خیابانی: شاهرودی را یادم رفت/ ببخشید آقای محرمی
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: باز جواد خیابانی، باز یک گزارش معمولی و باز هم کلی جنجال و حاشیه.
همه چیز از بازی ایران و مالدیو شروع شد. جواد در میان گزارش یاد خاطرات گذشته کرد و از چپ‌های استثنایی ایران نام برد. از اصغر حاجیلو و مهرداد میناوند و البته یادش رفت که مجتبی محرمی اسطوره سمت چپ تیم‌های ملی ایران بوده و اسمی هم از شاهرودی نیاورد تا این دو تهدید به برخورد فیزیکی با او کنند!
حالا خیابانی در گفت‌‌و‌گویی دلایلش برای این اشتباه می‌‌گوید:
برادر باز یک مصاحبه گزارش کردی، فوتبال را ریختی به هم؟ جواد جان خودت هم حاشیه انگار دوست داری؟
چی شده ؟ دیگر فوتبال ایران مالدیو هم مگر چیزی هست که حاشیه ساز بشود؟
وقتی بهترین دفاع چپ‌های ایران را نام ببری و مجتبی محرمی را فراموش کنی، حتما!
بابا مجتبی که حیف است آدم به دفاع چپ محدودش کند او یکی از کامل‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ماست. او، پرویز قلیچ‌خانی و کریم باقری، بازیکنانی هستند که همه جای زمین بازی می‌کردند. برای همین بود که اسمش را در دفاع چپ نگفتم.
ولی از دستت خیلی ناراحت شده و گفته ممکن است با تو درگیری فیزیکی پیدا کند
می‌بینی، فقط مانده بود که بعد از گزارش بازی ایران و مالدیو برایم حاشیه درست شود. باز هم می‌گویم که مجتبی بازیکن مورد علاقه‌ام است. او را واقعاً به همراه پرویز قلیچ‌خانی و کریم از بهترین‌های تاریخ فوتبال ایران می‌دانم. این هم چیزی نیست که فکر کنی چون تهدیدم کرده، ترسیدم و می‌گویم. نه، من واقعًا می‌گویم. فکر می‌کنم علی پروین از مجتبی فقط در پست دروازه استفاده نکرد. مجتبی را هر جا که می‌گذاشتند، بهترین بود. مثل او در فوتبال مان خیلی کم داشتیم.
الان ببین می‌توانی چیزی بگویی که پروین هم صدایش در بیاید.
بابا پروین اسطوره بود. او و حجازی اسطوره‌های فوتبال مان بودند. این که دیگر قابل کتمان نیست. اما پروین فقط در یک پست بازی می‌کرد. همایون بهزادی، حسین کلانی، جعفر کاشانی و... این طوری بودند. بهترین‌هایی که فقط در یک پست بازی می‌کردند ولی این سه نفری که اسم بردم هم تعداد بازی‌های ملی‌شان زیاد بوده و هم بهترین‌های پست‌هایی بودند که بازی کردند.
حالا مجتبی به کنار، چرا از شاهرودی اسم نبردی؟
وای، راست می‌گویی. این یکی را خداییش یادم رفت. ببخشید دیگر کمبود وقت باعث شد که ذهنم یاری نکند. فکر کنم آلزایمر گرفتم. راستش این را یادم رفت. البته من داشتم از دفاع چپ‌هایی اسم می‌بردم که جام جهانی بازی کردند. اسکندریان را گفتم و میناوند. بعد هم یک گریزی زدم درباره اصغر حاجیلو و بقیه را یادم رفت. راستش برای همین از این دوستان عذرخواهی می کنم. چون شاهرودی هم خیلی خوب بود اما جام جهانی بازی نکرد. مثلا بعدش یادم افتاد که کاش دینورزاده را هم می‌گفتم. به هر حال در یک لحظه باید اسم‌ها را ردیف کنی که آن لحظه یادم رفت. نمی‌توانستم مثلا حسن اشجاری را هم اسم ببرم که چند تا بازی در تیم ملی داشته و تداوم پیدا نکرده اما انصافا بعد از میناوند دیگر ما بازیکن چپ کلاسیک نداشتیم. حتی در جام جهانی 2006 مجبور شدند از محمد نصرتی آنجا استفاده کنند.
به هر حال با این چیزهایی که گفتی، دل مجتبی و شاهرودی را شکستی.
توضیح که دادم و عذرخواهی هم کردم. اما واقعا این درد فوتبال ماست که حاشیه‌هایش این قدر زیاد شده که بازیکنان در زمین برابر مالدیو نمی‌توانند تمرکز داشته باشند. همین الان منتخب من و تو و علی جوادی با بچه‌های خبرورزشی، 4 گل به مالدیو می‌زنیم. اقلا 50 تا تیم در ایران هستند که می‌توانند این مالدیو را رفت و برگشت ببرند. حالا من تو گزارش گفتم که مالدیو پیشرفت کرده اما واقعاً خیلی هم فوتبال‌شان فرقی نداشته. مگر آلمان یا اسپانیا، در اروپا بردهای پر‌گل برابر لیختن اشتاین یا مالت بدست نمی‌آورند؟ آنجا هم آن تیم‌ها ضعیف هستند دیگر. چرا باید در دو بازی رفت و برگشت دو بازیکن ما مثل انصاری فرد و عقیلی دو اخطاره بشوند؟ بابا تیم‌های ملی ما در دهه 70، جور دیگری بازی می‌کردن. آنها ستاره بودند چون مراحل ترقی را پله به پله بالا می‌آمدند. الان در فوتبال مان از این‌ها کم داریم. بابا همین مالدیو را روزی که با 17 گل بردیم، بچه‌ها با پاسکاری به گل می‌رسیدند. تق، تق، تق و گل. به همین راحتی. الان هم باید همین طوری بازی می‌کردیم.
آفتاب: باز جواد خیابانی، باز یک گزارش معمولی و باز هم کلی جنجال و حاشیه. همه چیز از بازی ایران و مالدیو شروع شد. جواد در میان گزارش یاد خاطرات گذشته کرد و از چپ‌های استثنایی ایران نام برد. از اصغر حاجیلو و مهرداد میناوند و البته یادش رفت که مجتبی محرمی اسطوره سمت چپ تیم‌های ملی ایران بوده و اسمی هم از شاهرودی نیاورد تا این دو تهدید به برخورد فیزیکی با او کنند!
حالا خیابانی در گفت‌‌و‌گویی دلایلش برای این اشتباه می‌‌گوید:
برادر باز یک مصاحبه گزارش کردی، فوتبال را ریختی به هم؟ جواد جان خودت هم حاشیه انگار دوست داری؟
چی شده ؟ دیگر فوتبال ایران مالدیو هم مگر چیزی هست که حاشیه ساز بشود؟
وقتی بهترین دفاع چپ‌های ایران را نام ببری و مجتبی محرمی را فراموش کنی، حتما!
بابا مجتبی که حیف است آدم به دفاع چپ محدودش کند او یکی از کامل‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ماست. او، پرویز قلیچ‌خانی و کریم باقری، بازیکنانی هستند که همه جای زمین بازی می‌کردند. برای همین بود که اسمش را در دفاع چپ نگفتم.
ولی از دستت خیلی ناراحت شده و گفته ممکن است با تو درگیری فیزیکی پیدا کند
می‌بینی، فقط مانده بود که بعد از گزارش بازی ایران و مالدیو برایم حاشیه درست شود. باز هم می‌گویم که مجتبی بازیکن مورد علاقه‌ام است. او را واقعاً به همراه پرویز قلیچ‌خانی و کریم از بهترین‌های تاریخ فوتبال ایران می‌دانم. این هم چیزی نیست که فکر کنی چون تهدیدم کرده، ترسیدم و می‌گویم. نه، من واقعًا می‌گویم. فکر می‌کنم علی پروین از مجتبی فقط در پست دروازه استفاده نکرد. مجتبی را هر جا که می‌گذاشتند، بهترین بود. مثل او در فوتبال مان خیلی کم داشتیم.
الان ببین می‌توانی چیزی بگویی که پروین هم صدایش در بیاید.
بابا پروین اسطوره بود. او و حجازی اسطوره‌های فوتبال مان بودند. این که دیگر قابل کتمان نیست. اما پروین فقط در یک پست بازی می‌کرد. همایون بهزادی، حسین کلانی، جعفر کاشانی و... این طوری بودند. بهترین‌هایی که فقط در یک پست بازی می‌کردند ولی این سه نفری که اسم بردم هم تعداد بازی‌های ملی‌شان زیاد بوده و هم بهترین‌های پست‌هایی بودند که بازی کردند.
حالا مجتبی به کنار، چرا از شاهرودی اسم نبردی؟
وای، راست می‌گویی. این یکی را خداییش یادم رفت. ببخشید دیگر کمبود وقت باعث شد که ذهنم یاری نکند. فکر کنم آلزایمر گرفتم. راستش این را یادم رفت. البته من داشتم از دفاع چپ‌هایی اسم می‌بردم که جام جهانی بازی کردند. اسکندریان را گفتم و میناوند. بعد هم یک گریزی زدم درباره اصغر حاجیلو و بقیه را یادم رفت. راستش برای همین از این دوستان عذرخواهی می کنم. چون شاهرودی هم خیلی خوب بود اما جام جهانی بازی نکرد. مثلا بعدش یادم افتاد که کاش دینورزاده را هم می‌گفتم. به هر حال در یک لحظه باید اسم‌ها را ردیف کنی که آن لحظه یادم رفت. نمی‌توانستم مثلا حسن اشجاری را هم اسم ببرم که چند تا بازی در تیم ملی داشته و تداوم پیدا نکرده اما انصافا بعد از میناوند دیگر ما بازیکن چپ کلاسیک نداشتیم. حتی در جام جهانی 2006 مجبور شدند از محمد نصرتی آنجا استفاده کنند.
به هر حال با این چیزهایی که گفتی، دل مجتبی و شاهرودی را شکستی.
توضیح که دادم و عذرخواهی هم کردم. اما واقعا این درد فوتبال ماست که حاشیه‌هایش این قدر زیاد شده که بازیکنان در زمین برابر مالدیو نمی‌توانند تمرکز داشته باشند. همین الان منتخب من و تو و علی جوادی با بچه‌های خبرورزشی، 4 گل به مالدیو می‌زنیم. اقلا 50 تا تیم در ایران هستند که می‌توانند این مالدیو را رفت و برگشت ببرند. حالا من تو گزارش گفتم که مالدیو پیشرفت کرده اما واقعاً خیلی هم فوتبال‌شان فرقی نداشته. مگر آلمان یا اسپانیا، در اروپا بردهای پر‌گل برابر لیختن اشتاین یا مالت بدست نمی‌آورند؟ آنجا هم آن تیم‌ها ضعیف هستند دیگر. چرا باید در دو بازی رفت و برگشت دو بازیکن ما مثل انصاری فرد و عقیلی دو اخطاره بشوند؟ بابا تیم‌های ملی ما در دهه 70، جور دیگری بازی می‌کردن. آنها ستاره بودند چون مراحل ترقی را پله به پله بالا می‌آمدند. الان در فوتبال مان از این‌ها کم داریم. بابا همین مالدیو را روزی که با 17 گل بردیم، بچه‌ها با پاسکاری به گل می‌رسیدند. تق، تق، تق و گل. به همین راحتی. الان هم باید همین طوری بازی می‌کردیم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۰۸:۳۱ - ۱۳۹۰/۰۵/۰۹
پاسخ
اون موقع انگيزه بود ولي الان همه خسته از دروغ 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید