این درد فوتبال ماست...
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: علی جوادی
۱- استقلال در صدر جدول است؛ اما تماشاگر ندارد. پرسپولیس هم به این دلیل که در جمع مدعیان نیست، تماشاگر ندارد. البته ما عنوان بهترین فدراسیون فوتبال آسیا را در اختیار داریم و باید همین گونه باشیم. اصلا جای تعجب ندارد؛ اما به هر حال این فوتبال، روزی آقای فوتبال آسیا بود. فوتبال در میان مردم این دیار ریشه دارد. مردمش فوتبال را دوست دارند. فوتبالیست‌ها می‌‌گویند مردم ما با موفقیت ورزشکاران در المپیک خوشحال نمی‌شوند اما با یک برد فوتبال شادی می‌کنند. حرف آنها کاملا درست است. مردم فوتبال را دوست دارند. در همه زمان‌های حساس مثل بازی با کره جنوبی دقیقا درون میدان هستند؛ اما چه بر آنها گذشته که خوش دارند فوتبال باشگاهی را تنها بگذارند؟ هیچ یک از دو باشگاه ما به این فکر کرده‌اند که چرا سکوها به چنین روزی درآمده؟ بد نیست مدیران دو باشگاه پرطرفدار قرمز و آبی نگاهی به خود بیندازند تا بدانند هواداران چه می‌خواهند و چه می‌کشند. اگر مدیران دو باشگاه که اتفاقا افرادی بسیار رسانه‌ای هم هستند، خود را به جای هواداران دو تیم بگذارند و تصمیم‌های مدیریتی را با خواسته‌ها و نیازهای یک هوادار تطبیق بدهند، شاید شرایط خیلی تفاوت کند. شاید درد فوتبال ما این است که هواداران بر خلاف آنچه که گفته می‌شود، تیم را از خودشان نمی‌دانند و احساس می‌کنند در تصمیم‌های تیم شریک و سهیم نیستند. اینکه گفته می‌شود پرسپولیس و استقلال متعلق به مردم است، فقط شعاری است برای دلخوش کردن آنها.
۲- مهدی مهدوی‌کیا می‌گوید دوست دارم یک بار مقابل هواداران پرسپولیس و یک بار هم مقابل تماشاگران هامبورک با فوتبال خداحافظی کنم. شاید درد فوتبال ما این است که بازیکنی مثل مهدی مهدوی کیا که در این برهوت بازیکن خوب، عمر فوتبالی‌اش به سر آمده، به فکر خداحافظی است. فوتبالی با مختصات فوتبال ما به دنبال بازیکنی با مختصات مهدوی‌کیا نیست. می بازیکنی می‌خواهیم که همه چیز را به هم بریزد و نازش را هم بکشیم و آخر قصه، او را قهرمان هم معرفی بکنیم. بازیکنی نجیب و تکنیکی و عاشق تیم که برای باشگاه همه وجودش را بگذارد، کلا به درد ما نمی‌خورد.
۳- جی لوید ساموئل گفت در ایران بازیکنان بیشتر از آنکه به باشگاه فکر کنند، به خودشان فکر می‌کنند. این یکی دیگر واقعا درد فوتبال ماست. مشخص است فوتبالی که بازیکنانش به خودشان فکر کنند، باید همین جایی باشد که الان ایستاده. همینی می‌شود که الان هست. ساموئل هم خامی می‌کند که فوتبال ما را با فوتبال مدرن دنیا مقایسه می‌کند. او باید همه انچه که در لیگ برتر انگلیس دیده به کلی فراموش کند. او باید یاد بگیرد که فوتبال را به شکل ایرانی بازی کند. در فوتبال ایرانی باید بدانی که هیچ چیز سر جای خودش نیست. این کجایش بد است که ساموئل از آن انتقاد هم می‌کند؟
خبرآنلاین
۱- استقلال در صدر جدول است؛ اما تماشاگر ندارد. پرسپولیس هم به این دلیل که در جمع مدعیان نیست، تماشاگر ندارد. البته ما عنوان بهترین فدراسیون فوتبال آسیا را در اختیار داریم و باید همین گونه باشیم. اصلا جای تعجب ندارد؛ اما به هر حال این فوتبال، روزی آقای فوتبال آسیا بود. فوتبال در میان مردم این دیار ریشه دارد. مردمش فوتبال را دوست دارند. فوتبالیست‌ها می‌‌گویند مردم ما با موفقیت ورزشکاران در المپیک خوشحال نمی‌شوند اما با یک برد فوتبال شادی می‌کنند. حرف آنها کاملا درست است. مردم فوتبال را دوست دارند. در همه زمان‌های حساس مثل بازی با کره جنوبی دقیقا درون میدان هستند؛ اما چه بر آنها گذشته که خوش دارند فوتبال باشگاهی را تنها بگذارند؟ هیچ یک از دو باشگاه ما به این فکر کرده‌اند که چرا سکوها به چنین روزی درآمده؟ بد نیست مدیران دو باشگاه پرطرفدار قرمز و آبی نگاهی به خود بیندازند تا بدانند هواداران چه می‌خواهند و چه می‌کشند. اگر مدیران دو باشگاه که اتفاقا افرادی بسیار رسانه‌ای هم هستند، خود را به جای هواداران دو تیم بگذارند و تصمیم‌های مدیریتی را با خواسته‌ها و نیازهای یک هوادار تطبیق بدهند، شاید شرایط خیلی تفاوت کند. شاید درد فوتبال ما این است که هواداران بر خلاف آنچه که گفته می‌شود، تیم را از خودشان نمی‌دانند و احساس می‌کنند در تصمیم‌های تیم شریک و سهیم نیستند. اینکه گفته می‌شود پرسپولیس و استقلال متعلق به مردم است، فقط شعاری است برای دلخوش کردن آنها.
۲- مهدی مهدوی‌کیا می‌گوید دوست دارم یک بار مقابل هواداران پرسپولیس و یک بار هم مقابل تماشاگران هامبورک با فوتبال خداحافظی کنم. شاید درد فوتبال ما این است که بازیکنی مثل مهدی مهدوی کیا که در این برهوت بازیکن خوب، عمر فوتبالی‌اش به سر آمده، به فکر خداحافظی است. فوتبالی با مختصات فوتبال ما به دنبال بازیکنی با مختصات مهدوی‌کیا نیست. می بازیکنی می‌خواهیم که همه چیز را به هم بریزد و نازش را هم بکشیم و آخر قصه، او را قهرمان هم معرفی بکنیم. بازیکنی نجیب و تکنیکی و عاشق تیم که برای باشگاه همه وجودش را بگذارد، کلا به درد ما نمی‌خورد.
۳- جی لوید ساموئل گفت در ایران بازیکنان بیشتر از آنکه به باشگاه فکر کنند، به خودشان فکر می‌کنند. این یکی دیگر واقعا درد فوتبال ماست. مشخص است فوتبالی که بازیکنانش به خودشان فکر کنند، باید همین جایی باشد که الان ایستاده. همینی می‌شود که الان هست. ساموئل هم خامی می‌کند که فوتبال ما را با فوتبال مدرن دنیا مقایسه می‌کند. او باید همه انچه که در لیگ برتر انگلیس دیده به کلی فراموش کند. او باید یاد بگیرد که فوتبال را به شکل ایرانی بازی کند. در فوتبال ایرانی باید بدانی که هیچ چیز سر جای خودش نیست. این کجایش بد است که ساموئل از آن انتقاد هم می‌کند؟
خبرآنلاین
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید