آفتاب: روزنامه مردمسالاری نوشت: زلزله تلخ آذربایجان و مشارکت کم نظیر مردم در رفع نیازهای هموطنان آسیب دیده، یکبار دیگر نشان داد که مردم ایران برای فعالیتهای اجتماعی نیازی به تحریک عواطف و تشویق دولت یا رسانههایی مثل صدا و سیما ندارند و در مواقع لزوم، صرف نظر از اینکه صدا و سیما به رسالت خود عمل میکند یا نه و دولت اجازه کمک و مساعدت را صادر میکند یا نه، به وظیفه انسانی و اجتماعی خود میپردازند و آمادگی دارند تا وحدت و همدلی اجتماعی را به نمایش بگذارند.
این موضوع بخصوص از این نظر اهمیت دارد که بعضی از مسوولان تصور میکنند برای ایجاد موجی اجتماعی باید آنها پیشقدم شوند و از ابزارهایی خاص برای انگیزه بخشی به مردم استفاده کنند والا مردم انگیزه چندانی نخواهند داشت و ممکن است کسی یاد وظایف انسانیاش نیفتد. همچنین گاهی این گمان میرود که مردم توان درک دقیق و درست شرایط را ندارند و باید برای آنها تصمیم گرفته شود والا هر حرکت اجتماعی که هدایت شده از طرف کانونی خاص نباشد، ممکن است به بیراهه برود!
براساس این دو گزاره است که گاهی هراس از حرکات اجتماعی مردم شکل میگیرد و مانع از بعضی فعالیتهای آزاد و قانونی میشود، در حالی که در واقع کاملا معلوم است که هر حرکت اجتماعی لزوما سیاسی نخواهد شد و اصلا در شرایط نرمال احتیاجی به سیاسی شدن ندارد ! مثلا اعتراض به یک فاجعه زیست محیطی همانند کمک رسانی به زلزله زدگان، یک وظیفه اجتماعی و برای پیشگیری از یک فاجعه انسانی است و تنها در صورتی به نتیجه منجر خواهد شد که بر بستر خویش و با تاکید بر خواستههای خویش شکل بگیرد و پیش رود اما گاهی در نهایت تعجب، ممکن است به وضعیتی دیگر تغییر هویت دهد زیرا با موانعی عجیب و غریب روبرو میشود که همچنان که گفته شد بر اساس مصلحت سنجیهایی نسنجیده یا رفتارهایی نامعقول و تصورات نامتعارف از جامعه شکل میگیرد و میتواند زیانهای اجتماعی بزرگی را موجب شود. اعتماد به مردم، نه در حرف که در عمل، یگانه نسخه ای است که میتواند جامعه را دوباره به وضعیتی متعادل و مطلوب برساند و بسیاری از دغدغههایی را که وجود دارد رفع کند ؛ و این اعتماد جز این نیست که گردش آزاد اطلاعات در جامعه جریان داشته باشد، انحصار خبری و رسانه ای نباشد و مردم در برابر واقعیتها نامحرم شمرده نشوند، همچنین به فعالیتهای اجتماعی به عنوان یک نعمت، یک نظام موثر و یک حق اجتماعی نگریسته شود و پس از آن است که دولت میتواند به کارهای خود بپردازد و نه نیازی به تبلیغات عجیب و غریب دارد و نه وظیفه سرپرستی و هدایت مردم را بر عهده خواهد داشت، بلکه فقط قوه اجرایی کشور خواهد بود.
..........آفتاب بقیه را نمی گذارد..........