موسیقی‌مان تنهاست؛ تنها تر از همیشه!
کلهر همچنین نوشته است: «یک یک می‌روند این بزرگان، پدران، این صاحبان موسیقی و جایشان پرنشدنی،.. خالی همچنان. اما شهناز ... چیز دیگری بود. جناب جلیل شهناز که سالها بود لقب استاد (که در این دوره بسیار ارزان هم شده) برایش کسر بود، چیز دیگری بود.
جناب شهناز در مرتبه‌ای که فقط خاص خودش بود قرار داشت، دارد. مرتبه‌ای که خودش با استعداد و کار و خلاقیت و ذوق سرشار آنرا به وجود آورده بود. مرتبه بالای تار، جای شهناز. مال اوست آنجا.. »
این یادداشت می‌افزاید: «خداوندگار تار نخواسته و ندانسته معلم موسیقی همه‌مان بود؛ گرچه به ظاهر شاگردی نداشت. از فواصل و جمله بندی گرفته تا ذوق و حال و صد چیز دیگر، معیار بود. مرجع‌مان بود.... نوای تارش موسیقی خلوت موسیقیدانان بود.
به گزارش ایسنا،امشب حالی به سه‌گاه و ابوعطا و شور و دشتی هم نمانده، دلشان برای استاد جلیل شهناز تنگ خواهد شد که هیچگاه کسی از او خوشتر ننواخت‌شان.»
