"چشمه مار"، جایی که کسی شناسنامه هم ندارد!
آفتاب: روستای "چشمه مار" از توابع بخش سراب سرفیروزآباد است که در آن هیچ یک از افراد سواد ندارند، حتی شناسنامه و کارت ملی هم ندارند. این روستاییان حتی عقدنامه ندارند و در طول سال‌های گذشته از هیچ امکانات دولتی استفاده نکرده‌اند.
چندی پیش برخی از مردم کرمانشاه از روستایی حرف می‌زدند که قرن‌ها با عصر جدید فاصله دارد و مردم این روستا را جزو محروم‌ترین افراد کشور به حساب می‌آوردند. بدین منظور خبرنگار مهر، برای صحت این اخبار شخصا به روستای "چشمه مار" مراجعه می‌کند و از نزدیک پای صحبت‌های مردم این روستا می‌نشیند.
حسن قاسمی، از بزرگان روستای "چشمه مار" از توابع بخش سراب سرفیروزآباد در گفت‌وگو با خبرنگار مهر گفت: ما یک خانواده 30 نفره هستیم که از هرگونه امکانات بهداشتی و درمانی، آموزشی، راه، آب و برق محروم هستیم.
این پیرمرد روستایی که دارای دو همسر و 11 فرزند است با اظهار گلایه از بی‌توجهی بخشدار سرفیروزآباد گفت: خانواده و فامیل 30 نفره ما در روستای چشمه مار سال‌هاست از داشتن راه، دبستان و مدرسه راهنمایی یا دبیرستان و حتی آب و برق و تلفن و هرگونه امکانات رفاهی محروم است و برای اینکه به شهر کرمانشاه رفت و آمد کنیم حتی قایق نداریم و مجبوریم با یک تیوپ و با پارو زدن از آب رودخانه سیمره عبور کنیم و بعد از آن یک منطقه صعب العبور را با الاغ و قاطر طی کنیم تا به جاده اصلی برسیم.
قاسمی با اشاره به خطرآفرین بودن رودخانه سیمره گفت: این رودخانه یک رودخانه وحشی، دارای گودال‌ها و پیچ و خم‌های فراوان و بسیار خطرناک است به نحوی که هرساله تعدادی از مردم روستاهای اطراف رابه کام خود می‌کشد و از بین می‌برد.
وی درهمین مورد گفت: اگر یک بررسی کوتاه از وضعیت رودخانه سیمره به عمل بیاورید، متوجه خواهید شد که از سال‌ها پیش تاکنون چندین نفر در آب‌های خروشان آن غرق شده و خانواده‌های‌شان را داغدار کرده‌اند.
قاسمی افزود: روستای ما در واقع بین سه استان کرمانشاه، ایلام و لرستان گرفتار و محصور شده است، زمستان‌های سرد داریم و اگر یکی از ما به هر دلیل مریض شود با اینکه فقط تا کرمانشاه 50 کیلومتر فاصله داریم اما به خاطر صعب العبور بودن و نداشتن راه، بیمارانمان از دست می‌روند کما اینکه من یک دخترم را به دلیل بیماری و عدم امکانات کافی از دست دادم و هیچ کاری از دستم بر نیامد.
این پیرمرد رنج‌کشیده روستایی با اشاره به اینکه چند مدت پیش در مسیر رفتن به شهر با یک قلاده خرس وحشی درگیر شده است، گفت: بیشتر مواقع به خاطر نبودن وسیله نقلیه، مجبوریم که 20 تا 30 کیلومتر مسیر را با پای پیاده در گرمای تابستان و سرمای زمستان در مسیرهای سنگلاخی کوه، طی کنیم.
وی افزود: منطقه‌ای که ما در حال حاضر در آن زندگی می‌کنیم تا قبل از پیروزی انقلاب از نظر تقسیمات کشوری، جزء حوزه انتظامی استان لرستان بود اما بعد از انقلاب، بر اساس تقسیمات کشوری به استان کرمانشاه ملحق شدیم.
حسن قاسمی تصریح کرد: ما قبلا عشایر بودیم و ییلاق و قشلاق می‌کردیم و چون این رفت و آمد مکرر برایمان خیلی سخت شده بود و از طرفی مراتع "چشمه مار" و "کالگه" و "شهری" یعنی روستای همجوار و نزدیک چشمه مار مراتعی غنی بود این منطقه را برای سکونت انتخاب کردیم و همین جا ماندیم، اما از آن زمان تا حالا با بدترین وضع زندگی می‌کنیم و اگر تنها چشمه روستا نبود حالا حتی آب خوردن هم نداشتیم.
وی در پاسخ این سئوال که آیا تاکنون مسئولان به روستای شما آمده اند، یا برای اهالی روستا عملا کاری انجام داده‌اند، گفت: هیچ مسئولی تا حالا به روستای ما نیامده و گرچه ما از توابع بخشداری سرفیرزآباد هستیم اما مسئولان این بخشداری حتی یک بار هم به روستای ما نیامد‌ه‌اند و اصولاً هیچ توجه و اعتنایی به مشکلات و رنج‌های ما نمی‌کنند و ما نمی‌دانیم دادمان را پیش چه کسی ببریم و بگوییم راه برای عبور و مرورمان نداریم.
قاسمی گفت: چند عروس خانواده ما تهرانی هستند که وقتی گاهی به اینجا می‌آیند، با وحشت و نگرانی تمام از این آب می‌گذرند و حالا مدت زیادی است که به همین خاطر پیش ما نمی‌آیند و ترس دارند و من به آنها حق می‌دهم اما مسئولان باید توجه کنند که ما هم انسان هستیم، جان داریم و جان‌مان ارزش دارد.
قاسمی تاکید کرد: اگر یک بولدوزر راهسازی فقط چند ساعت روی راه روستایی ما کار کند، ما با این همه دردسر و خطر مواجه نمی‌شدیم و بخشی از مشکلاتمان حل می‌شد زیرا در این روستاهای دورافتاده اطراف سیمره، پل برای عبور از این رودخانه وحشی وجود ندارد و بعد از عبور از رودخانه با همه خطراتی که دارد و جان اهالی روستاها را به طور جدی تهدید می کند، ناچارا مسافت زیادی را از راه‌های کوهستانی با احشام خود طی می‌کنیم تا بتوانیم از جاده اصلی به کرمانشاه برویم و نیازهای‌مان را برطرف کنیم.
وی گفت: هیچ یک از ما سواد نداریم، شناسنامه و یا کارت ملی برای شناسایی نداریم، حتی عقدنامه هم نداریم و در طول سال‌های گذشته از دریافت هرگونه کوپن و یارانه و ... محروم بوده ایم و هیچ یک از ما، از هیچ مزایایی که حق مسلم ما است به هیچ‌وجه استفاده نکرد‌ه‌ایم و اگر لطف و پیگیری خبرنگار مهر نبود که تا کنون موفق به گرفتن چند شناسنامه برای ما شده، ما حتی از داشتن این چند شناسنامه هم محروم بودیم.
حسن قاسمی گفت: ما حدود هزار گوسفند داریم که نیاز شدید به مرتع و علوفه کافی برای چرا دارند و مراتع این روستا برای ما حیاتی است و مسئولان به جای اینکه به مشکلات و کمبودهای مطرح شده ما رسیدگی کنند، منابع طبیعی هم خود مشکل دیگری برای ما شده و گاهی مانع چرا کردن دام‌های ما از این مراتع می‌شود.
قاسمی در پایان تاکید کرد: خانواده‌های ما در این روستای دورافتاده واقعا گرفتار شده اند و این درست نیست که هیچ مدیر و مسئولی به فکر ما نبوده و نیست و نه تنها گرفتاری و مشکلات ما را نمی‌فهمند بلکه اساسا هیچ یک از ما را به عنوان شهروندان این مملکت به حساب نمی‌آورد.
اهالی روستای چشمه مار، از توابع فیروزآباد مردمی خونگرم، مهمانواز و با فرهنگ هستند که خبرگزاری مهر کرمانشاه، اولین رسانه استان و کشور است که تاکنون از محرومیت‌ها و کاستی‌های این روستا یادی کرده است.
خبرنگار مهر که خود از نزدیک با اهالی مناطق فوق دیدار و گفت‌وگو داشته قصد دارد با مراجعه دوباره به روستای مذکور، گزارش تصویری کامل‌تری از محرومیت‌ها و مشکلات مردم این منطقه و روستاهای همجوار تهیه کند.
