آفتابنیوز : آفتاب: وزیر آموزش و پرورش در خصوص موضوع درخواست «استعفا» که توسط برخی نمایندگان و رسانهها مطرح شده بود، گفت: هر وقت بررسی کنم و ببینم که نیاز است، این کار را میکنم؛ من هیچوقت برای مسئولیت ندویدم.
حمیدرضا حاجیبابایی در حاشیه همایش توانمندسازی پردیسهای دانشگاه فرهنگیان در پاسخ به پرسش خبرنگار فارس مبنی بر اینکه «پس از حادثه آتشسوزی کلاس درس «روستای «شینآباد» پیرانشهر، برخی نمایندگان مجلس و رسانهها به کلمه استعفا اشاره کردند؛ نظر وزیر آموزش و پرورش درباره استعفا چیست؟ این کلمه چه زمانی کاربرد دارد؟ و چه زمانی باید استفاده کرد؟»، اظهار داشت: این نشان میدهد که آموزش و پرورش از جایگاه ویژهای در نزد مردم برخوردار است و مردم یک نگاه عاطفی و بلندی نسبت به آموزش و پرورش دارند؛ اتفاقات گوناگون در جاهای دیگر میافتد اما در آموزش و پرورش از حساسیت بالاتری برخوردار است.
وی ادامه داد: قطعاً نمایندگان مجلس و هم مسئولان دیگر، با دلسوزی به بحث آموزش و پرورش نگاه میکنند؛ همه این بیانات را زیبا میدانیم و هیچکدام را توهین به خودمان نمیدانیم یا اینکه به خودمان بگیریم.
حاجیبابایی افزود: هر کسی که در جامعه مسئول شود، نگاههای گوناگون درباره او بیان میشود؛ مسئولیت همین است و پاسخگویی در آن دنیا هم سختتر است.
وی در پاسخ به این پرسش که «اگر بخواهید استعفا دهید چه زمانی استعفا خواهید داد؟»، گفت: هر وقت که بررسی کنم و ببینم نیاز است، این کار را میکنم؛ من هیچوقت برای مسئولیت ندویدم و اگر جمعبندی این باشد که یک روز هم مسئول نباشم، حاضرم؛ برای مسئولیت شوق ندارم اما برای خدمتگزاری شوق دارم.
به گزارش فارس،وزیر آموزش و پرورش در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی بر اینکه «اگر جای خانوادهها بودید آیا میخواستید که وزیر استعفا دهد؟»، تنها به کلمه «خیلی ممنون» اکتفا کرد.
چند نفر دیگر باید در آتش بسوزند یا مدرسه هایشان برسرشان خراب بشود تا شما بررسی بفرمایید و به این نتیجه برسید که نیاز است استعفا بدهید؟!!!
شما که معلوم است استعفا نمی دهی پس لطف بفرمایید و سکوت کنید و با این حرف های نسنجیده ی گهربارتان دل مردم را بیشتر از این بدرد نیاورید
همان بهتر که اگر بی هنری سخن نگویی تا معلوم نشود که چقدر بی هنری آقای وزیر
واجبه که اینکارو بکنید تا فرهنگ استعفا در میان مدیران نالایق به یه امر ضروری تبدیل بشه
با قدرت با كارتون ادامه بديد نه اينكه قبلا نماينده مجلس بوديد مجلسم محكم پشت سر تونه!!
ما هيچي به خدا اگر مجلس و دولت و وجداتون بگذارد!!
وقت استعفا رسیده است
در سال 1391 بیش از 50 دانش آموز و در دوران وزارت شما کشته شده اند!!!
این دلیل برای استعفا کافی نیست؟!!
کمی از کشورهای غربی و بلاد کفر یاد بگیریم
تو مسئول این هستی و بودی که این اتقاقات نیفته
حالا که افتاده دیگه از منظر مردم مسئول نیستی
آقا جان
تو رو خدا برو تا بلکه مرحمی بر زخم مردم باشه
آقا جان
تو برو بلکه مسئولین بی کفایت از شما یاد بگیرند
آقا جان
تو برو والله اسمت تو تاریخ همیشه بعنوان باکفایت میمونه
آقاجان تو برو به بالله هیچ اتفاقی نمی افته
آقا جان تو برو فقط برووووووووو
صاعد.حوزه علمیه
كه با اين در اگر در بند در مانند در مانند
متاسفاه مشکلات این کشور از استعفای یک فرد فراتر است. بعضی یکباره جان می دهند یکسری هم روزی هزار بار جون می دهند ولی خاموش صداشون هم به جایی نمی رسه. کاش یکجوری می شد همه اساسی نجات پیدا می کردیم.
کلاس را آتش زدن تا این را بگن
"
برای استقرار سیستم حرارت مرکزی در ۱۵۰ هزار کلاس درس و ۵۰ هزار اتاق جانبی در آموزش و پرورش به یک هزار میلیارد تومان بودجه نیاز است."
بعد پول را بگیرن خرج تبلیغات مشایی کنند .
اگر استعفا دهید فرزندانت در آینده کمترشرمسار این خطاهای تو
خواهند بود و باور کنید که در پس امروز فردایی هم خواهد بود!!
که هشت ساله هستی و آتش به جانت افتاده
که از درد می سوزی و
تمام اشک ها، پشت چشم های گُر گرفته ات
به نقطه جوش رسیدند و تبخیر شدند..
...
...دارم دق می کنم
که هشت ساله هستی و حالا
بیشتر از گرگ های آبادی از شعله کبریت می ترسی..
دارم دق می کنم
که آتش آنقدر به عمقت زده
که هر شب حق داری
خواب ببینی دختر کبریت فروش، آتش گرفته است..
دارم دق می کنم
که بوی نفت،
آنقدر به خورد لباس های به ارث رسیده از خواهر بزرگت رفته
که آتش بی اجازه
راهش را به پوست تنت کج کند..
.....
از کشوری نفت خیز
که سهم هشت ساله هایش از آن
تنها زبانه آتش است..
دارم دق می کنم
که حق دارید هشت ساله خطاب شوید
که زود است هنوز
تا تیتر خبرگزاری ها شوید..
که زود است هنوز تا آرایش آتش
صورت کودکانه تان را پیر کند..
دارم دق میکنم
که دیگر انگشتان تان، هیچ قلمی را گردن نمی گیرد..
وقتی دست های تان
از ایمان ورق زدن کتاب، برگشته اند..
دارم دق می کنم
که تعلیم و تعلم عبادت نیست..،
تنها یک بخاری نفتی است
که قصد جان دبستانی های مملکتی را می کند
که روزی امید کسی به آنها بود..
بودي حالا!