آفتابنیوز : آفتاب: محمود احمدینژاددر آئین بزرگداشت آیتالله طالقانی كه شب گذشته برگزار شد گفت:
* صحبت درباره آیتالله طالقانی از ناحیه من نشدنی است. در واقع، كسی باید از او صحبت كند كه همسلک و هممرام او باشد و از جام معرفت او چشیده باشد. امثال من باید او را نگاه كنیم و آنقدر كه میفهمیم، توصیفش كنیم.
* وجود طالقانی از جمع و محله و قبیله و حزب و طایفه عبور كرد و آنقدر روحش بزرگ شد كه همه عالم را فتح كرد. حضرت امام (ره) هم ایشان را ابوذر زمان نامید كه من معتقدم شاید عبارات، در توصیف ایشان كم آوردند؛ وگرنه حضرت امام عبارات و بیانات بیشتری در ارتباط با او به كار میبردند.
* طالقانی، جلوهای از رحمت الهی بود. عشق میان مردم و طالقانی امری دوطرفه بود و مردم نیز همانند او دوستش میداشتند؛ تا جایی كه من مطمئنم اگرهمین امروز هم برای او در تهران مراسم بزرگداشتی برگزار شود، غوغایی خواهد شد. این ویژگی انسانهای بزرگ است؛ انسانهایی كه زندگی مالی برایشان بیارزش است؛ نه اینكه اصل زندگی برایشان بیارزش باشد، بلكه انسانهایی هستند كه در بند ظواهر زندگی نیستند.
*طالقانی عمیقا به آزادی معتقد بود. به نظر من اعتقادی ارزش دارد كه آزادانه انتخاب شود. حقیقت انسان در انتخاب آزاد شكل میگیرد و شكوفایی انسان در این انتخاب است كه میتواند به خود شكل بیابد. خدایی شدن انسان هم در این است. طالقانی عمیقاً به این موضوع اعتقاد داشت. اساساً كسی كه به آزادی معتقد نباشد، انتقادپذیر نیست.
*مرحوم طالقانی به معنای حقیقی كلمه، روحانی بود و سرپناه و مامن مردم و همراه و دلسوز با آنها. من شک ندارم اگر او 10 - 15 سال دیگر زنده میماند، جریان اشرافیت در درون حكومت نمیتوانست دوباره خودش را زنده كند.