حکایت پر نکته هدیه ای که «نماینده» از «راننده» پس گرفت
«آی پد»ی که خیلی حرف ها برای گفتن داشت
از هر زاویه که به این خبر نگاه کنید اسباب تاسف است و به این خاطر لبخند اولیه بر چهره می ماسد. تنها می توان آرزو کرد که نماینده محترم دست کم در آن آی پد کتاب بخواند و بر معلومات خود بیفزاید.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: برخی خبرها درعین این که مایه انبساط خاطرند، تاسف برانگیزند و مصداقی براین گزاره که «بخندم یا بگریم»؟!
متن خبر که در عصر ایران منتشر شده از این قرار است:« یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در ایام ماه رمضان، با حضور در ضیافت افطار یک شرکت خودروسازی یک دستگاه « تبلت اپل» را به عنوان «هدیه» دریافت کرد. او تصور می کند این هدیه یک کتاب است و از این رو هدیه را به راننده مجلس اهدا می کند. روز بعد که از همکاران می شنود هدیه تبلت (آی پد) بوده نه کتاب، از راننده می خواهد آن را بازپس دهد و راننده نیز چنین می کند!»
به بهانه این خبر کوتاه که واجد دو ویژگی متناقض پیش گفته است چند نکته را می توان یادآور شد:
1- شرکت خودروسازی چرا باید علاوه بر میزبانی افطار به نماینده مجلس هدیه بدهد و چرا آن نماینده می پذیرد؟ چنین نمایندگانی که نان و نمک آن شرکت خودروساز را خورده اند و با آن هدیه اصطلاحا نمک گیر شده اند آیا قادرند بعدتر با استقلال کامل درباره آن شرکت و تولیدات آن و احتمالا شکایات مردم و یا قطعه سازان طلبکارنظر بدهند و داوری کنند؟ آیا شان نمایندگی ایجاب نمی کند قدری بیشتر پرهیز پیشه کنند؟
2- اشتباه گرفتن آی پد با کتاب نشان می دهد که نماینده محترم تا به حال با این پدیده مواجه نشده بود. همین نماینده اما احتمالا درباره قوانین مربوط به فناوری های دیجیتال رای و نظر می دهد.
3- دکتر سریع القلم بارها گفته است یکی از مشکلات مسوولان میانی ما این است که سال تا سال کتاب نمی خوانند. گاه در مصاحبه ها هنگامی که از مدیری پرسیده می شود آخرین کتابی که خوانده اید چه بوده از پاسخ طفره می رود و نهایت این است که به یک کتاب خاطرات اشاره می کند.
این خبر نشان می دهد نماینده محترم نیز از همین سنخ و در این سلک و از جماعت کتاب ناخوانان است بدان گونه که به خود زحمت نداده ببیند عنوان کتاب چیست و با توجه به حجم کم آی پد گمان می کرده کتاب کم ارزش و دست کم ارزان قیمتی است! احتمالا اگر حجیم می بود انگیزه می یافت که کتاب را برای خود بردارد؛ کتاب خوب لابد باید حجم و قیمتی داشته باشد!
4- هنگامی که نماینده در می یابد هدیه، آی پد به قیمت حدوداً 3 میلیون تومان بوده از حاتم بخشی و سخاوت خود منصرف می شود و از راننده می خواهد آن را باز پس دهد! سقف هدیه و سخاوت نماینده احتمالاً 5 یا 50 هزار تومان بوده نه 3 میلیون تومان.
به عبارت دیگر لطف نماینده به راننده از سر «کم ارزش پنداری» هدیه بوده و نه «با ارزش پنداری» هدیه گیرنده! حال تصور کنید که این اتفاق چه تصویری از یک نماینده مجلس در ذهن آن راننده یا خواننده این خبر ترسیم می کند.
از هر زاویه که به این خبر نگاه کنید اسباب تاسف است و به این خاطر لبخند اولیه بر چهره می ماسد. تنها می توان آرزو کرد که نماینده محترم دست کم در آن آی پد کتاب بخواند و بر معلومات خود بیفزاید.
متن خبر که در عصر ایران منتشر شده از این قرار است:« یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در ایام ماه رمضان، با حضور در ضیافت افطار یک شرکت خودروسازی یک دستگاه « تبلت اپل» را به عنوان «هدیه» دریافت کرد. او تصور می کند این هدیه یک کتاب است و از این رو هدیه را به راننده مجلس اهدا می کند. روز بعد که از همکاران می شنود هدیه تبلت (آی پد) بوده نه کتاب، از راننده می خواهد آن را بازپس دهد و راننده نیز چنین می کند!»
به بهانه این خبر کوتاه که واجد دو ویژگی متناقض پیش گفته است چند نکته را می توان یادآور شد:
1- شرکت خودروسازی چرا باید علاوه بر میزبانی افطار به نماینده مجلس هدیه بدهد و چرا آن نماینده می پذیرد؟ چنین نمایندگانی که نان و نمک آن شرکت خودروساز را خورده اند و با آن هدیه اصطلاحا نمک گیر شده اند آیا قادرند بعدتر با استقلال کامل درباره آن شرکت و تولیدات آن و احتمالا شکایات مردم و یا قطعه سازان طلبکارنظر بدهند و داوری کنند؟ آیا شان نمایندگی ایجاب نمی کند قدری بیشتر پرهیز پیشه کنند؟
2- اشتباه گرفتن آی پد با کتاب نشان می دهد که نماینده محترم تا به حال با این پدیده مواجه نشده بود. همین نماینده اما احتمالا درباره قوانین مربوط به فناوری های دیجیتال رای و نظر می دهد.
3- دکتر سریع القلم بارها گفته است یکی از مشکلات مسوولان میانی ما این است که سال تا سال کتاب نمی خوانند. گاه در مصاحبه ها هنگامی که از مدیری پرسیده می شود آخرین کتابی که خوانده اید چه بوده از پاسخ طفره می رود و نهایت این است که به یک کتاب خاطرات اشاره می کند.
این خبر نشان می دهد نماینده محترم نیز از همین سنخ و در این سلک و از جماعت کتاب ناخوانان است بدان گونه که به خود زحمت نداده ببیند عنوان کتاب چیست و با توجه به حجم کم آی پد گمان می کرده کتاب کم ارزش و دست کم ارزان قیمتی است! احتمالا اگر حجیم می بود انگیزه می یافت که کتاب را برای خود بردارد؛ کتاب خوب لابد باید حجم و قیمتی داشته باشد!
4- هنگامی که نماینده در می یابد هدیه، آی پد به قیمت حدوداً 3 میلیون تومان بوده از حاتم بخشی و سخاوت خود منصرف می شود و از راننده می خواهد آن را باز پس دهد! سقف هدیه و سخاوت نماینده احتمالاً 5 یا 50 هزار تومان بوده نه 3 میلیون تومان.
به عبارت دیگر لطف نماینده به راننده از سر «کم ارزش پنداری» هدیه بوده و نه «با ارزش پنداری» هدیه گیرنده! حال تصور کنید که این اتفاق چه تصویری از یک نماینده مجلس در ذهن آن راننده یا خواننده این خبر ترسیم می کند.
از هر زاویه که به این خبر نگاه کنید اسباب تاسف است و به این خاطر لبخند اولیه بر چهره می ماسد. تنها می توان آرزو کرد که نماینده محترم دست کم در آن آی پد کتاب بخواند و بر معلومات خود بیفزاید.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید