بر سر آثار بزرگان موسیقی چه می‌آید؟
آفتاب: سید ابوالحسن مختاباد در خبرآنلاین نوشت: این روزها که با چهلمین روز درگذشت استاد کسایی مصادف است پرسشی ذهن مرا به خود مشغول کرده و آن این که بر سر آثار به جای مانده از آن زنده یاد چه می آید؟
در چند سال گذشته برخی از بزرگان موسیقی روی در نقاب خاک کشیدند اما هنوز از سرنوشت آثار و خاطرات و نوشته هایی که از آنها به جای مانده است، خبری نیست.
گفته می شود مرحوم تجویدی نزدیک به 20 ترانه سروده بود که نتوانست صدای مورد نظر برای این کارها را پیدا کند. کسی نمیداند که بر سر این آثار چه آمده است؟
مرحوم یاحقی در منزل مسکونی اش یکی از پیشرفته ترین تجهیزات ضبط را داشت و آثار بسیاری از بزرگان موسیقی را به صورت خصوصی ثبت و ضبط کرد، اما بعد از گذشت چند سال از درگذشت ایشان هیچ کس اطلاعی از آثار یاد شده ارائه نمی کند.
از مرگ مرحوم پایور نزدیک به دو نیم سال می گذرد و مشخص نیست که بر سر دستنوشته های او چه آمده است؟
از مرگ مرحوم مشکاتیان نزدیک به سه سال می گذرد اما برخی از مهمترین آثارش، از جمله آثاری که با استاد شجریان در آلبومی به یاد بهار ضبط کرده بودند(بیش از 20 سال پیش) هنوز خبری نیست و مشخص نیست که چه آثار و دست نوشته ها و یا نت نوشته های منتشر نشده و کارنشده ای از ایشان موجود است.
نگاهی به گذشته امور هم نشان می دهد که ماجرا اسفبارتر از اکنون است.
برای نمونه خاطرات مرحوم بدیع زاده دو دهه بعد از فوتشان و یا برخی دست نوشته های مرحوم خالقی نزدیک به 4 دهه بعد از درگذشتشان فرصت انتشار پیدا کردند. فرزندان این دو بزرگوار اهل موسیقی و فرهنگ بودندو باز باید بر همتشان درود فرستاد که این آثار را نگه داشتند و به دور نریختند.
چندی قبل که با استاد موسوی، نوازنده نامدار نی صحبت می کردم ، ایشان از وجود بیش از 60 تا 70 ساعت از آثار خصوصی با سه تار یا نی استاد کسایی خبر داذند.
آقای میرجلالی همنواز استاد کسایی در یادداشتی آوردند که برخی قطعات مشترک بااستاد کسایی به صورت رسمی ضبط شده و هنوز شش-هفت سی دی از این کارها موجود است که بیرون نیامده و قرار است به بازار عرضه شود.
آقای زهتاب در سال 87 گفت وگویی طولانی با استاد کسایی گرفتند و قرار است منتشر کنند.
جناب جهانگیر بهشتی که به عنوان نوازنده ضرب و تنبک در کنار استاد می نواخت پس از ورود ایشان به اصفهان حدود 100 اثررا با یکدیگر اجرا کردند و هم ایشان گفته اند که استاد در اواخر عمر و به رغم آنکه با بیماری دست و پنجه نرم می کرد با همراهی یکدیگر اثری را ضبط کردند که کسایی در آن سازهای تار و نی را نواخته است. اما این اثر هنوز منتشر نشده و این اثر مهم است چرا که استاد کسایی در آن 7 دستگاه موسیقی را طی 7 روز نواخته است.
به گمان نگارنده استاد زنده یاد سید حسن کسایی این بختیاری را داشت که فرزندانش در زمان حیاتش، تا آنجایی که امکان داشت از میراث و گنجینه معنوی او به نوعی حراست کنند و در کنار آن کتابی برایش منتشر سازند،دو ردیف سازی و آوازی به روایت او بیرون دهند و برخی کارهای دیگری، از جمله ساخت فیلم مستند و فیلم شیوه نوازندگی استاد را تهیه کنند.
دیگرانی چون پایور و مشکاتیان و یاحقی و تجویدی اما این گونه نبودند. حتی دست نوشته های بزرگی همانند خالقی هم نزدیک به 40سال بعد مرگش فرصت انتشار یافتند.
اینها اما دغدغه های شخصی است و راه درست آن است که اهل موسیقی آثارشان را به موزه های موسیقی ارائه کنند و یا حداقل از موزه موسیقی بخواهند تا کارشناسی خبره را در اختیار آنها بگذارد تا حداقل فهرستی از آثار و مکتوبات و آنچه به جا مانده را تهیه کنند که همگان بدانند چه چیزهایی از این استادان باقی مانده است.
