کریم باوی، قبل از احمدی‌نژاد صاحب پیراهن مارادونا شد!
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: کریم باوی با پاهایی که از فشار ترکش کاتیوشا خم شدند، از ناگفته‌هایش می‌گوید.
ستاره دوست‌داشتنی تیم ملی و پرسپولیس که به سرطلایی فوتبال ایران شهرت دارد، در بخشی از بیان خاطرات فوتبالی‌اش از مارادونا برای مان سخن گفت. از بزرگ‌ترین ستاره فوتبال دنیا که شاید کریم تنها فوتبالیست ایرانی تاریخ ملی ماست که برابرش فوتبال بازی کرده.
باوی در این باره گفت: «یک بازی گذاشتند بین ستاره‌های فوتبال خاورمیانه و آمریکای جنوبی. بازی در ریاض برگزار می‌شد و از من هم چون بچه‌ای از قوم‌های عربی ایران بودم، به این بازی دعوت کردند. مربی ما تله سانتانا، مربی وقت عربستان بود. نیمه دوم که شد، فرستادندم به زمین. دو تا توپ سانتر کردند و دو تا هد زدم. هر دوتایش هم خورد به سه جای تیرک اما توی گل نرفت. با این وجود حسابی تیم حریف کپ کرده بود. آخرهای بازی که شد به داور عربستانی گفتم، وقتی 30 ثانیه به سوت زدنت ماند به من بگو. او هم فکر می‌کرد تاکتیکی برای گل زدن دارم. سر وقتش صدایم کرد. بعد یکدفعه دید به جای رفتن سمت دروازه حریف دویدم وسط زمین. چسبیدم به مارادونا و هرجایی که رفت کنارش بودم. همه شاخ درآورده بودند. همین که سوت را زدند، دست انداختم پیراهن مارادونا را از تنش در آوردم و دویدم توی رختکن. بیچاره همین طور هاج و واج مانده بود که چه کار دارم می‌کنم. ( او این خاطره را می‌گوید با صدایی بلند می‌خندد.) هنوز هم این پیراهن بخشی مهم از مهمترین داشته‌های ورزشی‌ام است.»
باوی در این گفت‌‌وگو از تکه ترکش ریز کاتیوشا گفته که درست رفته و چسبیده به نخاعش و توان راه رفتن و سرپا ایستادن را از او گرفته. از بی‌مهری مدیران ورزش سخن گفت و از اینکه بنیاد جانبازان، فراموش‌شان کرده است.
ستاره دوست‌داشتنی تیم ملی و پرسپولیس که به سرطلایی فوتبال ایران شهرت دارد، در بخشی از بیان خاطرات فوتبالی‌اش از مارادونا برای مان سخن گفت. از بزرگ‌ترین ستاره فوتبال دنیا که شاید کریم تنها فوتبالیست ایرانی تاریخ ملی ماست که برابرش فوتبال بازی کرده.
باوی در این باره گفت: «یک بازی گذاشتند بین ستاره‌های فوتبال خاورمیانه و آمریکای جنوبی. بازی در ریاض برگزار می‌شد و از من هم چون بچه‌ای از قوم‌های عربی ایران بودم، به این بازی دعوت کردند. مربی ما تله سانتانا، مربی وقت عربستان بود. نیمه دوم که شد، فرستادندم به زمین. دو تا توپ سانتر کردند و دو تا هد زدم. هر دوتایش هم خورد به سه جای تیرک اما توی گل نرفت. با این وجود حسابی تیم حریف کپ کرده بود. آخرهای بازی که شد به داور عربستانی گفتم، وقتی 30 ثانیه به سوت زدنت ماند به من بگو. او هم فکر می‌کرد تاکتیکی برای گل زدن دارم. سر وقتش صدایم کرد. بعد یکدفعه دید به جای رفتن سمت دروازه حریف دویدم وسط زمین. چسبیدم به مارادونا و هرجایی که رفت کنارش بودم. همه شاخ درآورده بودند. همین که سوت را زدند، دست انداختم پیراهن مارادونا را از تنش در آوردم و دویدم توی رختکن. بیچاره همین طور هاج و واج مانده بود که چه کار دارم می‌کنم. ( او این خاطره را می‌گوید با صدایی بلند می‌خندد.) هنوز هم این پیراهن بخشی مهم از مهمترین داشته‌های ورزشی‌ام است.»
باوی در این گفت‌‌وگو از تکه ترکش ریز کاتیوشا گفته که درست رفته و چسبیده به نخاعش و توان راه رفتن و سرپا ایستادن را از او گرفته. از بی‌مهری مدیران ورزش سخن گفت و از اینکه بنیاد جانبازان، فراموش‌شان کرده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید