برگ‌های سبز چای در انتظار پرداخت مطالبات می‌خشكد
آفتاب: نظام‌الدین برزگری، رئیس موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی می‌گوید چای سنواتی در انبارهای اطراف تهران و شمال که حداکثر به مدت ۱۸ سال نگهداری شده است، به کود کمپوست (خاک گل) تبدیل خواهد شد.
به گزاش آفتاب، برزگری به خبرگزاری ایسنا گفت: از سال ۱۳۷۲ چای‌هایی در ایران تولید شد که هنوز به فروش نرسیده و به هیچ وجه قابلیت استفاده ندارد.
ایرنا نیز گزاش داد که قرار است ۱۹۱ هزار و ۵۰۰ تن چای به اصطلاح سنواتی (خرید قدیم) موجود در انبارها به کمپوست و سایر محصولات صنعتی تبدیل شود.
علی محرر، رئیس سازمان چای ایران گفت: حدود ۵۱ هزار و ۲۰۰ تن چای در انبارهای این سازمان و تعاونی‌ها وجود دارد که از زمان خریداری توسط سازمان مرکزی تعاون روستایی در انبارها باقی مانده‌است.
وی افزود که ۱۰۰ هزار تن چای سنواتی دیگر متعلق به شرکت‌های طلای کوهپایه و سندیکاهاست و حدود ۳۰ هزار تن چای سنواتی نیز در انبارهای دولتی در تهران نگهداری می‌شود.
مهدی سعادتی، استاندار گیلان نیز گفت چای سنواتی موجود در انبارها باعث شده بود که چای تولید داخلی به فروش نرود.
به گزارش ایسنا پیشتر موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران اعلام کرده بود در مواردی چای‌هایی را که ۳۰ سال در انبارها مانده با چای‌های خارجی ترکیب کرده و به مردم می‌فروشند.
اخیراً یکی از مقام‌های دولتی نیز گفته بود "بیش از ۹۰ درصد چای دولتی مصرفی در ادارات و نهادهای دولتی ایران تقلبی هستند".
به گزارش ایسنا، چندی پیش چایکاران اعلام کردند در حالی که هزینه واردات هر کیلو چای خارجی کمتر از دو هزار تومان تمام می‌شود، واردکنندگان، چای خارجی را به ده‌ها برابر قیمت در بازار می‌فروشند.
قرار است استاندارد تمامی انواع چای از سال آینده در ایران اجباری شود و تاکنون تنها چای وارداتی از نظر کیفیت و استاندارد بررسی می‌شد.
مصطفی نصراللهی، مدیر کل اتحایه چایکاران شمال ایران نیز به ایرنا گفته است در صورتی که هرساله چای تضمینی خریداری شده در بازار مصرف به فروش نرسد، با مشکل تعطیلی کارخانجات، عدم فروش چای قبلی، افزایش هزینه‌های تولید و کاهش قیمت خرید تضمینی چای مواجه خواهیم شد.
وی افزود: "اکنون هزینه‌های تولید چای با قیمت چای خریداری شده به ضورت تضمینی در کشور همخوانی ندارد."
برگ‌های سبز چای در انتظار پرداخت مطالبات می‌خشکد
سناریوی مطالبات کشاورزان به‌ویژه چایکاران از دولت هرساله پس از فصل برداشت محصول تکرار می‌شود تا باغات چای با خستگی ناشی از زحمات بی‌حاصل، خود را برای بازدهی در مرحله بعد آماده کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، چای برای شهرهای شمالی کشور به منزله یک کالای استراتژیک محسوب می‌شود که در دو استان گیلان و مازندران بیش از 34 هزار هکتار از سطوح زیر کشت را به خود اختصاص داده است.
این در حالی است که هرساله چشم چایکاران به دست‌های دولت است تا شاید وعده‌های شیرین حمایت از کشاورزان بالاخره در عمل ظاهر شود و رنگی به سفره‌های کوچک چایکاران ببخشد. اما امروز حمایت سازمان چای از کشاورزان دستاورد مشهودی برای چایکاران به همراه نداشته است.
طی سال گذشته سازمان چای در راستای حمایت از چایکاران وعده افزایش قیمت خرید تضمینی این محصول را مطرح کرد، اما در زمان پرداخت مطالبات کشاورزان حتی یک ریال هم از بابت این وعده دریافت نکردند. بر این اساس قیمت خرید تضمینی همچون سال‌های قبل محاسبه و هیچ‌گونه افزایشی در نرخ خرید چای از سوی دولت اعمال نشد.
اما مسأله مهم آن است که نه تنها افزایش قیمتی در راستای حمایت از چایکاران اعمال نمی‌شود، بلکه روند تعویق پرداخت مطالبات همچنان به قوت خود باقی است. پرداخت نشدن به موقع پول خرید چای آثار متعددی بر روند فعالیت کشاورزان به همراه داشته و منجر به کاهش توان تولید این گروه می شود.
در شرایط کنونی کشاورزان محصول خود را تولید و برداشت می‌کنند و با دست‌های خالی به سراغ مرحله بعدی کاشت محصول می‌روند تنها به این امید که شاید پس از ماه‌ها پول خرید برگ سبز چای را دریافت کنند.
"ایرج هوسمی" رئیس اتحادیه چایکاران در گفت‌وگو با ایلنا، ضمن تاکید بر عدم پرداخت مطالبات اعلام کرد: تاکنون تنها پول مربوط به مرحله اول برداشت محصول به چایکاران پرداخت شده است. این پول نیز در دو مرحله پرداخت شد.
به گفته وی، اما پس از آن هیچ پولی در خصوص مرحله دوم برداشت برگ سبز چای به کشاورزان پرداخت نشده و مطالبات همچنان به قوت خود باقی است. این در حالی است که کم کم دور سوم برداشت محصول در برخی مناطق آغاز شده است.
هوسمی در پاسخ به این سوال که آیا وعده چایکاران مبنی بر تولید و عرضه محصولی کاملا کیفی محقق شده است، مطرح کرد: ما در این خصوص کاملا به تعهد و گفته خود عمل کردیم و برگ سبزی کاملا کیفی تحویل دادیم اما متاسفانه دیگران به وعده‌های خود عمل نکرده‌اند. ما وظیفه خود را انجام دادیم و منتظر انجام تعهد آن سوی معامله هستیم.
وی گفت: متاسفانه به دلیل پرداخت نشدن پول چایکاران و قرار گرفتن این کشاورزان در شرایط اقتصادی سخت، شرمنده این گروه هستیم، حتی بنده شرمنده خودم نیز به عنوان یک کشاورز هستم.
عدم حمایت‌های دولتی از چایکاران منجر به آن شد که برخلاف سیاست‌های کلان اقتصادی مبنی بر جلوگیری از مهاجرت کشاورزان و روستاییان به شهرها، بخش قابل ملاحظه‌ای از چایکاران باغات خود را رها کنند. بر این اساس برخی اقدام به تغییر کاربری باغات کرده و برخی دیگر کشاورزی را به طور کلی کنار گذاشته‌اند. مسلماً این سیاست آثار منفی بر اقتصاد کشاورزی کشور به همراه دارد.
دبیر انجمن چایکاران در این خصوص به ایلنا گفت: در بین سال‌های 69 تا 70 میزان برداشت برگ سبز چای از باغات حدود 70 هزار تن بود که این رقم در طول سال‌های اخیر به حدود 25 هزار تن تقلیل یافته است. بر این اساس ظرفیت تولید حدود 45 هزار تن کاهش یافته است.
به گفته هوسمی، بسیاری از کشاورزان به دلیل مشکلات عدیده معیشتی و اقتصادی مجبور به ترک باغات چای خود شده‌اند و برخی از این باغات به مخروبه تبدیل شده است.
وی این امر را ناشی از نبود نگاه واقعی به صنعت کشاورزی در میان دستگاه‌های مرتبط دانست.
با توجه به اینکه کشاورزان جزو گروه‌های مهم اجتماعی هستند که در چرخه اقتصاد کشاورزی به عنوان یکی از مهمترین بخش‌های اقتصادی تاثیر گذارند، لزوم اهتمام به تامین معیشت این گروه امری غیرقابل انکار است. در این خصوص بهتر آن است که، دولت هر چه زودتر به منظور کاهش فشار اقتصادی موجود در زندگی چایکاران، با پرداخت بدهی های معوقه، از فشار معیشتی این قشر بکاهد.
