افغانستان دوم را دریابید

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: ماه گذشته میلادی بود که یک خانواده کانادایی برای شرکت در یک مراسم عروسی به کراچی پاکستان رفتند. یک روز پس از رسیدن آنها به شهری که بسیاری آن را مرکز تجاری پاکستان می دانند و البته مقر جنایت و تروریسم هم است ، خانه آبا و اجدادی آنها هدف حمله سه مرد مسلح قرار گرفت. 

مهاجمان اسلحه ای را بر سر مادر خانواده گذاشته و او را تهدید به ربودن نوه سه ساله اش کردند. در یک و ساعت نیم اقامت مهاجمان در منزل قربانی ها ، طلا و تمامی اشیا قدیمی این خانواده به سرقت رفت. البته آنها مهم ترین دارایی این خانواده را با التماس های فراوان برای آنها به جا گذاشتند: پاسپورت های کانادایی.

چند روز پس از این حادثه یکی از همسایگان آنها ربوده شد و ربایندگان در ازای 20 میلیون روپیه که در پاکستان رقم قابل توجهی است او را آزاد کردند.مغازه دار نزدیک محل اقامت آنها نیز هدف سرقت قرار گرفته و به همراه دو پسر و دو دستیارش کشته شد.این قبیل اتفاق ها در کراچی که 18 میلیون جمعیت دارد عادی است. بر اساس آمار اعلام شده تعداد کشته شدگان در اینچنین حوادثی در کراچی بیش از قربانیان درگیری ها در مرز میان پاکستان و افغانستان و میان شبه نظامیان طالبان و القاعده با نیروهای امنیتی است. کراچی بیش از شهرهای محل تولد ملاعمر رهبر طالبان یا شهر ابت آباد که محل کشته شدن اسامه بن لادن بود، به طالبان ارادت دارد. میزان نفوذ طالبانی ها در کراچی از پیشاور نیز که مامن پناهندگان افغان است بیشتر به نظر می رسد. 

طالبان و دیگر شبه نظامیان در ارتباط با این گروه کراچی را تبدیل به محل کسب درآمد کرده و به قاچاق سلاح و مواد خود ادامه می دهند. جوانانی که اسلحه های خود را در هوا می گردانند جلوی عابران را در خیابان ها گرفته و از آنها اخاذی می کنند. نیروهای امنیتی در این کشور نیز یا با کمبود قوای انسانی روبه رو هستند و یا خود با متجاوزان دست در دست. در سال جاری میلادی تعداد کشته شده ها 500 نفر در پاکستان اعلام شد. سال گذشته نیز این رقم 800 بود. سقوط امنیت در کراچی بسیار مایوس کننده است. کراچی تا سال 1960 پایتخت پاکستان بود. 

پس از این تاریخ پایتخت به اسلام آباد منتقل شد. از آن زمان تاکنون این شهر همچنان پایتخت تجاری پاکستان باقی مانده و بیش از دو سوم از درآمد مالیاتی پاکستان از این شهر است. این شهر همچنین تبدیل به کانالی زیرزمینی برای قاچاق کالا به افغانستان هم شده است.در دهه هشتاد ، کراچی جایی بود که سازمان سیا ماهانه چندین تن اسلحه را به آن منتقل می کرد تا از این طریق به مبارزان افغان برساند و جبهه علیه شوروی را به این ترتیب تحکیم بخشد. صدها جهادگر عرب نیز که در آن سالها به مجاهدین افغان پیوستند از طریق کراچی خود را به کابل رساندند. اسامه بن لادن در زمره این افراد بود.

پس از سپتامبر 2011 زمانی که پاکستان به امریکا در مسیر مبارزه با ترور پیوست ، جهادگران منتسب به طالبان و دیگر گروه های تندرو از همان زمان علیه دولت اسلام آباد اعلام جنگ کردند. خالد شیخ محمد که بسیاری او را فرمانده عملیات یازدهم سپتامبر می دانند، از همین کراچی بسیاری از عملیات ها را هدایت کرد. شجاع نواز از کارشناسان مسائل آسیای میانه در واشنگتن در این خصوص می گوید: آینده کراچی ، آینده پاکستان است. اگر اوضاع در کراچی را کنترل کنید اوضاع در سرتاسر پاکستان تحت کنترل شما خواهد بود. 

کراچی در حال حاضر بزرگترین جمعیت پشتو را در خود جای داده است. 5 میلیون پشتوی افغان در کراچی هستند و پشتوهای پاکستان را هم باید به این رقم اضافه کرد.

دومین گروه در کراچی اردو هستند ، مهاجرانی از هندوستان که تقریبا می توان گفت طبقه نخبه در پاکستان از این دست هستند. این افراد متعلق به حزب ام کیو ام ، جنبش قومی مهاجر هستند که پایگاه اصلی آنها نیز در کراچی است.
سومین گروه اصلی هم سیندی ها هستند که همان طرفداران حزب مردم خانم بی نظیر بوتو را تشکیل می دهند. این گروه عمدتا در تقسیم بندی های فدرالی با طرفداران ام کیو ام متحد هستند. 

پاکستان سالهاست که با زنجیره ای از اختلاف های عجیب و غریب دست و پنجه نرم می کند که مادر بسیاری از این مشکلات هم خود پاکستانی ها هستند. این کشور به ظاهر با امریکا در مبارزه با ترور دست دوستی و اتحاد داده اما در عمل با ریشه های ساختاری طالبان هم مناسباتی دارد. البته باید اعتراف کرد که پاکستان تا اندازه ای هم بهای افغانستان را پرداخت می کند. ابتدا این کشور با امریکا علیه شوروی سابق متحد شد و پس از آن در مسیر مبارزه با ترور . در آن زمان پاکستان در جنگ با سربازان اتحاد جماهیر شوروی بیش از 5 هزار سرباز را از دست داد. این کشور بیش از 37 هزار شهروند غیر نظامی را در حملات تروریستی از دست داد که این رقم ده برابر تعدادی است که در ماجرای یازدهم سپتامبر کشته شدند. این کشور 10 میلیارد دلار از امریکا دریافت می کند و این در حالی است که در یک دهه گذشته بیش از 100 میلیارد دلار در سرمایه گذاری های خارجی از دست داده است.

دموکراسی در پاکستان نیم کاربردهایی دارد. برای نخستین بار در تاریخ این کشور یک دولت منتخب شاید بتواند دور نخست حضور در قدرت را تا زمان مقرر به پایان برساند. قوه قضائیه در این کشور مستقل است. اقتصاد در این کشور چندان بسامان نیست اما نمی توان آن را ورشکسته هم خواند. یک پاکستان نابسامان می تواند ثبات در افغانستان و کل منطقه را تحت الشعاع خود قرار دهد.شاید گزارشی از ژنرال دیوید پترائوس که فرماندهی نیروهای امریکایی را در سال 2008 بر عهده داشت به بهترین شکل حق مطلب را ادا کرده باشد: ایالات متحده هیچ منفعتی در حوزه امنیت ملی در افغانستان ندارد .نبض جریان منافع ملی امریکا در پاکستان در حال تپیدن است. در پاکستانی که مسلح به تسلیحات هسته ای نیز است. 

در جمله پترائوس می توانید جای ایالات متحده نام کانادا یا هر کشور دیگری را هم بگذارید.

خبرآنلاین