آفتابنیوز : آفتاب: به گزارش مهر به نقل از شیکاگو تریبیون، این منتقد که به مدت 45 سال برای نشریه شیکاگو سان تایمز نقد می نوشت و بیش از سه دهه از میزبانان یکی از برنامه های مهم تلویزیون آمریکا بود، دیروز پنج شنبه در شیکاگو درگذشت.
او که هنگام مرگ 70 سال داشت، مدتها بود به بیماری سرطان دچار شده بود و بارها زیر تیغ جراحی رفته بود. به همین دلیل بخش هایی از صورت او برداشته شده و توانایی صحبت را از او گرفته بود.
با این حال مردن او شوکی برای جامعه هنری محسوب می شود زیرا او دو روز پیش آخرین پیامش را روی صفحه وبلاگش منتشر و اعلام کرده بود باوجود بازگشت بیماری سرطانش، باز خواهد گشت.
او امیدوارانه و خوشبینانه نوشته بود: منظورم این است که جایی نمی روم و کاری را می کنم که همیشه آرزو داشتم انجام بدهم: فقط فیلم هایی را نقد می کنم که بخواهم نقدشان کنم.
او همین ماه در انتظار شرکت در پانزدهمین جشنواره فیلم سالانه راجر ایبرت بود که خودش از پایه گذاران آن بود.
به دنبال انتشار خبر درگذشت او، اینترنت پر از پیام های تسلیت و نقل خاطراتی از او شد و تلویزیون محلی و ایستگاه های رادیو به پوشش این خبر پرداختند و اطلاعیه های مختلفی منتشر کردند.
باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا از جمله افرادی بود که با صدور اطلاعیهای نوشت: من و میشل از شنیدن خبر درگذشت راجر ایبرت غمگین شدیم. برای نسلی از آمریکایی ها- و به ویژه اهالی شیکاگو- راجر نماد فیلم بود.
رام امانویل شهردار شهر شیکاگو نیز با صدور اعلامیهای نوشت: راجر کمک کرد تا شیکاگو به عنوان مرکزی برای فیلمسازی و نقد فیلم شناخته شود... او برای کارهای پرقدرتش به یاد خواهد ماند ...
راجر جوزف ایبرت در شهر ایلینوی در سال 1942 به دنیا آمد. او تنها فرزند والتر یک متخصص برق و همسر کتابدارش آنابل بود. راجر خیلی زود به روزنامه نگاری علاقه مند شد و از زمانی که به مدرسه می رفت به عنوان کمک ویراستار نشریه مدرسه کار کرد و در همان زمانی یک داستان علمی تخیلی نوشت. عشق او به تحصیل در دانشگاه هاروارد به دلیل عدم توانایی مالی والدینش عملی نشد و او راهی موسسه آوی لیگ برای روزنامه نگاری شد. او به سرعت به عنوان یک روزنامه نگار آزاد به انتشار مقالاتش در شیکاگو دیلی نیوز و شیکاگو سان-تایمز پرداخت و از سال 1966 به عنوان یک روزنامه نگار شناخته شده به کار پرداخت و شروع به انتشار نقدهای هنری کرد.
در سال 1975 او جایزه پولیتزر را برای نقدهای درخشانش کسب کرد و این اولین باری بود که یک منتقد فیلم موفق به دریافت این جایزه می شد.
ایبرت از دهه 60 فیلم سال خود را معرفی کرد. نخستین فیلم برگزیده او در سال 1967 "بانی و کلاید" بود. "جدایی" ساخته اصغر فرهادی فیلم محبوب او برای سال 2011 بود. در سال 2012 نیز او "آرگو" را به عنوان برترین انتخابش معرفی کرد.