اندیشیدن و آگاهی درباره مرگ می تواند رفتارهای مثبت در زندگی را افزایش دهد
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: اندیشیدن درباره مرگ به راستی می تواند چیز خوبی باشد. یک تیم پژوهشی بر پایه تجزیه و تحلیلی از مطالعه های علمی اخیر نتیجه گرفت که آگاهی نسبت به مرگ می تواند سلامت جسمی ما را بهبود داده و به ما کمک نماید تا در اهمیت گذاری هدف ها و ارزش های خود بازنگری کنیم. حتی اندیشیدن ناآگاهانه درباره مرگ – برای نمونه، گام زدن در یک گورستان – می تواند تغییرهای مثبت فوری ای را در فرد کلید زده و همیاری با دیگران را افزایش دهد.
حتی گام زدن در یا نزدیک بودن به یک گورستان بر آمادگی افراد برای کمک به غریبه ها تاثیر می گذارد.
پژوهش های پیشین چنین القا می کرد که اندیشیدن درباره مرگ مخرب و خطرناک بوده، و موجب تقویت همه چیز از پیش داوری گرفته تا حرص تا خشونت می شود. چنین مطالعه هایی در ارتباط با نظریه تنظیم ترس (تی.ام.تی.)، که بر این پایه استوار است که ما برای اداره احساسات خود نسبت به مرگ برخی باورهای فرهنگی را حفظ می کنیم، به ندرت فایده های بالقوه آگاهی نسبت به مرگ را بررسی کرده بوده است.
کنث ویل، از دانشگاه میسوری [ایالات متحده آمریکا] و نویسنده اصلی این مطالعه تازه که این ماه بر روی شماره آنلاین مجله علمی "پرسنالیتی اند سوشیال سایکالجی ریویو" (مرور شخصیت و روان شناسی اجتماعی) انتشار یافت، می گوید: "این تمایل پژوهش های تی.ام.تی. برای تمرکز بر رویکردهای منفی و رفتارهای زیانمند آنچنان در رشته ما ریشه دوانیده است که برخی به تازگی چنین عنوان کرده بودند که آگاهی نسبت به مرگ یک نیروی تاریک و ویرانگر اجتماعی است." او افزود: "درک آمیخته بسیار اندکی وجود داشته است که چگونه آگاهی ظریف (پس زمینه ای)، روزانه از مرگ ممکن است قادر باشد رویکردها و رفتارهایی را برانگیزاند که بتواند آسیب به خود و دیگران را به کمینه رسانده، و بهزیستی را افزون نماید."
ویل و همکارانش در ساخت الگوی تازه ای برای آن که ما چگونه درباره مرگ پذیری خود می اندیشیم مرور گسترده ای بر موضوع ها و مطالعه های اخیر داشتند. آنها دریافتند نمونه های پرشماری از آزمون ها، هم آزمایشگاهی و هم میدانی، وجود جنبه مثبتی از یادآوری های طبیعی درباره فناپذیری انسان را تایید می نماید.
برای مثال، ویل به مطالعه ای توسط متیو گیللیت و همکارانش در "پرسنالیتی اند سوشیال سایکالوژی بولتن" در سال 2008 اشاره دارد که به این موضوع پرداخت که چگونه حتی تنها نزدیک بودن به یک گورستان بر آمادگی افراد برای کمک به غریبه ها تاثیر [مثبت] دارد. ویل می گوید: "پژوهشگران چنین نظریه پردازی کردند که اگر ارزش فرهنگی یاری رسانی برای مردم مهم شده باشد، در آن صورت، افزایش آگاهی نسبت به مرگ و فناپذیر بودن ،رفتارهای یاری رسانی را افزایش می دهد.
منبع: سایت روان
آفتاب: اندیشیدن درباره مرگ به راستی می تواند چیز خوبی باشد. یک تیم پژوهشی بر پایه تجزیه و تحلیلی از مطالعه های علمی اخیر نتیجه گرفت که آگاهی نسبت به مرگ می تواند سلامت جسمی ما را بهبود داده و به ما کمک نماید تا در اهمیت گذاری هدف ها و ارزش های خود بازنگری کنیم. حتی اندیشیدن ناآگاهانه درباره مرگ – برای نمونه، گام زدن در یک گورستان – می تواند تغییرهای مثبت فوری ای را در فرد کلید زده و همیاری با دیگران را افزایش دهد. حتی گام زدن در یا نزدیک بودن به یک گورستان بر آمادگی افراد برای کمک به غریبه ها تاثیر می گذارد.
پژوهش های پیشین چنین القا می کرد که اندیشیدن درباره مرگ مخرب و خطرناک بوده، و موجب تقویت همه چیز از پیش داوری گرفته تا حرص تا خشونت می شود. چنین مطالعه هایی در ارتباط با نظریه تنظیم ترس (تی.ام.تی.)، که بر این پایه استوار است که ما برای اداره احساسات خود نسبت به مرگ برخی باورهای فرهنگی را حفظ می کنیم، به ندرت فایده های بالقوه آگاهی نسبت به مرگ را بررسی کرده بوده است.
کنث ویل، از دانشگاه میسوری [ایالات متحده آمریکا] و نویسنده اصلی این مطالعه تازه که این ماه بر روی شماره آنلاین مجله علمی "پرسنالیتی اند سوشیال سایکالجی ریویو" (مرور شخصیت و روان شناسی اجتماعی) انتشار یافت، می گوید: "این تمایل پژوهش های تی.ام.تی. برای تمرکز بر رویکردهای منفی و رفتارهای زیانمند آنچنان در رشته ما ریشه دوانیده است که برخی به تازگی چنین عنوان کرده بودند که آگاهی نسبت به مرگ یک نیروی تاریک و ویرانگر اجتماعی است." او افزود: "درک آمیخته بسیار اندکی وجود داشته است که چگونه آگاهی ظریف (پس زمینه ای)، روزانه از مرگ ممکن است قادر باشد رویکردها و رفتارهایی را برانگیزاند که بتواند آسیب به خود و دیگران را به کمینه رسانده، و بهزیستی را افزون نماید."
ویل و همکارانش در ساخت الگوی تازه ای برای آن که ما چگونه درباره مرگ پذیری خود می اندیشیم مرور گسترده ای بر موضوع ها و مطالعه های اخیر داشتند. آنها دریافتند نمونه های پرشماری از آزمون ها، هم آزمایشگاهی و هم میدانی، وجود جنبه مثبتی از یادآوری های طبیعی درباره فناپذیری انسان را تایید می نماید.
برای مثال، ویل به مطالعه ای توسط متیو گیللیت و همکارانش در "پرسنالیتی اند سوشیال سایکالوژی بولتن" در سال 2008 اشاره دارد که به این موضوع پرداخت که چگونه حتی تنها نزدیک بودن به یک گورستان بر آمادگی افراد برای کمک به غریبه ها تاثیر [مثبت] دارد. ویل می گوید: "پژوهشگران چنین نظریه پردازی کردند که اگر ارزش فرهنگی یاری رسانی برای مردم مهم شده باشد، در آن صورت، افزایش آگاهی نسبت به مرگ و فناپذیر بودن ،رفتارهای یاری رسانی را افزایش می دهد.
منبع: سایت روان
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
انسان بیشتر باشد ، با عالم ماوراء و عالم غیب بیشتر ، ارتباط
پیدا می کند . صداقت هم از دو مسئله به وجود می آید ، ایمان
مخلصانه به خداوند ، که از رگ گردن به ما نزدیکتر است و یاد مرگ که از مژه چشم به ما نزدیکتر است . و یاد پروردگارمان و یاد مرگ ،
باعث می شود که یک آن به خودمان واگذار نشویم و گرفتار امیال
شیطانی ، خیانت به حق مردم ( حق الناس ) و دزدی و تزویر و
ریا ، نفاق و دورویی و شهوترانی ، نکنیم .