گلایه های آزیتا حاجیان از باب شدن چشم رنگی و دماغ سربالاو لب قلوه ای و قد بالا!
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: آزیتا حاجیان در تازه ترین گفت وگوی خود با شرق حرفهای بحث برانگیزی زده است. متن این مصاحبه به شرح زیر است:
به عنوان کسی که از اول انقلاب در سینما بوده اید آیا سینمای امروز ایران را دنباله طبیعی همان روند می دانید؟
حالا من یک سوال از شما دارم. سال 58 ما بوده ایم و شما نبوده اید ولی آیا شرایط امروز دنباله طبیعی رفتار همان مردمی است که با هم مهربان و صمیمی بودند، به هم گل و شیرینی می دادند، قیمت ها پایین آمده بود، به هم کمک می کردند و...
نکته همین جاست که شما بوده اید و ما نبودیم، آن موقع ایران 35 میلیون جمعیت داشته که تا الان حدود 10 میلیون آن به دلیل کهولت سن و جنگ و... از دنیا رفته اند؛ می ماند 25 میلیون یعنی 50 میلیون از جمعیت 75 میلیونی الان، آن موقع اصلاوجود نداشتند.
بله، اما به هر حال این 50 میلیون بچه های همان 35 میلیون هستند.
شما تفاوت این نسل را که می گویید اضمحلال می بینید؟ با پیچیده تر شدن و تغییر شکل ری‌اکشن‌ها؟
مسلما من به نظر دوم بیشتر احترام می گذارم چون ما مردم خوبی داریم و از نظر ژنتیک هم ایرانی ها وارث اجدادی هستند که روزگاری در عرصه فرهنگی دنیا حرف اول را می زده اند.
بله، اصلاریشه دموکراسی امروز دنیا را – که برخی آن را غربی می پندارند – در عقاید کوروش کبیر باید جست وجو کرد.
من معتقدم شرایطی که بر مردم ما مستولی شد، باعث شد که آن ویژگی هایی که گفتم به اعماق برود و ویژگی های دیگری رو بیاید و باز هم اگر شرایط مساعد پیش بیاید، آن ویژگی های خوب قابل بازگشت است.
پس نتیجه می گیریم که به نظر شما این سینمای امروز ادامه روند سینمای آن سال ها نیست.
البته نمی توانیم بگوییم ادامه روند آن نیست به بیان بهتر شاید نتیجه همان روند است. سینمایی که در همه ابعاد کمال گرا بود و جمال گرایی را به کلی نفی می کرد یکدفعه افتاد به دامن جمال گرایی صرف. نتیجه منطقی کتمان نیازهای طبیعی همین است. افراط آن روز تفریط امروز را به همراه آورد، آن کمال گرایی مطلق جمال گرایی مطلق امروز را به همراه آورد و آن تفکر و تعمق و نگاه بیش از حد جدی به همه چیز، تفکر طنزخواه ساده انگارانه امروز را به همراه آورده است، آن هم در سطح بسیار بسیار سخیفش. نه آن موقع باید آن قدر سخت گرفته می شد و نه الان این قدر آسان.
برخی معتقدند این اتفاق محدود به ایران بعد از انقلاب نیست و مثلابا فراز و فرودهایی هالیوود هم دچار همین مساله شده است.
خب بله شاید. به هر حال در 30 سال گذشته در دنیا هم اتفاق های مهم و تاثیرگذاری رخ داده است مثلافرض کنید فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان مادر ایدئولوژی کمونیسم بعد از آن همه زحمت و انقلاب 1917 و چه و چه. نابودی یک ایدئولوژی قدرتمند در جهان به هر حال افسردگی هایی – حداقل برای بلوک شرق – به همراه داشته است و اینها همه تاثیرگذار بوده است. به علاوه ماجراهای سلاح های اتمی، پیش بینی نابودی زمین و... همه منجر به لحظه زیست شدن و سطحی شدن آدم ها می شود. اصلانمی توانیم بگوییم که در نقطه ای از زمین اتفاقی می افتد و نقطه دیگر متاثر نخواهد شد. خصوصا که وسایل اطلاع رسانی جدید – اینترنت و ماهواره – خیلی ارتباطات را سرعت بخشیده است.
نسل امروز به واسطه اینکه سینما هنر بصری است روی زیبایی – از همه جنسش – توجه ویژه ای دارد، شما به کلی این توجه را نفی می کنید؟
نه. نفی نمی کنم اما زیبایی درونی هم هست. من از یک جایی رد می شدم، تلویزیون روشن بود و داشت سریال پخش می کرد، بازیگر دختری هم که در آن صحنه ها بازی می کرد، چهره زشتی داشت اما آنقدر زیبا بازی می کرد که من ایستادم و تا پایان آن قسمت مجموعه را تماشا کردم. نسل امروز متاسفانه در دام یک جمال گرایی ظاهری صرف افتاده که دارد آزارش می دهد. برای همین می بینید که همه دخترها می روند بینی شان را عمل می کنند، همه تهیه کننده ها دنبال زیبایی ظاهری هستند به جای اینکه زیبایی های درونی زندگی را مطرح کنند و اشاعه دهند. متاسفانه الان زیبایی در سینما شده چشم رنگی و دماغ سربالاو لب قلوه ای و قد بالا.
آفتاب: آزیتا حاجیان در تازه ترین گفت وگوی خود با شرق حرفهای بحث برانگیزی زده است. متن این مصاحبه به شرح زیر است: به عنوان کسی که از اول انقلاب در سینما بوده اید آیا سینمای امروز ایران را دنباله طبیعی همان روند می دانید؟
حالا من یک سوال از شما دارم. سال 58 ما بوده ایم و شما نبوده اید ولی آیا شرایط امروز دنباله طبیعی رفتار همان مردمی است که با هم مهربان و صمیمی بودند، به هم گل و شیرینی می دادند، قیمت ها پایین آمده بود، به هم کمک می کردند و...
نکته همین جاست که شما بوده اید و ما نبودیم، آن موقع ایران 35 میلیون جمعیت داشته که تا الان حدود 10 میلیون آن به دلیل کهولت سن و جنگ و... از دنیا رفته اند؛ می ماند 25 میلیون یعنی 50 میلیون از جمعیت 75 میلیونی الان، آن موقع اصلاوجود نداشتند.
بله، اما به هر حال این 50 میلیون بچه های همان 35 میلیون هستند.
شما تفاوت این نسل را که می گویید اضمحلال می بینید؟ با پیچیده تر شدن و تغییر شکل ری‌اکشن‌ها؟
مسلما من به نظر دوم بیشتر احترام می گذارم چون ما مردم خوبی داریم و از نظر ژنتیک هم ایرانی ها وارث اجدادی هستند که روزگاری در عرصه فرهنگی دنیا حرف اول را می زده اند.
بله، اصلاریشه دموکراسی امروز دنیا را – که برخی آن را غربی می پندارند – در عقاید کوروش کبیر باید جست وجو کرد.
من معتقدم شرایطی که بر مردم ما مستولی شد، باعث شد که آن ویژگی هایی که گفتم به اعماق برود و ویژگی های دیگری رو بیاید و باز هم اگر شرایط مساعد پیش بیاید، آن ویژگی های خوب قابل بازگشت است.
پس نتیجه می گیریم که به نظر شما این سینمای امروز ادامه روند سینمای آن سال ها نیست.
البته نمی توانیم بگوییم ادامه روند آن نیست به بیان بهتر شاید نتیجه همان روند است. سینمایی که در همه ابعاد کمال گرا بود و جمال گرایی را به کلی نفی می کرد یکدفعه افتاد به دامن جمال گرایی صرف. نتیجه منطقی کتمان نیازهای طبیعی همین است. افراط آن روز تفریط امروز را به همراه آورد، آن کمال گرایی مطلق جمال گرایی مطلق امروز را به همراه آورد و آن تفکر و تعمق و نگاه بیش از حد جدی به همه چیز، تفکر طنزخواه ساده انگارانه امروز را به همراه آورده است، آن هم در سطح بسیار بسیار سخیفش. نه آن موقع باید آن قدر سخت گرفته می شد و نه الان این قدر آسان.
برخی معتقدند این اتفاق محدود به ایران بعد از انقلاب نیست و مثلابا فراز و فرودهایی هالیوود هم دچار همین مساله شده است.
خب بله شاید. به هر حال در 30 سال گذشته در دنیا هم اتفاق های مهم و تاثیرگذاری رخ داده است مثلافرض کنید فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان مادر ایدئولوژی کمونیسم بعد از آن همه زحمت و انقلاب 1917 و چه و چه. نابودی یک ایدئولوژی قدرتمند در جهان به هر حال افسردگی هایی – حداقل برای بلوک شرق – به همراه داشته است و اینها همه تاثیرگذار بوده است. به علاوه ماجراهای سلاح های اتمی، پیش بینی نابودی زمین و... همه منجر به لحظه زیست شدن و سطحی شدن آدم ها می شود. اصلانمی توانیم بگوییم که در نقطه ای از زمین اتفاقی می افتد و نقطه دیگر متاثر نخواهد شد. خصوصا که وسایل اطلاع رسانی جدید – اینترنت و ماهواره – خیلی ارتباطات را سرعت بخشیده است.
نسل امروز به واسطه اینکه سینما هنر بصری است روی زیبایی – از همه جنسش – توجه ویژه ای دارد، شما به کلی این توجه را نفی می کنید؟
نه. نفی نمی کنم اما زیبایی درونی هم هست. من از یک جایی رد می شدم، تلویزیون روشن بود و داشت سریال پخش می کرد، بازیگر دختری هم که در آن صحنه ها بازی می کرد، چهره زشتی داشت اما آنقدر زیبا بازی می کرد که من ایستادم و تا پایان آن قسمت مجموعه را تماشا کردم. نسل امروز متاسفانه در دام یک جمال گرایی ظاهری صرف افتاده که دارد آزارش می دهد. برای همین می بینید که همه دخترها می روند بینی شان را عمل می کنند، همه تهیه کننده ها دنبال زیبایی ظاهری هستند به جای اینکه زیبایی های درونی زندگی را مطرح کنند و اشاعه دهند. متاسفانه الان زیبایی در سینما شده چشم رنگی و دماغ سربالاو لب قلوه ای و قد بالا.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۰۲:۴۱ - ۱۳۹۰/۰۴/۰۳
پاسخ
احتمالا جنگ قدرت بین زن و شوهر است! 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید