حاشیه ای بر اولین تماس تلفنی روسای جمهور ایران و آمریکا
مکالمه جدی به جای مصافحه تشریفاتی
دو رییس جمهور برای اولین بار در تاریخ با هم گفت و گو کردند. تابو شکست. اصولگرایان رادیکال که از انجام نشدن مصافحه احساس فتح و ظفر می کردند از این مکالمه قطعا ناخرسندند.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: مهرداد خدیر- اولین گفت و گوی دو رییس جمهور ایران و آمریکا نه رویارو که تلفنی صورت
پذیرفت. اتومبیل حامل حسن روحانی درترافیک نیویورک به مقصد فرودگاه جان اف
کندی می راند که گوشی تلفن همراه رییس جمهوری ایران زنگ خورد. آن سوی خط
باراک اوباما رییس جمهوری ایالات متحده آمریکا بود که برای نخستین بار با
یک رییس جمهور ایران گفت و گو می کرد.
رسانه ها بر عبارت «اولین تماس بعد از انقلاب» تاکید می کنند حال آن که این اولین تماس تلفنی بین دو رییس جمهور در تاریخ دو کشور به حساب می آید چرا که از هنگام انتخاب نخستین رییس جمهور در ایران روابط دو کشور تیره بوده وتا قبل از حسن روحانی هیچ یک از سه رییس جمهوری که به نیویورک رفتند با رییس جمهور آمریکا ملاقات و گفت و گویی نکردند. سفر اولین رییس جمهور ایران به نیویورک ( آیت الله خامنه ای) با حمله به کشتی تجاری «ایران اجر» همزمان شد.
دومین رییس جمهور ایران که به نیویورک رفت سید محمد خاتمی بود که ترجیح داد در تالار مجمع عمومی سازمان ملل میان او و بیل کلینتون مواجهه ای صورت نپذیرد. تندروهای داخلی آماده بودند از هر حرکت او سوژه ای بسازند و بپردازند. با این که ایده نام گذاری اولین سال قرن بیست و یکم به عنوان گفت و گوی تمدن ها مورد استقبال جامعه جهانی قرار گرفت اما مجال گفت و گوی ساده میان سران ایران و ایالات متحده فراهم نیامد.
رییس جمهور بعدی 8 سال پیاپی به نیویورک رفت اما بیشتر به دنبال طرح خود و سخنان حساسیت زا از انکار هولو کاست تا تشکیک در اصالت 11 سپتامبر و داعیه هایی چون مدیریت جهان و تاکید بر ارزش های خاص عقیدتی به جای ارزش های جهان شمول و سرگرم شدن به گفت و گو با هر رسانه دیداری و شنیداری و نوشتاری تا حصول به یک تفاهم منفعت زا بود و نه برای نامه پندآمیز به جرج بوش پاسخی دریافت کرد و نه به خاطر پیام تبریک به باراک اوباما.
روحانی اما رفته بود تا بر اشتراکات تاکید کند و گفته بود سیاستمدار است و به منافع و واقعیت ها می اندیشد. از این رو گمان می رفت میان او و رییس جمهوری آمریکا دیداری تصادفی در محل سخنرانی یا در ضیافت ناهاری که دبیر کل سازمان ملل ترتیب داده بود رخ دهد و در نتیجه با هم دست دهند و اصطلاحا« مصافحه» صورت پذیرد . این اتفاق نیفتاد و در حالی که تصور می شد دیدار وزیران خارجه به جبران آن انجام شده ساعت پایانی حضور رییس جمهوری ایران در نیویورک اتفاق غیر منتظره – و در عین حال منتظره- رخ داد. در اتومبیل امکان مصافحه نبود.
رییس جمهوری آمریکا به واشنگتن و کاخ سفید بازگشته بود و رییس جمهوری ایران پس 72 ساعت کار بسیار فشرده و توان فرسا برای لحظاتی چشم بر هم گذاشته و آماده حضور درفرودگاه جان اف کندی بود که تماس تلفنی برقرار شد. دو رییس جمهور برای اولین بار در تاریخ با هم گفت و گو کردند. تابو شکست. اصولگرایان رادیکال که از انجام نشدن مصافحه احساس فتح و ظفر می کردند از این مکالمه قطعا ناخرسندند.
واحد مرکزی خبر صدا و سیما از پوشش خبر تا ساعت یک بامداد شنبه 6 شهریور خودداری کرد. شبکه خبر سیما اما ساعت 23:30 زیر نویس کرد. نویسندگان برنامه خبری 20:30 که به تمسخر رسانه های مستقل پرداخته بودند که چرا پیشاپیش از گفت و گوی سران ایران و آمریکا و دیدار جان کری با جواد ظریف خبر داده و طرح های روزنامه ها را فتوشاپ توصیف کرده بودند احتمالا در حال نگارش سناریوی تازه برای برنامه امشب هستند.
به گزارش عصر ایران،خبر اما عیان تر و عریان تر از آن است که توجیه و توضیحی بیابند. حسن روحانی و باراک اوباما 20 دقیقه گفت و گو کردند. تنها خوش و بش نبود. البته امکان مصافحه نبود اما مکالمه بود. این دیگر فتوشاپ نبود. از این پس کسانی که نان بحران می خورند و در فضای عادی مجال پرخاش ندارند باید رو به فتوشاپ بیاورند.
رسانه ها بر عبارت «اولین تماس بعد از انقلاب» تاکید می کنند حال آن که این اولین تماس تلفنی بین دو رییس جمهور در تاریخ دو کشور به حساب می آید چرا که از هنگام انتخاب نخستین رییس جمهور در ایران روابط دو کشور تیره بوده وتا قبل از حسن روحانی هیچ یک از سه رییس جمهوری که به نیویورک رفتند با رییس جمهور آمریکا ملاقات و گفت و گویی نکردند. سفر اولین رییس جمهور ایران به نیویورک ( آیت الله خامنه ای) با حمله به کشتی تجاری «ایران اجر» همزمان شد.
دومین رییس جمهور ایران که به نیویورک رفت سید محمد خاتمی بود که ترجیح داد در تالار مجمع عمومی سازمان ملل میان او و بیل کلینتون مواجهه ای صورت نپذیرد. تندروهای داخلی آماده بودند از هر حرکت او سوژه ای بسازند و بپردازند. با این که ایده نام گذاری اولین سال قرن بیست و یکم به عنوان گفت و گوی تمدن ها مورد استقبال جامعه جهانی قرار گرفت اما مجال گفت و گوی ساده میان سران ایران و ایالات متحده فراهم نیامد.
رییس جمهور بعدی 8 سال پیاپی به نیویورک رفت اما بیشتر به دنبال طرح خود و سخنان حساسیت زا از انکار هولو کاست تا تشکیک در اصالت 11 سپتامبر و داعیه هایی چون مدیریت جهان و تاکید بر ارزش های خاص عقیدتی به جای ارزش های جهان شمول و سرگرم شدن به گفت و گو با هر رسانه دیداری و شنیداری و نوشتاری تا حصول به یک تفاهم منفعت زا بود و نه برای نامه پندآمیز به جرج بوش پاسخی دریافت کرد و نه به خاطر پیام تبریک به باراک اوباما.
روحانی اما رفته بود تا بر اشتراکات تاکید کند و گفته بود سیاستمدار است و به منافع و واقعیت ها می اندیشد. از این رو گمان می رفت میان او و رییس جمهوری آمریکا دیداری تصادفی در محل سخنرانی یا در ضیافت ناهاری که دبیر کل سازمان ملل ترتیب داده بود رخ دهد و در نتیجه با هم دست دهند و اصطلاحا« مصافحه» صورت پذیرد . این اتفاق نیفتاد و در حالی که تصور می شد دیدار وزیران خارجه به جبران آن انجام شده ساعت پایانی حضور رییس جمهوری ایران در نیویورک اتفاق غیر منتظره – و در عین حال منتظره- رخ داد. در اتومبیل امکان مصافحه نبود.
رییس جمهوری آمریکا به واشنگتن و کاخ سفید بازگشته بود و رییس جمهوری ایران پس 72 ساعت کار بسیار فشرده و توان فرسا برای لحظاتی چشم بر هم گذاشته و آماده حضور درفرودگاه جان اف کندی بود که تماس تلفنی برقرار شد. دو رییس جمهور برای اولین بار در تاریخ با هم گفت و گو کردند. تابو شکست. اصولگرایان رادیکال که از انجام نشدن مصافحه احساس فتح و ظفر می کردند از این مکالمه قطعا ناخرسندند.
واحد مرکزی خبر صدا و سیما از پوشش خبر تا ساعت یک بامداد شنبه 6 شهریور خودداری کرد. شبکه خبر سیما اما ساعت 23:30 زیر نویس کرد. نویسندگان برنامه خبری 20:30 که به تمسخر رسانه های مستقل پرداخته بودند که چرا پیشاپیش از گفت و گوی سران ایران و آمریکا و دیدار جان کری با جواد ظریف خبر داده و طرح های روزنامه ها را فتوشاپ توصیف کرده بودند احتمالا در حال نگارش سناریوی تازه برای برنامه امشب هستند.
به گزارش عصر ایران،خبر اما عیان تر و عریان تر از آن است که توجیه و توضیحی بیابند. حسن روحانی و باراک اوباما 20 دقیقه گفت و گو کردند. تنها خوش و بش نبود. البته امکان مصافحه نبود اما مکالمه بود. این دیگر فتوشاپ نبود. از این پس کسانی که نان بحران می خورند و در فضای عادی مجال پرخاش ندارند باید رو به فتوشاپ بیاورند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید