میلاد معمار نیایش
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: بسم‌الله الرحمن الرحیم
«میلاد معمار نیایش»
1ـ پنجم شعبان « 1433» است و پنجم تیر «1391»، در چنین روزی در خانه حضرت سید‌الشهداء حسین‌بن علی علیه‌السلام فرزندی به دنیا آمد که نام وی علی «چهار امام همنام علی داریم» نام پدرش «حسین» و نام مادرش «شهربانو بنا بر مشهور» بود، در سال 38 به دنیا آمد و در سال 95 قمری مسموم گشت و در «بقیع» مدفون شد. این عبارات، شناسنامه مولود امروز می‌باشد.
2ـ در چنین روزی از خود بپرسیم، از امام چهارم «علی بن الحسین» چه می‌دانیم و دانستنی ما «وجدان پسند و شایسته کلاس امام‌شناسی» می‌باشد یا باید تاریخ را ورق بزنیم، یا نزد استاد تاریخ امام‌شناسی برویم و از وی توضیح بخواهیم، زیرا شناخت امام، ضرورت دارد «اللهم عرّفنی حجّتک، فانک ان لم تعرّفنی حجّتک ضللت عن دینی» چون می‌خواهیم امام را الگو و مقتدای «فهذا هم اقتده» خود قرار دهیم و با هدایت و زعامت وی چگونه زیستن و چگونه رشد یافتنی و دست‌یابی به قله سعادت «فلاح» را دنبال کنیم، که این گونه به حیات طیّبه خواهیم «من عمل صالحا من ذکرا و انثی، فلنحیینّه حیوه طیبه» رسید.
3ـ باید اقرار نمود که تاریخ زندگی امام چهارم به درستی و جامع، مکتوب نگشته و در دسترس ما نمی‌باشد، چون قدرت در دست خلفای اموی که دشمن اهل بیت بودند، بود و شیعیان در اقلیت ویژه، تقیّه فراگیر بود و کرسی تدریس و تبلیغ در اختیار آنان نبود و رفت و آمد شیعیان به محضر امام چهارم همراه با خطر بود، امامت حضرت در بحبوحه «خون، غارت خیام، آتش زدن آنها» شروع شد و بدین جهت دشوارترین دوره انتقال امامت به حضرت اختصاص دارد و این مرحله «خون، آتش، غارت» به اسارت تبدیل شد و حضرت از هر جهت محدود و محصور بود. در چنین حال و وضعی می‌خواستند امام را بکشند و در کوفه دنبال شد و نیز در شام، که به اراده الهی و حمایت زینب، قهرمان کربلا، پاسداری و نگهبانی شد و مصونیت یافت. بنابراین زندگی‌نامه «57 ساله» امام از جهت منابع محدود است، باید از اصول امامت و قرآن و سیره امامان و نوشته‌های باقی‌مانده از دوست و دشمن بهره گرفت و سایه روشنی به خوانندگان و پژوهشگران عرضه نمود.
4ـ در موضوع شناخت امام، مباحثی چون «ضرورت شناخت، ابعاد شناخت، پذیرش شناخت، کاربردی نمودن شناخت» را مورد توجه قرار دهیم، چون نمی‌خواهیم فقط به اطلاعات و دانستنی‌ها برسیم، بلکه می‌خواهیم در مسیر بهره‌مندی و بهره‌وری و بهره‌رسانی باشیم و در برنامه روزانه خود قرار دهیم و در انگیزه و اندیشه و اخلاق و رفتار و گفتار خود، چهارچوب مطمئنی به وجود آوریم.
5ـ از مقدمه به اصل مطلب برسیم و بنویسم، نام هر امامی توسط خداوند انتخاب شد و در لوحی به رسول اعظم معرفی و توسط هر امامی، امام دیگر بنام اعلام می‌گشت. در خانواده امام، امام بعدی معلوم بود و شیعیان با کاوش و پرسش و معرفی امام، می‌یافتند که حجت هر مقطعی کیست. در بیان دیگر در شناخت هر امام علاوه بر نام و معرفی، معیارهای دقیق و عمیق و همه‌جانبه چون داناترین، عادل‌ترین، شجاع‌ترین، زاهدترین، پارساترین «للامام علامات، یکون اعلم الناس، احکم الناس، اشجع الناس، اتقی الناس، ازهد الناس، اصول کافی، بحارالانوار، میزان الحکمه» وجود دارد که هر کس و هر گروه، در هر مقطعی می‌توانند به امام حق و ناطق از حق برسند.
6ـ اکنون که «1395 سال قمری» از ولایت آن بزرگوار می‌گذرد، سال روز ولادت وی را فرصتی برای شناخت بهتر و شناساندن بهتر و تقرّب و توسّل به حضرت و زیارت معنوی و عرض ارادت و محبّت به آن حضرت، قرار می‌دهیم که تحقق چنین ایده، میمون و مبارک است، روشنائی دل و جان را با خود دارد، مصونیت اعتقادی و اخلاقی و سیاسی و فکری می‌آورد، افتخارآفرینی برای شیعیان «امام خمینی رحمه الله علیه، در مقدمه وصیت‌نامه سیاسی، الهی خود، شانزده افتخار را ذکر می‌نماید» و امتیاز برای مکتب اهل بیت، خواهد بود. پنجم شعبان را گرامی می‌داریم و به امام چهارم افتخار می‌کنیم و به میراث گران‌قدر وی «صحیفه کامل سجادیه» روی می‌آوریم که میراثی جامع «اعتقادی، اخلاقی، فرهنگی، سیاسی و عاطفی» می‌باشد.
«میلاد معمار نیایش»
1ـ پنجم شعبان « 1433» است و پنجم تیر «1391»، در چنین روزی در خانه حضرت سید‌الشهداء حسین‌بن علی علیه‌السلام فرزندی به دنیا آمد که نام وی علی «چهار امام همنام علی داریم» نام پدرش «حسین» و نام مادرش «شهربانو بنا بر مشهور» بود، در سال 38 به دنیا آمد و در سال 95 قمری مسموم گشت و در «بقیع» مدفون شد. این عبارات، شناسنامه مولود امروز می‌باشد.
2ـ در چنین روزی از خود بپرسیم، از امام چهارم «علی بن الحسین» چه می‌دانیم و دانستنی ما «وجدان پسند و شایسته کلاس امام‌شناسی» می‌باشد یا باید تاریخ را ورق بزنیم، یا نزد استاد تاریخ امام‌شناسی برویم و از وی توضیح بخواهیم، زیرا شناخت امام، ضرورت دارد «اللهم عرّفنی حجّتک، فانک ان لم تعرّفنی حجّتک ضللت عن دینی» چون می‌خواهیم امام را الگو و مقتدای «فهذا هم اقتده» خود قرار دهیم و با هدایت و زعامت وی چگونه زیستن و چگونه رشد یافتنی و دست‌یابی به قله سعادت «فلاح» را دنبال کنیم، که این گونه به حیات طیّبه خواهیم «من عمل صالحا من ذکرا و انثی، فلنحیینّه حیوه طیبه» رسید.
3ـ باید اقرار نمود که تاریخ زندگی امام چهارم به درستی و جامع، مکتوب نگشته و در دسترس ما نمی‌باشد، چون قدرت در دست خلفای اموی که دشمن اهل بیت بودند، بود و شیعیان در اقلیت ویژه، تقیّه فراگیر بود و کرسی تدریس و تبلیغ در اختیار آنان نبود و رفت و آمد شیعیان به محضر امام چهارم همراه با خطر بود، امامت حضرت در بحبوحه «خون، غارت خیام، آتش زدن آنها» شروع شد و بدین جهت دشوارترین دوره انتقال امامت به حضرت اختصاص دارد و این مرحله «خون، آتش، غارت» به اسارت تبدیل شد و حضرت از هر جهت محدود و محصور بود. در چنین حال و وضعی می‌خواستند امام را بکشند و در کوفه دنبال شد و نیز در شام، که به اراده الهی و حمایت زینب، قهرمان کربلا، پاسداری و نگهبانی شد و مصونیت یافت. بنابراین زندگی‌نامه «57 ساله» امام از جهت منابع محدود است، باید از اصول امامت و قرآن و سیره امامان و نوشته‌های باقی‌مانده از دوست و دشمن بهره گرفت و سایه روشنی به خوانندگان و پژوهشگران عرضه نمود.
4ـ در موضوع شناخت امام، مباحثی چون «ضرورت شناخت، ابعاد شناخت، پذیرش شناخت، کاربردی نمودن شناخت» را مورد توجه قرار دهیم، چون نمی‌خواهیم فقط به اطلاعات و دانستنی‌ها برسیم، بلکه می‌خواهیم در مسیر بهره‌مندی و بهره‌وری و بهره‌رسانی باشیم و در برنامه روزانه خود قرار دهیم و در انگیزه و اندیشه و اخلاق و رفتار و گفتار خود، چهارچوب مطمئنی به وجود آوریم.
5ـ از مقدمه به اصل مطلب برسیم و بنویسم، نام هر امامی توسط خداوند انتخاب شد و در لوحی به رسول اعظم معرفی و توسط هر امامی، امام دیگر بنام اعلام می‌گشت. در خانواده امام، امام بعدی معلوم بود و شیعیان با کاوش و پرسش و معرفی امام، می‌یافتند که حجت هر مقطعی کیست. در بیان دیگر در شناخت هر امام علاوه بر نام و معرفی، معیارهای دقیق و عمیق و همه‌جانبه چون داناترین، عادل‌ترین، شجاع‌ترین، زاهدترین، پارساترین «للامام علامات، یکون اعلم الناس، احکم الناس، اشجع الناس، اتقی الناس، ازهد الناس، اصول کافی، بحارالانوار، میزان الحکمه» وجود دارد که هر کس و هر گروه، در هر مقطعی می‌توانند به امام حق و ناطق از حق برسند.
6ـ اکنون که «1395 سال قمری» از ولایت آن بزرگوار می‌گذرد، سال روز ولادت وی را فرصتی برای شناخت بهتر و شناساندن بهتر و تقرّب و توسّل به حضرت و زیارت معنوی و عرض ارادت و محبّت به آن حضرت، قرار می‌دهیم که تحقق چنین ایده، میمون و مبارک است، روشنائی دل و جان را با خود دارد، مصونیت اعتقادی و اخلاقی و سیاسی و فکری می‌آورد، افتخارآفرینی برای شیعیان «امام خمینی رحمه الله علیه، در مقدمه وصیت‌نامه سیاسی، الهی خود، شانزده افتخار را ذکر می‌نماید» و امتیاز برای مکتب اهل بیت، خواهد بود. پنجم شعبان را گرامی می‌داریم و به امام چهارم افتخار می‌کنیم و به میراث گران‌قدر وی «صحیفه کامل سجادیه» روی می‌آوریم که میراثی جامع «اعتقادی، اخلاقی، فرهنگی، سیاسی و عاطفی» می‌باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید