مرگ تنها دختر استالین در آمریکا
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: تنها دختر ژوزف استالین، رهبر پیشین اتحاد جماهیر شوروی در سن ۸۵ سالگی در آمریکا درگذشت. "سوتلانا آلیلویوا" از منتقدان سیاست‌های پدرش شمرده می‌شد؛ هرچند استالین او را بسیار دوست می‌داشت.
پزشک قانونی ویسکانسین آمریکا روز دوشنبه مرگ "لانا پیترز" را در سن ۸۵ سالگی به علت ابتلا به بیماری سرطان تائید کرد. وی که نام واقعی‌اش "سوتلانا آلیلویوا" بود در سال ۱۹۶۷ از اتحاد جماهیر شوروی فرار کرد و به آمریکا پناهنده شد.
وی در اصل برای تحویل جنازه همسر سومش که هندی بود، به این کشور سفر کرده بود اما به سفارت آمریکا در دهلی نو رفت و درخواست پناهندگی سیاسی کرد.
او پس از اقامتی کوتاه در سوئیس راهی آمریکا شد؛ در حالی که دو دخترش در اتحاد جماهیر شوروی باقی ماندند.
به گزارش خبرگزاری dapd آلمان فرار پیترز در بحبوحه جنگ سرد میان آمریکا و شوروی سروصدای زیادی را به راه انداخت. "آلکسی کوسیگین"، نخست‌وزیر وقت شوروی وی را شخصی "بیمار" و از نظر اخلاقی "بی‌ثبات" خوانده بود. پیترز در دفاع از خود برآمد و خود را "مخالف سیاسی دولت مسکو" دانست.
وی در سال ۲۰۰۷ در گفت‌وگویی عنوان داشت: "تنها اردوگاهم را از مارکسیست به کاپیتالیست تغییر دادم!" وی هم‌چنین عنوان کرده بود شخصیتی بسیار پیچیده داشته که هرگز درک نشده است!
آلیلویوا در آمریکا با مهندسی به نام "ویلیام وزلی پیترز" ازدواج کرد و شهروندی آمریکا را پذیرفت.
وی اندکی پس از ورودش به ایالات متحده کتاب "۲۰ نامه به یک دوست" را انتشار داد که براساس خاطراتش از سال ۱۹۶۳ شکل گرفته بود.
آلیلویوا در این کتاب پدرش "ژوزف استالین" را مردی "سرد و پارانوئیدی" توصیف کرده بود.
وی همواره به انتقاد از سیاست‌های پدرش می‌پرداخت و در سال ۱۹۸۳ در گفت‌وگو با روزنامه آمریکایی "شیکاگو تریبیون" درباره استالین که مسئول مرگ میلیون‌ها نفر شناخته می‌شود، گفته بود: فرقی نمی‌کند که چه کار بکنم یا چه حرفی بزنم. پدرم همیشه بر من سایه انداخته است.
ژوزف استالین (۱۸دسامبر ۱۸۷۸- ۵ مارس ۱۹۵۳) رهبر و سیاستمدار کمونیست اتحاد جماهیر شوروی بود که از اواسط دهه ۲۰ تا مرگش در ۱۹۵۳ رهبر عملی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی و در نتیجه رهبر دوفاکتوی کل این کشور بود.
او با نام "ژوزف ویسارینویچ جوگاشویلی" در شهر "گوری" در گرجستان که آن زمان بخشی از امپراتوری روسیه بود به دنیا آمد و در ۱۹۲۲ به مقام دبیر کل حزب کمونیست اتحاد شوروی رسید. استالین پس از مرگ ولادیمیر لنین موفق شد در مبارزه قدرت در دهه ۲۰ بر "لئون تروتسکی" پیروز شود و رهبری حزب را به دست گیرد. در دهه۱۹۳۰ استالین "تصفیه بزرگ" را آغاز کرد که به کمپینی از سرکوب سیاسی، دستگیری و قتل مخالفان معروف است و در ۱۹۳۷ به اوج خود رسید.
حکومت استالین آثار ماندگار بسیاری داشت که تا پایان دولت شوروی باقی ماندند؛ گرچه مائوئیست‌ها و بسیاری دیگر او را آخرین رهبر سوسیالیست واقعی در تاریخ اتحاد شوروی می‌دانند و مرگ خروشچف و استالین زدایی پس از استالین را "رویزیونیسم" می‌خوانند. استالین مدعی بود که سیاست‌هایش بر مارکسیسم - لنینیسم بنا شده‌اند اما اکنون نظام اقتصادی و سیاسی او را بیشتر استالینیسم می‌خوانند؛ سیاست‌هایی که از جمله به قحطی ساختگی در اوکراین انجامید (هولودومور) و باعث مرگ نزدیک به ۱۰ میلیون اوکراینی شد.
استالین رهبر اتحاد شوروی در زمان جنگ جهانی دوم بود و این کشور با رهبری او نقشی حیاتی در شکست آلمان نازی در آن جنگ داشت. این جنگ در شوروی با نام "جنگ کبیر میهنی" شناخته می‌شود. پس از جنگ، استالین اتحاد شوروی را به عنوان یکی از دو ابر قدرت جهانی مطرح کرد و تقریباً چهار دهه پس از مرگ او در ۱۹۵۳ این موقعیت همچنان برجا بود.
حکومت استالین را بسیاری به "کیش شخصیت پرستی" و شیوه‌های مخفی حذف مخالفین محکوم می‌کنند. "نیکیتا خروشچف"، جانشین استالین، حکومت و کیش شخصیت استالین را در کنگره معروف حزب کمونیست شوروی در ۱۹۵۶ محکوم و پروسه "استالین زدایی" را آغاز کرد که بعدها به جدایی چین و شوروی انجامید. بسیاری استالین را مسئول مرگ مخالفان حکومتش می‌دانند و قتل لئون تروتسکی، دوست انقلابی لنین و از رهبران انقلاب روسیه و جنبش ضد استالینی نیز توسط یکی از عاملان حکومت او انجام شد.
در روز ۵ مارس سال ۱۹۵۳ میلادی جوزف استالین، دیکتاتور شوروی ملقب به "تزار سرخ" در "داچای خودکونتسوو" در نزدیکی مسکو درگذشت. بر اساس برخی روایات تاریخی وی ۳ یا ۴ روز زودتر از این تاریخ مرده بود، اما مقام‌های وقت که بر سر جانشینی او اختلاف داشتند، ترجیح دادند خبر مرگ نماد کیش شخصیت پرستی را دیرتر اعلام کنند.
استالین چند روز پیش از مرگ، در روز ۲۸ فوریه در "بلشوی مسکو" اپرای "دریاچه قو" را تماشا می‌کرد اما تا پایان نمایش در تئاتر نماند و از آن پس دیگر در انظار دیده نشد.
دیکتاتور سرخ که تبلیغات کمونیستی به او لقب "پدر کوچک خلق‌ها" را داده بود، هنگام مرگ ۷۴ سال داشت.
انتشار خبر مرگ استالین در فردای ۵ مارس ۱۹۵۳ در سراسر جهان موجب حیرت، تاسف، شادی و موجی از آرامش شد. در مورد دلایل مرگ استالین چندین روایت وجود دارد از جمله گفته می‌شود "لاورنتی بریا"، رئیس پلیس مخفی شوروی که از جان خود بیمناک شده بود، استالین را مسموم کرده بود.
پزشک قانونی ویسکانسین آمریکا روز دوشنبه مرگ "لانا پیترز" را در سن ۸۵ سالگی به علت ابتلا به بیماری سرطان تائید کرد. وی که نام واقعی‌اش "سوتلانا آلیلویوا" بود در سال ۱۹۶۷ از اتحاد جماهیر شوروی فرار کرد و به آمریکا پناهنده شد.
وی در اصل برای تحویل جنازه همسر سومش که هندی بود، به این کشور سفر کرده بود اما به سفارت آمریکا در دهلی نو رفت و درخواست پناهندگی سیاسی کرد.
او پس از اقامتی کوتاه در سوئیس راهی آمریکا شد؛ در حالی که دو دخترش در اتحاد جماهیر شوروی باقی ماندند.
به گزارش خبرگزاری dapd آلمان فرار پیترز در بحبوحه جنگ سرد میان آمریکا و شوروی سروصدای زیادی را به راه انداخت. "آلکسی کوسیگین"، نخست‌وزیر وقت شوروی وی را شخصی "بیمار" و از نظر اخلاقی "بی‌ثبات" خوانده بود. پیترز در دفاع از خود برآمد و خود را "مخالف سیاسی دولت مسکو" دانست.
وی در سال ۲۰۰۷ در گفت‌وگویی عنوان داشت: "تنها اردوگاهم را از مارکسیست به کاپیتالیست تغییر دادم!" وی هم‌چنین عنوان کرده بود شخصیتی بسیار پیچیده داشته که هرگز درک نشده است!
آلیلویوا در آمریکا با مهندسی به نام "ویلیام وزلی پیترز" ازدواج کرد و شهروندی آمریکا را پذیرفت.
وی اندکی پس از ورودش به ایالات متحده کتاب "۲۰ نامه به یک دوست" را انتشار داد که براساس خاطراتش از سال ۱۹۶۳ شکل گرفته بود.
آلیلویوا در این کتاب پدرش "ژوزف استالین" را مردی "سرد و پارانوئیدی" توصیف کرده بود.
وی همواره به انتقاد از سیاست‌های پدرش می‌پرداخت و در سال ۱۹۸۳ در گفت‌وگو با روزنامه آمریکایی "شیکاگو تریبیون" درباره استالین که مسئول مرگ میلیون‌ها نفر شناخته می‌شود، گفته بود: فرقی نمی‌کند که چه کار بکنم یا چه حرفی بزنم. پدرم همیشه بر من سایه انداخته است.
ژوزف استالین (۱۸دسامبر ۱۸۷۸- ۵ مارس ۱۹۵۳) رهبر و سیاستمدار کمونیست اتحاد جماهیر شوروی بود که از اواسط دهه ۲۰ تا مرگش در ۱۹۵۳ رهبر عملی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی و در نتیجه رهبر دوفاکتوی کل این کشور بود.
او با نام "ژوزف ویسارینویچ جوگاشویلی" در شهر "گوری" در گرجستان که آن زمان بخشی از امپراتوری روسیه بود به دنیا آمد و در ۱۹۲۲ به مقام دبیر کل حزب کمونیست اتحاد شوروی رسید. استالین پس از مرگ ولادیمیر لنین موفق شد در مبارزه قدرت در دهه ۲۰ بر "لئون تروتسکی" پیروز شود و رهبری حزب را به دست گیرد. در دهه۱۹۳۰ استالین "تصفیه بزرگ" را آغاز کرد که به کمپینی از سرکوب سیاسی، دستگیری و قتل مخالفان معروف است و در ۱۹۳۷ به اوج خود رسید.
حکومت استالین آثار ماندگار بسیاری داشت که تا پایان دولت شوروی باقی ماندند؛ گرچه مائوئیست‌ها و بسیاری دیگر او را آخرین رهبر سوسیالیست واقعی در تاریخ اتحاد شوروی می‌دانند و مرگ خروشچف و استالین زدایی پس از استالین را "رویزیونیسم" می‌خوانند. استالین مدعی بود که سیاست‌هایش بر مارکسیسم - لنینیسم بنا شده‌اند اما اکنون نظام اقتصادی و سیاسی او را بیشتر استالینیسم می‌خوانند؛ سیاست‌هایی که از جمله به قحطی ساختگی در اوکراین انجامید (هولودومور) و باعث مرگ نزدیک به ۱۰ میلیون اوکراینی شد.
استالین رهبر اتحاد شوروی در زمان جنگ جهانی دوم بود و این کشور با رهبری او نقشی حیاتی در شکست آلمان نازی در آن جنگ داشت. این جنگ در شوروی با نام "جنگ کبیر میهنی" شناخته می‌شود. پس از جنگ، استالین اتحاد شوروی را به عنوان یکی از دو ابر قدرت جهانی مطرح کرد و تقریباً چهار دهه پس از مرگ او در ۱۹۵۳ این موقعیت همچنان برجا بود.
حکومت استالین را بسیاری به "کیش شخصیت پرستی" و شیوه‌های مخفی حذف مخالفین محکوم می‌کنند. "نیکیتا خروشچف"، جانشین استالین، حکومت و کیش شخصیت استالین را در کنگره معروف حزب کمونیست شوروی در ۱۹۵۶ محکوم و پروسه "استالین زدایی" را آغاز کرد که بعدها به جدایی چین و شوروی انجامید. بسیاری استالین را مسئول مرگ مخالفان حکومتش می‌دانند و قتل لئون تروتسکی، دوست انقلابی لنین و از رهبران انقلاب روسیه و جنبش ضد استالینی نیز توسط یکی از عاملان حکومت او انجام شد.
در روز ۵ مارس سال ۱۹۵۳ میلادی جوزف استالین، دیکتاتور شوروی ملقب به "تزار سرخ" در "داچای خودکونتسوو" در نزدیکی مسکو درگذشت. بر اساس برخی روایات تاریخی وی ۳ یا ۴ روز زودتر از این تاریخ مرده بود، اما مقام‌های وقت که بر سر جانشینی او اختلاف داشتند، ترجیح دادند خبر مرگ نماد کیش شخصیت پرستی را دیرتر اعلام کنند.
استالین چند روز پیش از مرگ، در روز ۲۸ فوریه در "بلشوی مسکو" اپرای "دریاچه قو" را تماشا می‌کرد اما تا پایان نمایش در تئاتر نماند و از آن پس دیگر در انظار دیده نشد.
دیکتاتور سرخ که تبلیغات کمونیستی به او لقب "پدر کوچک خلق‌ها" را داده بود، هنگام مرگ ۷۴ سال داشت.
انتشار خبر مرگ استالین در فردای ۵ مارس ۱۹۵۳ در سراسر جهان موجب حیرت، تاسف، شادی و موجی از آرامش شد. در مورد دلایل مرگ استالین چندین روایت وجود دارد از جمله گفته می‌شود "لاورنتی بریا"، رئیس پلیس مخفی شوروی که از جان خود بیمناک شده بود، استالین را مسموم کرده بود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید