نسخهای که روزنامه «جوان» برای مجلس پیچید:
مرتضوی کوتاه نمیآید، شما کنار بکشید
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: یک روز گفته می‌شود مرتضوی قول شرف داده که دیگر بر صندلی سازمان تأمین اجتماعی تکیه نخواهد زد، روز دیگر به نقل از احمدی‌نژاد گفته می‌شود استعفای مرتضوی پذیرفته نشده و او همچنان رئیس سازمان تأمین اجتماعی است، فردای آن روز می‌گویند مرتضوی چند روزی است به مشهد رفته و بعد از بازگشت از این سفر معنوی و کشتن هوای نفس دیگر به سازمان تأمین اجتماعی باز نمی‌گردد و ده‌ها خبر راست و دروغ دیگر بر خروجی رسانه‌ها قرار می‌گیرد و در نهایت، او با ژست پیروز این میدان در مصاحبه با رسانه‌ها موجودیت خود در سازمان تأمین اجتماعی را تثبیت شده تلقی می‌کند و در مقابل، فلان نماینده مجلس به گونه‌ای موضع می‌گیرد که انسان یاد دعواهای حیثیتی دو قبیله می‌افتد که طرف دعوا، طرف دیگر را با الفاظی از قبیل «مگر اینکه از روی جنازه من بگذری تا به مقصود خود برسی»، طرف مقابل را وادار به واکنشی از جنس شکایت به دستگاه قضا برای اعاده حیثیت می‌کند.
آنچه بین آقایان توکلی و مرتضوی یا افراد دیگر با دولتی‌ها در روزهای گذشته اتفاق افتاد، از این جنس است. اینکه چرا مرتضوی با وجود این همه حاشیه، ریاست سازمان تأمین اجتماعی را پذیرفت و اصرار بر تثبیت جایگاه خود دارد، تقریباً روشن است.
دولتی‌ها می‌دانند مجلس و بخشی از جامعه نخبگی کشور نسبت به دادن مسئولیت به مرتضوی در این شرایط، حساسیت دارند و از این رو دولت تلاش می‌کند با برگ مرتضوی مجلس را به چالش بکشاند و مجلس هم نشان داده است در شرایط تنش‌زا به‌جای تصمیمات عاقلانه و منطقی، لج بازی را مبنای رفتار خویش قرار می‌دهد. بنابراین روشن است که این بازی پیروز قطعی نخواهد داشت. شایسته بود مرتضوی با نپذیرفتن این مسئولیت، نشان می‌داد امنیت و آرامش جامعه برای او بسیار مهمتر از مسئولیتی خواهد بود که قرار است در آن به خلق خدمت کند و این یعنی همان وفاداری به ارزش‌های نظام و آرمان‌های انقلاب اسلامی. اما به هر جهت، این اتفاق نیفتاده و در چنین شرایطی یا باید دولت کوتاه بیاید یا مجلس.
با مطالعه روانشناسی رفتاری دولتی‌ها، بعید به نظر می‌رسد این مقوله توسط دولت با صرفنظر از انتصاب مرتضوی، ختم به خیر شود اما آن سر دعوا مجلس است که می‌تواند با عقب نشینی از خواسته خود، بار دیگر فضای آرامش را به افکار عمومی بازگرداند و در مقابل لج بازی دولت، کوتاه بیاید و نباید این را شکست مجلس در مقابل دولت تلقی کرد.
چراکه احترام برای افکار عمومی، قطعاً بزرگترین پیروزی است. آنچه مردم انتظار دارند تمام کردن این بازی است و این بازی فقط با گذشت یک طرف دعوا تمام شدنی است.
آنچه بین آقایان توکلی و مرتضوی یا افراد دیگر با دولتی‌ها در روزهای گذشته اتفاق افتاد، از این جنس است. اینکه چرا مرتضوی با وجود این همه حاشیه، ریاست سازمان تأمین اجتماعی را پذیرفت و اصرار بر تثبیت جایگاه خود دارد، تقریباً روشن است.
دولتی‌ها می‌دانند مجلس و بخشی از جامعه نخبگی کشور نسبت به دادن مسئولیت به مرتضوی در این شرایط، حساسیت دارند و از این رو دولت تلاش می‌کند با برگ مرتضوی مجلس را به چالش بکشاند و مجلس هم نشان داده است در شرایط تنش‌زا به‌جای تصمیمات عاقلانه و منطقی، لج بازی را مبنای رفتار خویش قرار می‌دهد. بنابراین روشن است که این بازی پیروز قطعی نخواهد داشت. شایسته بود مرتضوی با نپذیرفتن این مسئولیت، نشان می‌داد امنیت و آرامش جامعه برای او بسیار مهمتر از مسئولیتی خواهد بود که قرار است در آن به خلق خدمت کند و این یعنی همان وفاداری به ارزش‌های نظام و آرمان‌های انقلاب اسلامی. اما به هر جهت، این اتفاق نیفتاده و در چنین شرایطی یا باید دولت کوتاه بیاید یا مجلس.
با مطالعه روانشناسی رفتاری دولتی‌ها، بعید به نظر می‌رسد این مقوله توسط دولت با صرفنظر از انتصاب مرتضوی، ختم به خیر شود اما آن سر دعوا مجلس است که می‌تواند با عقب نشینی از خواسته خود، بار دیگر فضای آرامش را به افکار عمومی بازگرداند و در مقابل لج بازی دولت، کوتاه بیاید و نباید این را شکست مجلس در مقابل دولت تلقی کرد.
چراکه احترام برای افکار عمومی، قطعاً بزرگترین پیروزی است. آنچه مردم انتظار دارند تمام کردن این بازی است و این بازی فقط با گذشت یک طرف دعوا تمام شدنی است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
عقب نشيني در جلو قلدرها