کارگردان زن معروف آمریکایی درگذشت + عکس
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: نورا افرون مقاله‌نویس، نویسنده و کارگردانی بود که با تلاش بسیار در دنیای مردانه سینما و روزنامه‌نگاری موفق شد نامی برای خودش دست و پا کند. بسیاری او را ستایش می‌کردند و مخالفانش از نیش و کنایه‌های گزنده او هراس داشتند.
افرون غروب روز سه‌شنبه بر اثر سرطان خون در بیمارستان ویل کورنل در منهتن درگذشت. او 71 ساله بود.
افرون در خانواده فیلمنامه‌نویس‌ها متولد شد، در 20 و 30 سالگی روزنامه‌نگاری موفق بود، بعد نویسنده کتابی پرفروش و بعدش نیز کارگردانی موفق شد، او یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان نسل خود بود. از میان فیلم‌های محبوب او می‌توان به وقتی هری با سالی ملاقات کرد...»، «بی‌خوابی در سیاتل» و «جولی و جولیا» اشاره کرد.
از میان کتاب‌های او نیز می‌توان به رمان «دل‌سوخته» اشاره کرد که برگرفته از ازدواج خودش با کارل برنستین، خبرنگار نشریه واشنگتن پست بود. مجموعه مقالات او با عنوان «حس خوبی به گردنم ندارم» و «چیزی به یاد نمی‌آورم» نیز بسیار محبوب بودند.
افرون نه تنها در نوشته‌هایش سختگیرانه درمورد دیگران قضاوت می‌کرد، حتی درمورد خودش نیز سختگیر بود؛ او در نوشته‌هایش به راحتی درمورد کودکی پرمشقت خود، دوستی‌های بی‌سرانجامش، عدم اعتماد به نفس درمورد ظاهرش و همچنین نفرتش از بالا رفتن سن سخن می‌گفت.
در میان دوستان افرون چهره‌های معروفی چون مایک نیکولز کارگردان و مریل استریپ بازیگر دیده می‌شود که همگی از هوش، مرام و قدرت بیان این کارگردان تعریف کرده‌اند.
افرون در مقام فیلمنامه‌نویس سه بار نامزد جایزه اسکار برای «سیلکوود»، «وقتی هری با سالی ملاقات کرد...» و «بی‌خوابی در سیاتل» شد. او از معدود زنانی بود که در هالیوود نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده فیلم بود.
تام هنکس که با مگ رایان در فیلم «بی‌خوابی در سیاتل» همبازی بود، درمورد افرون گفت: «افرون روزنامه‌نگار-هنرمندی بود که می‌دانست دانستن چه چیزی مهم است، می‌دانست دنیا در چه حالی است، چه چیزی ارزش گفتن دارد و چه کسانی جالب هستند. چه سر صحنه فیلم بودیم چه دور میز شام او می‌دانست چگونه با زیرکی و شوخی‌هایش که انباشته از عشق به دیگران و زندگی بود همه را شاد کند.»
نورا بزرگترین فرزند (از بین چهار فرزند) هری و فوب افرون، فیلمنامه‌نویس بود. وقتی چهار ساله بود به همراه خانواده از نیویورک به بورلی هیلز نقل مکان کردند. دنیای کودکی او انباشته از کلمات بود. مهمان‌های همیشگی خانه آنها جولیوس جی. اپستین یکی از نویسندگان «کازابلانکا»، چارلز براکت فیلمنامه‌نویس اسطوره‌ای «سانست بولوارد» و تیم آلبرت هکت و فرانسیس گودریچ نویسندگان «ترکه مرد» و «چه زندگی شگفت‌انگیزی» بودند.
افرون که در دوران نوجوانی به دلیل اعتیاد والدینش به الکل روزهای خوشی در خانه نداشت به نیویورک رفت و در نشریه نیوزویک به عنوان مسئول نامه و تطبیق‌دهنده تاریخ مشغول به کار شد. در همین دوران بود که برای یک نشریه نه چندان مهم نقیضه‌ای بر شیوه ستون‌نویسی نشریه نیویورک پست نوشت.
جالب اینجاست توانایی او باعث شد که مدیر نیویورک پست از او بخواهد برایش کار کند و افرون تا پنج سال در این نشریه باقی ماند. در دهه 70 افرون برای خودش به شهرت رسیده بود و با برنستین، همسر آینده‌اش آشنا شده بود. برنستین در آن دوران با باب وودوارد خبرنگار واشنگتن پست همراه شده بود و ماجرای رسوایی واترگیت را افشا کردند. این دو سال 1976 با هم ازدواج کردند.
اما عشق این دو به زودی به نفرت بدل شد و با خیانت برنستین همه چیز ویران شد. افرون در جواب این کار «دل‌سوخته» را نوشت و در این رمان آبرویی برای همسرش باقی نگذاشت. این رمان منبع اقتباس فیلم «دل‌سوخته» با بازی مریل استریپ و جک نیکلسن به کارگردانی مایک نیکولز شد.
جدا از فیلم‌هایی که در بالا اسمشان برده شد او فیلمنامه «شما یک نامه دارید» را هم نوشت که دنباله «بی‌خوابی در سیاتل» بود و بار دیگر مگ رایان و تام هنکس در آن همبازی شدند. او با جان تراولتا در فیلم فانتزی «مایکل»، با استیو مارتین در «Mixed Nuts» و نیکول کیدمن در «Bewitched» همکاری کرد.
به گزارش خبرآنلاین، این کارگردان سه بار ازدواج کرد، همسر اولش دن گرین‌برگ بود، بعد با برنستین ازدواج کرد و در نهایت با نیکلاس پیلگی. پیلگی نویسنده کتاب معروف «رفقای خوب» بود که بعد مارتین اسکورسیزی اقتباسی سینمایی براساس آن ساخت. خواهران نورا یعنی دلیا، ایمی و هالی نیز نویسنده هستند. دورا و دلیا در نوشتن «این زندگی من است» و «بی‌خوابی در سیاتل» با هم همکاری کردند. {$old_album_161827}
افرون غروب روز سه‌شنبه بر اثر سرطان خون در بیمارستان ویل کورنل در منهتن درگذشت. او 71 ساله بود.
افرون در خانواده فیلمنامه‌نویس‌ها متولد شد، در 20 و 30 سالگی روزنامه‌نگاری موفق بود، بعد نویسنده کتابی پرفروش و بعدش نیز کارگردانی موفق شد، او یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان نسل خود بود. از میان فیلم‌های محبوب او می‌توان به وقتی هری با سالی ملاقات کرد...»، «بی‌خوابی در سیاتل» و «جولی و جولیا» اشاره کرد.
از میان کتاب‌های او نیز می‌توان به رمان «دل‌سوخته» اشاره کرد که برگرفته از ازدواج خودش با کارل برنستین، خبرنگار نشریه واشنگتن پست بود. مجموعه مقالات او با عنوان «حس خوبی به گردنم ندارم» و «چیزی به یاد نمی‌آورم» نیز بسیار محبوب بودند.
افرون نه تنها در نوشته‌هایش سختگیرانه درمورد دیگران قضاوت می‌کرد، حتی درمورد خودش نیز سختگیر بود؛ او در نوشته‌هایش به راحتی درمورد کودکی پرمشقت خود، دوستی‌های بی‌سرانجامش، عدم اعتماد به نفس درمورد ظاهرش و همچنین نفرتش از بالا رفتن سن سخن می‌گفت.
در میان دوستان افرون چهره‌های معروفی چون مایک نیکولز کارگردان و مریل استریپ بازیگر دیده می‌شود که همگی از هوش، مرام و قدرت بیان این کارگردان تعریف کرده‌اند.
افرون در مقام فیلمنامه‌نویس سه بار نامزد جایزه اسکار برای «سیلکوود»، «وقتی هری با سالی ملاقات کرد...» و «بی‌خوابی در سیاتل» شد. او از معدود زنانی بود که در هالیوود نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده فیلم بود.
تام هنکس که با مگ رایان در فیلم «بی‌خوابی در سیاتل» همبازی بود، درمورد افرون گفت: «افرون روزنامه‌نگار-هنرمندی بود که می‌دانست دانستن چه چیزی مهم است، می‌دانست دنیا در چه حالی است، چه چیزی ارزش گفتن دارد و چه کسانی جالب هستند. چه سر صحنه فیلم بودیم چه دور میز شام او می‌دانست چگونه با زیرکی و شوخی‌هایش که انباشته از عشق به دیگران و زندگی بود همه را شاد کند.»
نورا بزرگترین فرزند (از بین چهار فرزند) هری و فوب افرون، فیلمنامه‌نویس بود. وقتی چهار ساله بود به همراه خانواده از نیویورک به بورلی هیلز نقل مکان کردند. دنیای کودکی او انباشته از کلمات بود. مهمان‌های همیشگی خانه آنها جولیوس جی. اپستین یکی از نویسندگان «کازابلانکا»، چارلز براکت فیلمنامه‌نویس اسطوره‌ای «سانست بولوارد» و تیم آلبرت هکت و فرانسیس گودریچ نویسندگان «ترکه مرد» و «چه زندگی شگفت‌انگیزی» بودند.
افرون که در دوران نوجوانی به دلیل اعتیاد والدینش به الکل روزهای خوشی در خانه نداشت به نیویورک رفت و در نشریه نیوزویک به عنوان مسئول نامه و تطبیق‌دهنده تاریخ مشغول به کار شد. در همین دوران بود که برای یک نشریه نه چندان مهم نقیضه‌ای بر شیوه ستون‌نویسی نشریه نیویورک پست نوشت.
جالب اینجاست توانایی او باعث شد که مدیر نیویورک پست از او بخواهد برایش کار کند و افرون تا پنج سال در این نشریه باقی ماند. در دهه 70 افرون برای خودش به شهرت رسیده بود و با برنستین، همسر آینده‌اش آشنا شده بود. برنستین در آن دوران با باب وودوارد خبرنگار واشنگتن پست همراه شده بود و ماجرای رسوایی واترگیت را افشا کردند. این دو سال 1976 با هم ازدواج کردند.
اما عشق این دو به زودی به نفرت بدل شد و با خیانت برنستین همه چیز ویران شد. افرون در جواب این کار «دل‌سوخته» را نوشت و در این رمان آبرویی برای همسرش باقی نگذاشت. این رمان منبع اقتباس فیلم «دل‌سوخته» با بازی مریل استریپ و جک نیکلسن به کارگردانی مایک نیکولز شد.
جدا از فیلم‌هایی که در بالا اسمشان برده شد او فیلمنامه «شما یک نامه دارید» را هم نوشت که دنباله «بی‌خوابی در سیاتل» بود و بار دیگر مگ رایان و تام هنکس در آن همبازی شدند. او با جان تراولتا در فیلم فانتزی «مایکل»، با استیو مارتین در «Mixed Nuts» و نیکول کیدمن در «Bewitched» همکاری کرد.
به گزارش خبرآنلاین، این کارگردان سه بار ازدواج کرد، همسر اولش دن گرین‌برگ بود، بعد با برنستین ازدواج کرد و در نهایت با نیکلاس پیلگی. پیلگی نویسنده کتاب معروف «رفقای خوب» بود که بعد مارتین اسکورسیزی اقتباسی سینمایی براساس آن ساخت. خواهران نورا یعنی دلیا، ایمی و هالی نیز نویسنده هستند. دورا و دلیا در نوشتن «این زندگی من است» و «بی‌خوابی در سیاتل» با هم همکاری کردند. {$old_album_161827}
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید