شناسايی سياره آبی در فضای خارجی منظومه شمسی
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: دانشمندان با استفاده از مشاهدات تلسكوپ فضايي هابل، موفق به شناسايي سياره داراي آب شده‌اند كه از جوي قطور و بخارآلود برخوردار است.
سياره GJ 1214b كه توسط محققان مركز فيزيک نجومي هاروارد اسميتسون شناسايي شده از زمين بزرگتر و از اورانوس كوچكتر بوده و بخش اعظمي از آن را آب فراگرفته است.
GJ 1214b در فاصله 40 سال نوري از زمين و در صورت‌فلكي مارافساي قرار دارد.
قطر اين سياره 2.6 برابر و وزن آن هفت برابر زمين بوده و در فاصله دو ميليون كيلومتري در اطراف يك ستاره قرمز كوتوله در يك مدار 38 ساعته مي‌چرخد كه دماي آن را حدود 230 درجه سلسيوس نشان مي‌دهد. اين دماي بالا امكان وجود حيات را در اين سياره از بين مي‌برد.
اين سياره نخستين بار در سال 2009 كشف شده بود. دانشمندان ابتدا در سال 2010 از امكان وجود آب در جو اين سياره خبر دادند؛ اما يافته‌هاي آنها در آن سال قطعي نبود.
محققان هاروارد اسميتسون با استفاده از دوربين ديد گسترده سه هابل به بررسي GJ 1214b در زمان عبور آن از برابر ستاره ميزبانش پرداختند. در اين زمان، نور ستاره در جو سياره فيلتر شده و نشانه‌هايي از تركيب گازي جو آن قابل مشاهده مي‌شود.
مه در برابر نور مادون قرمز از شفافيت بيشتري نسبت به نور مرئي برخوردار است؛ از اين رو مشاهدات هابل به شناسايي تفاوت ميان يك جو مه‌آلود و يا بخارآلود به دانشمندان كمك مي‌كند.
محققان دريافتند كه طيف اين سياره در ميان طول موج‌ها و رنگ‌ها از جنبه خاصي برخوردار نيست؛ لذا به اين نتيجه رسيدند كه جو متراكم اين سياره از قطرات آب شكل گرفته است.
دانشمندان بر اين باورند كه احتمالا اين سياره ابتدا در مسير دورتري از ستاره خود شكل گرفته و آب روي آن به شكل يخ بوده و سپس طي يك دور تغيير به مدار نزديكتري از ستاره خود مهاجرت كرده است.
به گزارش ایسنا، سياره GJ 1214b يكي از نخستين كانديداها براي بررسي توسط تلسكوپ جيمز وب بوده كه قرار است در سال 2018 به فضا پرتاب شده و جايگزين هابل شود.
نتايج اين بررسي در مجله Astrophysical Journal منتشر شده است.
سياره GJ 1214b كه توسط محققان مركز فيزيک نجومي هاروارد اسميتسون شناسايي شده از زمين بزرگتر و از اورانوس كوچكتر بوده و بخش اعظمي از آن را آب فراگرفته است.
GJ 1214b در فاصله 40 سال نوري از زمين و در صورت‌فلكي مارافساي قرار دارد.
قطر اين سياره 2.6 برابر و وزن آن هفت برابر زمين بوده و در فاصله دو ميليون كيلومتري در اطراف يك ستاره قرمز كوتوله در يك مدار 38 ساعته مي‌چرخد كه دماي آن را حدود 230 درجه سلسيوس نشان مي‌دهد. اين دماي بالا امكان وجود حيات را در اين سياره از بين مي‌برد.
اين سياره نخستين بار در سال 2009 كشف شده بود. دانشمندان ابتدا در سال 2010 از امكان وجود آب در جو اين سياره خبر دادند؛ اما يافته‌هاي آنها در آن سال قطعي نبود.
محققان هاروارد اسميتسون با استفاده از دوربين ديد گسترده سه هابل به بررسي GJ 1214b در زمان عبور آن از برابر ستاره ميزبانش پرداختند. در اين زمان، نور ستاره در جو سياره فيلتر شده و نشانه‌هايي از تركيب گازي جو آن قابل مشاهده مي‌شود.
مه در برابر نور مادون قرمز از شفافيت بيشتري نسبت به نور مرئي برخوردار است؛ از اين رو مشاهدات هابل به شناسايي تفاوت ميان يك جو مه‌آلود و يا بخارآلود به دانشمندان كمك مي‌كند.
محققان دريافتند كه طيف اين سياره در ميان طول موج‌ها و رنگ‌ها از جنبه خاصي برخوردار نيست؛ لذا به اين نتيجه رسيدند كه جو متراكم اين سياره از قطرات آب شكل گرفته است.
دانشمندان بر اين باورند كه احتمالا اين سياره ابتدا در مسير دورتري از ستاره خود شكل گرفته و آب روي آن به شكل يخ بوده و سپس طي يك دور تغيير به مدار نزديكتري از ستاره خود مهاجرت كرده است.
به گزارش ایسنا، سياره GJ 1214b يكي از نخستين كانديداها براي بررسي توسط تلسكوپ جيمز وب بوده كه قرار است در سال 2018 به فضا پرتاب شده و جايگزين هابل شود.
نتايج اين بررسي در مجله Astrophysical Journal منتشر شده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید