ادعای تاثیر فیلم سلحشور بر انقلاب مصر

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: دیروز آقای شورجه داشتند با یکسری از مصری‌ها صحبت می‌­کردند، گفتند انقلاب مصر مدیون سریال «یوسف پیامبر» است. می‌گفتند «یوسف پیامبر» برای انقلاب مصر از الطاف خفیه الهی بود. دقیقاً عین این جمله را تونسی­‌ها گفتند، مردم یمن بار‌ها گفته ­اند.
هفته‌نامه نگاه پنجشنبه در پرونده‌ای به بحث فتوت و جوانمردی پرداخته است.

یکی از مطالب این پرونده گفت‌و‌گو با فرج الله سلحشور درباره بحث بین سینما و فتوت است که در ادامه بخش‌هایی از آن را می‌خوانید.

* وقتی سینما برای شهرت و محبوبیت، برای رسیدن به آمال و آرزوهای دنیایی و برای پرداختن به معایب و مشکلات جامعه به وجود آمده که دیگر جایی برای فتوت و مردانگی باقی نمی‌­ماند. خودشان می‌گویند سینماگر باید به بدی­‌ها و زشتی‌ها و سیاهی‌های جامعه بپردازد. خودشان می‌­گویند چه کسی گفته که سینماگر باید ارزش‌ها را مد نظر قرار دهد.

* اگر از سینماگران بپرسید می‌­گویند ما وظیفه‌ای برای ارائه طریق نداریم. ما فقط بدی­‌ها و زشتی‌ها را می‌­گوییم. یعنی در حقیقت نشان دادن زشتی‌ها کار سینماگر است، نه نشان دادن زیبایی‌ها. این اعتقاد خود سینماگران است.

* من فقط همین قدر بگویم که ابزاری در دست دارم به نام فیلمسازی که از این ابزار جهت بیان اعتقاداتم استفاده می‌­کنم. نه دنبال شهرت سینما هستم نه دنبال پولش هستم. نه دنبال سیاهنمایی مملکتم هستم و... من یک مبلغ دینی هستم که زبانم زبان سینماست.

* اگر انشاءالله ما روزی چیزی به نام فیلمسازی اسلامی داشته باشیم آن وقت خودم را سینماگر می‌دانم چون فیلمسازی را چیزی جز وسیله­ای برای تبلیغ اسلام نمی‌دانم.

* هالیوود، سینما را در دنیا گسترش داده به خاطر اینکه بیبند و باری و فساد را رواج دهد. برای اینکه به دنبال اهداف استعماری خودش است. هالیوود می‌­خواهد فرهنگ ملت­‌ها را ازبین ببرد و فرهنگ خودش را غالب کند. تا چهل پنجاه سال پیش ملت­‌ها برای خودشان آئین و رسوم بومی داشتند، لباس خودشان را می‌پوشیدند و سنت­های خودشان را داشتند، اما امروز حتی چینی‌ها هم که بسیار به سنت اهمیت می‌­دادند زیرابرو برمی­دارند و کت و شلوار آمریکایی به تن می‌­کنند. همه دنیا از ایرانی وعرب‌ها گرفته تا چینی‌ها و... همه چیزشان آمریکایی شده و این‌‌ همان بلایی است که سینما و فیلم بر سر مردم آورده است. چه کسی تصمیم گرفته این کار را بکند؟ کمپانی‌های صهیونیستی هالیوود. این اهداف هیچ سنخیتی با جوانمردی ندارد. سینما اصلاً تعریفش با جوانمردی نمی‌­خواند.

* فیلمسازی مذهبی فرهنگ خاص خودش را می خواهد. برای مثال یک عرقخور نمی‌تواند فیلم مذهبی بسازد. یا بهتر است مثال مناسب‌تری بزنم. یک خواننده که در این سی‌دی‌ها می‌خواند، نمی‌­تواند برود مداحی کند، در حالی که این هم خوانندگی است و آن هم خوانندگی.

* شما اگر بخواهید آدم لات و بی سرو پایی شوید راحت می‌­توانید بروید توی کوچه و فحش بدهید. نه تخصص می‌­خواهد، نه سواد، نه شعور و نه علم. یک مداح بخواهد برود بد شود می‌­تواند اما یک خواننده بخواهد مداح شود خیلی سخت است چون خوب شدن زحمت دارد. ساده نیست.

* سقوط آسان است. چیزی که سخت است صعود است. من به راحتی می‌توانم فیلم خانوادگی، فیلم ویلایی، فیلم کنار دریایی بسازم. واقعاً مشکلی نیست. اما من اعلام می‌­کنم فیلمسازهایی که خودشان آدم‌های معتقدی نیستند نمی‌­توانند فیلم ارزشی بسازند. حتی بعضی از فیلمسازهای ما اعتقادات مذهبی دارند، اما فیلم­هایی که تا الان ساخته­اند فیلم­های خوبی نیستند. این فیلمساز نمی‌­تواند یکباره برود فیلم مذهبی و مکتبی بسازد بلکه زمان لازم است تا به نگاه مذهبی، زبان مذهبی و... در سینما برسد.

* چند وقت پیش داشتم فیلمی را نگاه می‌­کردم که آمریکایی‌ها درباره حضرت یوسف ساخته‌اند. لحظه مواجهه حضرت یوسف را با برادرانشان نشان می‌­داد، دیدم این صحنه بسیار شبیه است به آنچه ما در سریال «یوسف پیامبر» برای دیدار یوسف و برادرانش ساخته­ایم. اما آنجا هیچ حسی به آدم دست نمی‌­داد در حالی که در سریال ما از دیدار این برادر‌ها به گریه می‌­افتادیم و اشکمان درمی آمد. چرا چنین است؟ برای اینکه سازنده «سریال یوسف» این دیدار، این دوری برادرهای خطاکاری را که به برادرشان بدی کردند به خوبی می‌­فهمد، اما آن کارگردان آمریکایی اصلاً این را نمی‌فهمد. او فقط به این می‌­اندیشد که برادر‌ها بعد از دوری حالا به هم رسیده­اند و هیچ حسی پشت آن نیست.

* در دنیا آدم­های آزاداندیشی هستند که با سینمای آلوده، مستهجن و استعماری همراهی نمی‌­کنند. انسان­های فرهیخته و آزاداندیشی هستند که درد دارند و بهترین فیلم­های دنیا را هم آن‌ها ساخته­اند. فیلم­هایی مثل «گلادیاتور»، «روح»، «دالان سبز». من مطمئنم سازندگان این فیلم­‌ها انسان‌های بزرگی هستند که تفکرات بزرگ و آزادانه­ای دارند. ولی چند درصد کل سینما را این آدم­‌ها گرفته­اند؟

* بحث تاثیرگذاری مهم است. آیا واقعاً فیلم «محمد رسول الله» در دنیا کسی را مسلمان کرده؟
آیا «محمد رسول الله» شما را نمازخوان کرد؟ آیا آموزه‌های دینی را به شما آموخت؟
تاجیکستان به ما گزارش داد بعد ازپخش سریال «یوسف پیامبر» یک میلیون نفر به مسجدبروهای ما اضافه شد.

* قرار بود الگوهای ما عرفا، علما، رزمندگان و قاریان قرآن، اساتید، مبتکران و دانشمندان باشند اما تبدیل شدند به رقاصان، فوتبالیست‌ها وهنرپیشه­‌ها. برای اینکه تلویزیون و سینمای ما که بزرگ‌ترین ابزار تبلیغاتی ماست دربست به دست اینهاست.

* نظام جمهوری اسلامی دقیقاً در سینما هیچ­کاره است. مگر آقای شمقدری مسئول نظام جمهوری اسلامی نیست؟ امسال در جشنواره فقط یازده فیلم ضد خانوادگی داشت. تازه آدم مذهبی‌­ای هم هست. غیرمذهبی‌ها که اصلاً فاتحه­شان خوانده است.

* منظور من از سینما کل فیلمسازی است. سینما و تلویزیون فرقی نمی‌­کند. الان از بچه‌های مدرسه­ای بپرسید شما می‌­خواهید چه کاره شوید؟ فوری می‌­گویند بازیگر.

* کسی که به جامعه خوراک می‌­دهد رئیس جمهور نیست، هنرپیشه و خواننده و فوتبالیست است. درمورد روحانیتی که برای ما الگو بوده «مارمولک» می‌­سازند، چون الان بازیگر بیش از روحانیت الگو است، در کنار مساجد به اسم فرهنگسرا کاخ­های جوانان ساخته­اند. روابط دختر و پسر را در فیلم­‌ها دامن زده­اند. روابط نامشروع را در فیلم­‌ها ترویج دادند. کی ترویج کرد این‌ها را... مسجد، این‌ها را دامن زد یا سینما و تلویزیون؟

* «یوسف پیامبر» فیلم خود من است. من نباید از فیلم خودم تعریف کنم اما این مجسمه را رئیس حج و زیارت مصر برای ما آورده، آن نخل نقره­ای را دولت عراق به ما هدیه کرده است. دیروز آقای شورجه داشتند با یکسری از مصری‌ها صحبت می‌­کردند، گفتند انقلاب مصر مدیون سریال «یوسف پیامبر» است. می‌گفتند «یوسف پیامبر» برای انقلاب مصر از الطاف خفیه الهی بود. دقیقاً عین این جمله را تونسی­‌ها گفتند، مردم یمن بار‌ها گفته­اند، مردم بحرین و لیبی و سوریه هم دارند می‌­گویند. این‌ها دارند می‌­گویند بخش اعظم جنبش مسلمانی بعد از سریال «یوسف پیامبر» بود. این را من نمی‌­گویم، خودشان گفته­اند که این جنبش‌ها از الطاف خفیه سریال یوسف پیامبر بوده است.

* من اخیراً در مصاحبه­ای گفتم سینما فاحشه­خانه است، اما بعد دیدم تعدادی از سینماگران مورد منظور من نبوده­اند، اما در صحبتم لحاظ نکردم. علناً مصاحبه کردم و ازآن قشر سالم عذرخواهی کردم. ضمن اینکه تاکید کردم و گفتم حرف من درباره سینماگر آلوده سرجای خودش باقی است. من از افراد سالم این سینما عذر می‌­خواهم. من باید موقع حرف زدن دقت می‌­کردم. قلباً جمع نبسته بودم، اما باید در کلام هم دقت می‌­کردم.