از ملبورن تا اولسان؛ غروری که دوباره زنده شد
از ملبورن تا اولسان، فاصله‌ای به اندازه ۱۶ سال و تکرار همان خاطره خوب، صعود به جام جهانی و باز هم شادی‌های خیابانی، پایکوبی‌ای که از ۸ آذر ۷۶ تا ۲۸ خرداد ۹۲ فراموش شده بود.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: جوان در ادامه نوشت: دوشنبه شب اما خیابان‌های ایران با سوت پایان تان‌های چینی با پرچم ایران رنگارنگ شد و پر از شادمانی برای رفتن به برزیل، میعادگاه بزرگان فوتبال جهان و حالا ایران هم آنجاست و بلیت‌های ریو در دستان کرش و شاگردانش، آن هم تیمی که تا چند ماه پیش بعضی‌ها غزل خداحافظی برای آن خوانده بودند و راه برزیل را دور و دست نیافتنی می‌دیدند بعد از شکست به ازبکستان در آزادی، اما داستان خرداد فرق می‌کرد انگار، سه بازی آخر و سه پیروزی و یک صعود مقتدارانه، قرار گرفتن بالای کره و رقص پرچم‌های ایران در اولسان، پیش چشم تماشاگران کره‌ای که بهت زده باورشان نمی‌شد باز هم به ایران باخته‌اند اما همه چیز برای شاگردان کرش رویایی تمام شد.
پایان خوب بر خلاف دوره‌های پیش و یک نفس راحت تا روی همه دلخوری‌ها یک خط قرمز کشیده شود، به پا خاستن برای ایران و دست‌زدن برای پسرانش که در اولسان مانند ملبورن، خاطره ساز شدند، آن هم پس از کری‌خوانی بی‌شرمانه چوی کانگ و بازیکنانش، عطش پیروزی را دو چندان کرده بود و حالا پرچم ایران یکی از ۳۲ پرچم برافراشته در ریو است آن هم با گذشتن از جهنم اولسان ! یک پایان دل انگیز که استرس‌های ثانیه‌های آخرش، ضربان قلب‌ها را در ایران سریع‌تر از همیشه کرده بود و سوت داور چینی در اولسان وقتی دست هایش را بالا برد مانند سوت پایان ساندرو پل مجاری در ملبورن همه چیز را تمام کرد با سلام بلندی به برزیل و جام جهانی!
از ملبورن تا اولسان، باز هم پای یک مشهدی در میان و تاریخ انگار تکرار دیروز است. اگر آن روز با بغل پای هنرمندانه خداداد روی پاس فوق العاده دایی، زمین با پرواز ایرانی‌ها سبک‌تر شد، حالا۱۶ سال بعد این بار هم یک مشهدی دیگر جای عزیزی یا به قول جواد خیابانی «غزال تیزپای فوتبال ایران» را گرفته بود. این بار رونمایی از ستاره‌ای به نام گوچی و گلی که مهر تأییدی بود بر بلیت برزیل، رضا قوچان‌نژاد با چهره‌ای دوست داشتنی مانند خداداد و حالا او ستاره اول فوتبال ایران و مرد اول اولسان است.
آن هم در روزهایی که کنار ماندن دژاگه کابوس کرش برای رسیدن به دروازه حریفان بود، اما گوچی شد همان مهاجمی که ایران سال‌ها در انتظار آن بود، سه بازی حساس خرداد و سه گل در سه دیدار و نقش اول خرداد رویایی فوتبال ایران. دوحه، تهران و اولسان، سه‌گانه گوچی برابر قطر، لبنان و کره که ناگهان ورق را برگرداند تا لبخند جای اخم را بگیرد و ایران جهانی شود و نام رضا قوچان‌نژاد بیشتر از قبل سر زبان‌ها بیفتد، ستاره‌ای که تا چند ماه پیش نام او به گوش کمتر کسی آشنا بود اما گوچی که از کودکی از ایران رفته بود و در هلند و بلژیک با الفبای فوتبال آشنا شده بود با دعوت کرش و پوشیدن پیراهن ایران، بازگشتی خیره کننده به کشوری داشت که تنها نام آن در شناسنامه‌اش بود و کسی خبری از او نمی‌گرفت. اما حالا گوچی را در ایران همه می‌شناسند، ستاره اولسان، همشهری خداداد ستاره ملبورن!
از ملبورن تا اولسان و دروازه‌بانی که ستاره تیم سفید‌پوش بود، از احمدرضا عابدزاده تا رحمان احمدی، ۸ آذر ۷۶ عابدزاده، بمب روحیه ایران بود با آن پشتک‌هایی که روی اعصاب تماشاگران استرالیایی رفت و تحقیر و نبلز و بازیکنانش با یک دست گرفتن توپ‌ها، حالا ۱۶ سال بعد در روزهایی که عابدزاده در ینگه دنیا مربیگری می‌کند و از پای تلویزیون بازی را تماشا می‌کرد، دروازه‌بانی که تا یک سال پیش کمتر کسی تصورش را هم می‌کرد در اولسان شماره یک بپوشد دوباره خاطره‌ها را به ملبورن پرتاب کرد. رحمان احمدی با دو واکنش استثنایی و حضور اطمینان بخش با یک دفاع بتونی، سد راه کره‌ای‌ها بود تا اولسان، ملبورن ۲ شود و او ستاره تیم کرش، آن هم دروازه‌بانی که به خوبی توانست از موقعیتی که پس از خداحافظی بچگانه رحمتی پیش رویش گذاشته بود بهترین استفاده را بکند تا کرش برای دادن شماره یک در برزیل به او تردید نداشته باشد هر چقدر هم رحمتی در لیگ بدرخشد و فدراسیون برای بخشش او پادرمیانی کند.
از ملبورن تا اولسان، دو تصویر ماندگار از دو مربی، ویرای برزیلی و کرش پرتغالی، تصویر ویرا که سیگار زمین افتاده‌اش روی زمین را بعد از گل خداداد بر می‌دارد و تصویر دست کرش در پایان بازی رو به مربی کره که گستاخی‌هایش رگ غیرت او و بازیکنان را متورم کرده بود، دو نما از دو بازی ماندگار، اما هر چقدر نقش ویرا در صعود به جام جهانی ۹۸ کمرنگ بود اما حالا ۱۶ سال بعد داستان فرق می‌کند. مرد پرتغالی پررنگ‌ترین نقش را در گرفتن بلیت برزیل دارد با تیمی که مانند ۹۸، یازده ستاره نداشت اما نقشه حساب شده مرد پرتغالی، تیمی را که خیلی‌ها دیگر امیدی به آن نداشتند دوباره زنده کرد تا نامش در تاریخ فوتبال ایران ماندگار شود و البته غیرت مثال زدنی‌اش که وقتی مربی کره، هجویاتی گفته بود، مانند یک ایرانی پاسخی داده بود دندان شکن به چوی تا تصویر دست هایش رو به مربی کره در اولسان مانند تصویر جست و جوی ویرا برای برداشتن سیگارش در ملبورن در خاطره‌ها ثبت شود!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید