شکست پروژه رویارویی ایران و عراق
آفتاب‌‌نیوز : 
آنها شکست اول را متوجه عدم برآورد حجم خشونت ها و دامنه آنها پس از اشغال عراق می دانند که به آچمز نیروهای نظامی ائتلاف انجامیده است و دومین شکست را در چگونگی روابط عراق با همسایه شرقی خود ارزیابی می کند.
ارزیابی اولیه آنها از نوع روابط و مناسبات تهران ـ بغداد پس از سقوط رژیم بعث این بود که روی کار آمدن عراقی دموکراتیک با چهره های شیعی و رویکردی غربگرایانه در بلند مدت الگویی منطقه ای را فرا روی جمهوری اسلامی ایران قرار می دهد و انتخابات آزاد و منصفانه، مجلس پلورال و دولتی لیبرال تهران را وادار به تغییر رویکردهای سیاسی خود خواهد کرد و حاصل آن چیزی نخواهد بود جز به بن بست رسیدن ایدئولوژیک حکومت ایران.
آنچه در عمل رخ داد تبدیل این تهدید عراق علیه ایران به نگرانی تهدید ایران علیه عراق بود. واشنگتن از نخستین روزهای سقوط صدام از آنچه « دخالت تهران در امور عراق» می خواند ابراز نگرانی می کرد و بارها به بکارگیری اهرم های اثر گذاری ایران در بین شیعیان جنوب عراق هشدار می داد، حازم شعلان و برخی مقامات میانی دولت انتقالی عراق هم که معتقد به دخالت ایران بودند با واشنگتن همصدا شدند. اما هیچگاه دخالت ایران از جانب دولت های گذشته و جدید این کشور پس از سقوط صدام مورد تایید قرار نگرفت و حتی موضع شعلان نیز در جایگاه اقلیت قرار گرفت.
رونالد رامسفلد وزیر دفاع ایالات متحده هفته گذشته بار دیگر نگرانی امریکا از دخالت ایران در جنوب عراق را تکرار کرد، منطقه ای که هم شیعه نشین است و هم تحت کنترل انگلیسی هاست. بلافاصله وزیر امور خارجه عربستان هم از نفوذ ایران در عراق سخن گفت و اظهار داشت: سیاست امریکا در عراق به بروز شکاف فرقه ای در این کشور منجر شده و می تواند عملا عراق را تحت نفوذ ایران قرار داده باشد.
جلال طالبانی در واکنش به این اظهارات دخالت ایران در عراق را رد کرد و عامل اختلافات فرقه ای را سیاست های ناسیونالیستی صدام و امثال وی عنوان کرد نه ایران.
این واکنش بار دیگر نشان داد که برای بغداد حفظ روابط حسنه با تهران به یک اولویت استراتژیک بدل شده و در صدد است تا واشنگتن را نیز به در پیش گرفتن موضعی ملایم در قبال ایران ترغیب کند و از دیگر سو حاضر است نگرانی ایران را نیز با توقف فعالیت های سازمان مجاهدین خلق( منافقین) مرتفع کند. این نشانه ها دال بر ضرورت تجدید نظر موضع واشنگتن در قبال تهران در خصوص عراق و نیز امتداد رویکرد همگرایانه ای است که بین ایران و عراق در جریان است.
آنها شکست اول را متوجه عدم برآورد حجم خشونت ها و دامنه آنها پس از اشغال عراق می دانند که به آچمز نیروهای نظامی ائتلاف انجامیده است و دومین شکست را در چگونگی روابط عراق با همسایه شرقی خود ارزیابی می کند. ارزیابی اولیه آنها از نوع روابط و مناسبات تهران ـ بغداد پس از سقوط رژیم بعث این بود که روی کار آمدن عراقی دموکراتیک با چهره های شیعی و رویکردی غربگرایانه در بلند مدت الگویی منطقه ای را فرا روی جمهوری اسلامی ایران قرار می دهد و انتخابات آزاد و منصفانه، مجلس پلورال و دولتی لیبرال تهران را وادار به تغییر رویکردهای سیاسی خود خواهد کرد و حاصل آن چیزی نخواهد بود جز به بن بست رسیدن ایدئولوژیک حکومت ایران.
آنچه در عمل رخ داد تبدیل این تهدید عراق علیه ایران به نگرانی تهدید ایران علیه عراق بود. واشنگتن از نخستین روزهای سقوط صدام از آنچه « دخالت تهران در امور عراق» می خواند ابراز نگرانی می کرد و بارها به بکارگیری اهرم های اثر گذاری ایران در بین شیعیان جنوب عراق هشدار می داد، حازم شعلان و برخی مقامات میانی دولت انتقالی عراق هم که معتقد به دخالت ایران بودند با واشنگتن همصدا شدند. اما هیچگاه دخالت ایران از جانب دولت های گذشته و جدید این کشور پس از سقوط صدام مورد تایید قرار نگرفت و حتی موضع شعلان نیز در جایگاه اقلیت قرار گرفت.
رونالد رامسفلد وزیر دفاع ایالات متحده هفته گذشته بار دیگر نگرانی امریکا از دخالت ایران در جنوب عراق را تکرار کرد، منطقه ای که هم شیعه نشین است و هم تحت کنترل انگلیسی هاست. بلافاصله وزیر امور خارجه عربستان هم از نفوذ ایران در عراق سخن گفت و اظهار داشت: سیاست امریکا در عراق به بروز شکاف فرقه ای در این کشور منجر شده و می تواند عملا عراق را تحت نفوذ ایران قرار داده باشد.
جلال طالبانی در واکنش به این اظهارات دخالت ایران در عراق را رد کرد و عامل اختلافات فرقه ای را سیاست های ناسیونالیستی صدام و امثال وی عنوان کرد نه ایران.
این واکنش بار دیگر نشان داد که برای بغداد حفظ روابط حسنه با تهران به یک اولویت استراتژیک بدل شده و در صدد است تا واشنگتن را نیز به در پیش گرفتن موضعی ملایم در قبال ایران ترغیب کند و از دیگر سو حاضر است نگرانی ایران را نیز با توقف فعالیت های سازمان مجاهدین خلق( منافقین) مرتفع کند. این نشانه ها دال بر ضرورت تجدید نظر موضع واشنگتن در قبال تهران در خصوص عراق و نیز امتداد رویکرد همگرایانه ای است که بین ایران و عراق در جریان است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید