آفتابنیوز : آفتاب: 1. پانزدهم ذیالحجه سال 212 در مدینهالنبی، عزیزی در بنیهاشم بدنیا آمد که نام وی «علی» بود، چهارمین علی در خاندان علی علیهالسلام «علیبنابیطالب، علیبنالحسین، علیبنموسالرضا، علیالهادی علیهمالسلام» که این نام را خداوند برگزید و معنای حقیقی آن «تجلی خداوند در علم و رأفت و رحمت و حلم وعلو مقام و کمال» است، بر همه مردم عصر خودتفوق داشت و فرمودهاند، احدی را با آل محمد قیاس نکنید. نام پدرش « محمدبنعلی» و نام مادرش «سماّنه» بود که در معرفت و عبادت و مصونیت یافته در برابر جباران، بینظیر بود. حدود بیست سال در مدینه زیست و در سال 232 یا 234 توسط متوكل به «سامرا» فراخوانده شد و حالت تبعیدی و تحت نظر در منطقه نظامی قرار گرفت و در نهایت مسموم شد و از دنیا رفت و در همان سامرا به خاک سپرده شد.
2. امام هادی علیهالسلام «علیبنمحمدالنقی» در سختترین دوران حاکمیت بنیالعباس «14سال با متوکل عباسی» قرار گرفت که متوکل را «اخبثهم» پلیدترین خلیفه عباسی لقب دادهاند و توانست بیش از 80 شاگرد را در کنار خود جهت تعلیم تربیت «که حضرت عبدالعظیم حسنی، یکی از آنها میباشد» و تبلیغ، پرورش دهد و به جامعه عرضه نماید و اسلام ناب محمدی را مراقبت و معرفی کند. امام وقتی به سامرا تبعید شد، در برخوردهای کوتاه با مردم، اسلام را عملی مراقبت کرد و در مشورتهای سلطان، انجام وظیفه نمود و نماد و نمونه «ابهّت، مسئولیت، قدرت علمی» شد. از حضرتش میراث فرهنگی ارزشمند، باقیمانده و در مواجه شدن با پوششهای دربار و خانواده و اطرافیان، حق را معرفی کند، ولوبه زندان بيفتد و یا محدود شود و تحت نظر باید سخنان امام در زیارت جامعه کبیره، شهرت بالا در معرفی امام دارد و نصایح اخلاقی وی « رحم الله امرء عرف قدره ، ما هلك امرو، عرف قدره، الدنيا سوق ،ربح فيها قوم وحسر آخرون» شهرت والا و جامعیت بالا دارد. ولادت حضرت را تبریک میگوییم.