دهه آینده خبر داده و عنوان داشته است که هم اکنون بالغ بر 300 تا 400 هزار نفر در کشور مبتلا به این بیماری هستند که اغلب در سنین سالمندی به سر میبرند.
نتایج یک مطالعه جهانی نشان میدهد که مهمترین شکایت سالمندان آزار روانی و دیده نشدن است. از سوی دیگر، اصطلاحی تحت عنوان "سالمندآزاری" داریم که بر خلاف آنچه مردم فکر میکنند به آزارهای جسمی مربوط نمیشود. طبق تعریفی که در مجامع جهانی در مورد سالمندآزاری شده غیر از تنبیه و آزار جسمی و فشارهای روحی و روانی، محرومیتهای اجتماعی، تحقیر و نادیده انگاشتن نیز جز سالمندآزاری محسوب میشود.
رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت با عنوان این مطلب که تعداد متخصصان رشته سالمندی در کشور از تعداد انگشتان دست هم کمتر است، گفت: برای ارائه خدمات سالمندی در تمام سطوح باید نیروی انسانی متخصص فراهم باشد.
در ایران بر اساس آخرین سرشماری صورت گرفته در سال 1385 حدود 7.3 درصد جمعیت کشور (حدود 5 میلیون نفر) بیش از 60 سال سن دارند.
بر اساس تحقیقی 6 ماهه در بیمارستان طالقانی، شایعترین علت مراجعه به مراکز درمانی سالمندان پس از بیماریهای قلبی - عروقی سقوط بود که با توجه به پوکی استخوان اولیه، شکستگی و در نهایت افتادگی را سبب میشود.
آنچه مسلم است، اینکه جامعه سالمندی کشور نیازمند امکانات رفاهی و خدماتی است تا بتواند فارغ از روزهای کار و تلاش، به استراحت مشغول شود. در حالی که اشتغال در سن سالمندی میتواند یک تهدید جدی برای نظام سلامت جامعه باشد که هزینههای جبرانناپذیری به دنبال دارد.