آفتاب: محمد دادکان رییس سابق فدراسیون فوتبال پنجشنبهشب مهمان برنامه صندلی داغ با اجرای امیرحسین مدرس بود و همانطور که پیشبینی میشد حرفهای تندوتیز و جنجالی زد.
مهمترین بخشهای حرفهای دادکان به شرح زیراست:
-هم اکنون فوتبال با بحران مواجه است و فقط سرو صدا در فوتبال وجوددارد. حضور کیروش نیز به عنوان سر مربی تیم ملی تنها به عنوان مسکن است و مسئولان تمام مسائل و مشکلات را پشت کیروش پنهان کردهاند.
- حضور کیروش در فوتبال ما مثل این است که ما در این استودیوی برنامه صندلی داغ ظاهر زیبا و دیوار زیبا داشته باشیم ولی سقف نداشته باشیم.
-الان بازیکنی که ۴سال پیش سی چهل میلیون میگرفته الان ۴۰۰میلیون میگیرد. وقتی در روستایی(روستای گاودانه) به دلیل نبودن امکانات مردم این روستا، انگشتان خود را از دست میدهند چرا باید ۵۰۰ میلیون به یک بازیکن داده شود؟ در دورههای قبل بازیکنان ترانسفر میشدند ولی الان چه خروجی دارند. من مخالف پرداخت پول متناسب با فوتبال حرفهای نیستم ولی باید این پرداختها خروجی داشته باشند.
-دراین سالها کدام استادیوم را ساختند؟ با زبان آری ولی در عمل کاری نکردند....
-مخالفت من فقط با دروغ و ریاست و با شخص خاصی نیست ....
- 2 سال است که میخواهند استقلال و پرسپولیس را به مردم واگذار کنند ...
-با تجربهها و متخصصها خانهنشین شدهاند و آنهایی که مدیر شدهاند معلوم نیست تا به حال کجا مدیر بودهاند. حتی در قرآن هم آمده که کار را به اهلش بسپارید. در همه جای دنیا حتی در افغانستان مدیریت را به فردی میسپارند که مسلط به کارش باشد ولی در اینجا آدمهای متفرقه را از جاهای مختلف میآورند و باعث فراری شدن همه میشوند. مدیرانی که نه تحصیلات دارند و نه جامعه ورزش آنها را قبول دارد و نه تجربهاش را دارند.... فردی را در راس ورزش کشور میگذارند که گویا برای کارآموزی آمده و در حد صفر است وقتی نمره او به 10 میرسد او را عوض میکنند و باز یک آدم صفر را میگذارند...
- منشور اخلاقی یک چیز مندرآوردی است و در هیچ کجای دنیا وجود ندارد. فوتبال یک ورزش وارداتی است و کسی نمیتواند از خودش قانون دربیاورد.
-مافیای فوتبال کموبیش وجود دارد و وجود آن بستگی به مدیریت فوتبال دارد.
-وقتی نام سازمان ورزش میآید یاد پول هدردادن میافتم و وقتی اسم کفاشیان یاد یک مدیر همیشه خندهرو و غیرمتخصص!
-الان نگرشی وجود دارد که معتقد است قبلیها را باید زد و کوبید و ما از همه بهتریم!
-ما همه کرسیهای مهم را از دست دادهایم و دیگر کمترین نقش را داریم.