دیگر نباید فریب دروغ های امریکا را خورد
آفتاب‌‌نیوز : 
آخرین باری که به قانون اساسی امریکا درباره اتخاذ تصمیم در مورد به کار بردن نیروی نظامی علیه کشوری دیگر رجوع شد، موضوعی بودکه کنگره می بایست در مورد آن تصمیم می گرفت و گزینه ای برای رئیس جمهوری محسوب نمی شد. آخرین باری هم که منشور سازمان ملل را خواندیم، در آن آمده بود که «تمامی اعضای این سازمان باید از استفاده از زور علیه تمامیت عرضی یا استقلال سیاسی هر کشوری اجتناب کنند.»
ما پیشتر هم در چنین موقعیتی بوده ایم که بوش در آن هراس و دروغ را دستاویز فریب دادن مردم امریکا برای حمله به عراق قرار داد. اکنون ما و مردم عراق بهای آن را می پردازیم. حکومت هایی که می خواهند سناریوی جنگ را به اجرا در آورند دوباره بهانه های جنگ عراق، از تهدیدات فرضی در مورد سلاح ها تا رویای رویارویی با مردم شادمان و راضی، را در دست گرفته و آن را در مورد ایران و سوریه تکرار می کنند. دولت بوش گویا معقتد است که رئیس جمهوری این قدرت را دارد که با هر که می خواهد بدون حتی مشورت با کنگره جنگ کند.
هنگامی که سناتور چافی از رایس پرسید: آیا شما با این قضیه موافقید که اگر اتفاقی بخواهد در خاک ایران و سوریه رخ دهد، شما باید از کنگره برای این کار اجازه بگیرید؟ رایس در پاسخ گفت: سناتور، من مایل نیستم قدرت جنگی ریاست جمهوری را توجیه کنم و تصور می کنم که شما کاملا درک کردید که رئیس جمهوری این قدرت را در جنگ علیه تروریسم و جنگ عراق بدست آورده است.
مفاد قانون اساسی امریکا بر این پایه تنظیم شده که مردم کشور ما را از جنگی همچون جنگی که بوش علیه عراق راه انداخت حفظ کند؛ هر چند اکنون اکثریت امریکایی ها معتقدند که آن جنگ کاملا اشتباه بوده است. منشور سازمان ملل هم نه تنها از کشورهایی که مورد حمله قرار می گیرند، حمایت می کند بلکه از مردم کشورهایی هم که رهبران آن بخواهند چنین حملاتی را صورت دهند، پشتیبانی به عمل می آورد. در حال حاضر هیچ چیز مانند محدود کردن این گزینه ها. امنیت ملی امریکا را تامین نمی کند.
اکنون که ما در حال خارج کردن خود از گردابی که در عراق ایجاد شده، هستیم کنگره و مردم امریکا باید بدانند که یک مساله به وضوح روشن است: این که حمله به ایران، سوریه و یا هر کشور دیگری بدون حمایت عینی کنگره امریکا و سازمان ملل، گزینه ای روی میز رئیس جمهوری به شمار نمی آید.
مردم امریکا و کنگره این کشور یکبار در مورد جنگ عراق فریب خوردند پس واقعا شرم آور است که اجازه دهند بار دیگر این قضیه در مورد سوریه، ایران و یا هر جای دیگری تکرار شود.
آخرین باری که به قانون اساسی امریکا درباره اتخاذ تصمیم در مورد به کار بردن نیروی نظامی علیه کشوری دیگر رجوع شد، موضوعی بودکه کنگره می بایست در مورد آن تصمیم می گرفت و گزینه ای برای رئیس جمهوری محسوب نمی شد. آخرین باری هم که منشور سازمان ملل را خواندیم، در آن آمده بود که «تمامی اعضای این سازمان باید از استفاده از زور علیه تمامیت عرضی یا استقلال سیاسی هر کشوری اجتناب کنند.» ما پیشتر هم در چنین موقعیتی بوده ایم که بوش در آن هراس و دروغ را دستاویز فریب دادن مردم امریکا برای حمله به عراق قرار داد. اکنون ما و مردم عراق بهای آن را می پردازیم. حکومت هایی که می خواهند سناریوی جنگ را به اجرا در آورند دوباره بهانه های جنگ عراق، از تهدیدات فرضی در مورد سلاح ها تا رویای رویارویی با مردم شادمان و راضی، را در دست گرفته و آن را در مورد ایران و سوریه تکرار می کنند. دولت بوش گویا معقتد است که رئیس جمهوری این قدرت را دارد که با هر که می خواهد بدون حتی مشورت با کنگره جنگ کند.
هنگامی که سناتور چافی از رایس پرسید: آیا شما با این قضیه موافقید که اگر اتفاقی بخواهد در خاک ایران و سوریه رخ دهد، شما باید از کنگره برای این کار اجازه بگیرید؟ رایس در پاسخ گفت: سناتور، من مایل نیستم قدرت جنگی ریاست جمهوری را توجیه کنم و تصور می کنم که شما کاملا درک کردید که رئیس جمهوری این قدرت را در جنگ علیه تروریسم و جنگ عراق بدست آورده است.
مفاد قانون اساسی امریکا بر این پایه تنظیم شده که مردم کشور ما را از جنگی همچون جنگی که بوش علیه عراق راه انداخت حفظ کند؛ هر چند اکنون اکثریت امریکایی ها معتقدند که آن جنگ کاملا اشتباه بوده است. منشور سازمان ملل هم نه تنها از کشورهایی که مورد حمله قرار می گیرند، حمایت می کند بلکه از مردم کشورهایی هم که رهبران آن بخواهند چنین حملاتی را صورت دهند، پشتیبانی به عمل می آورد. در حال حاضر هیچ چیز مانند محدود کردن این گزینه ها. امنیت ملی امریکا را تامین نمی کند.
اکنون که ما در حال خارج کردن خود از گردابی که در عراق ایجاد شده، هستیم کنگره و مردم امریکا باید بدانند که یک مساله به وضوح روشن است: این که حمله به ایران، سوریه و یا هر کشور دیگری بدون حمایت عینی کنگره امریکا و سازمان ملل، گزینه ای روی میز رئیس جمهوری به شمار نمی آید.
مردم امریکا و کنگره این کشور یکبار در مورد جنگ عراق فریب خوردند پس واقعا شرم آور است که اجازه دهند بار دیگر این قضیه در مورد سوریه، ایران و یا هر جای دیگری تکرار شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۱۰:۳۱ - ۱۳۸۴/۰۸/۰۱
پاسخ
به نظر بنده تماميت عرضي رو با الف مينويسند... يعني ميشه تماميت ارضي!!! 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید