آفتابنیوز : 
ایران در واقع دومین تامین کننده نفت چین پس از عربستان است که نقشی محوری در سیاست های انرژی چین دارد. برخی از تحلیلگران می گویند تا سال 2015 مصرف نفت چین بیشتر از امریکا خواهد بود. در این میان سوالی که وجود دارد این است که آیا ایران گزینه نهایی در استراتژی چین خواهد بود؟ آیا رابطه دو کشور فراتر از انرژی نیز گسترش خواهد یافت؟
تقاضای فزاینده چین نسبت به انرژی سبب افزایش مناسبات این کشور با ایران شده و بررسی های مختلف نشان داده که در سالهای آینده وابستگی چین به نفت خاورمیانه افزایش خواهد یافت. ایران علاوه بر نفت دارای منابع عظیم گاز مایع است که در رتبه دوم جهانی قرار دارد. از این رو احتمال افزایش همکاری در زمینه های جدید و فرصت های سرمایه گذاری چین در ایران وجود دارد که منجر به توسعه روابط دو جانبه دو کشور خواهد شد.
در این شرایط نزدیکی اقتصادی چین و ایران، از نفوذ اقتصادی، نظامی و هسته ای امریکا کم می کند زیرا ایران و چین هر یک به تنهایی از قدرت های بزرگ منطقه به شمار می آیند که در صورت تشکیل اتحادی جدید تبدیل به نیروی واحد و قدرتمند جهانی خواهند شد.
چین در حال حاضر ایران را متحد استراتژیک خود در خاورمیانه می داند و اظهارات مقامات چینی در دفاع از ایران و فعالیت های هسته ای آن حاکی از نزدیک شدن سریع روابط دو کشور است چنانکه نماینده چین در سازمان ملل اظهار داشته که ارجاع مسئله ایران به شورای امنیت کارساز نیست زیرا این شورا مسائل زیادی برای بررسی دردست دارد و نیازی نیست که جهان مورد تازه ای به آن اضافه کند.
اما امریکا به کشورهایی که در پی به چالش کشاندن نفوذ این کشور در خاورمیانه هستند اعلام کرده که امنیت انرژی امریکا از موارد امنیت ملی دولت آن است و در صورت به خطر افتادن منابع نفتی امریکا در منطقه، این کشور از طریق نظامی پاسخگوی این تهدیدات خواهد بود.
در همین حال شواهد حاکی از آن است که چین قصد دارد مناسبات استراتژیک خاصی را با ایران داشته باشد و در عین حال نفوذ خود را هم در خاورمیانه افزایش دهد.
هوجینتائو،رئیس جمهوری چین اعلام کرده که مسئله انرژی در راس دستور کار وی در طول سفر ماه سپتامبر به واشنگتن قرار دارد. بوش نیز باید از این فرصت استفاده کرده و این مسئله را حل و فصل کند.
این کار اقدامی بسیار سازنده در راستای رفع چالش هایی خواهد بود که جهان نفتی با آن روبروست و بهترین روشی است که با آن امریکا و چین می توانند بحران موجود را بر طرف ساخته و پیش از اینکه زمان مذاکره از دست برود، بحران را رفع کنند.