خطرنـاك‌تر از خطرنـاك
رضا سليماني
در جريان استقبال مردمي از رئيس جمهور براي برگشت از سفر نيويورك، گروهي كه تعدادشان در مقايسه با اكثريت، يك اقليت محدود بود، برخلاف رودخانه مردمي كه به سوي تشكر و قدرداني حركت مي‌كردند، متأسفانه حركاتي كردند و شعارهايي سر دادند كه گويي دكتر روحاني، بخشي از خاك ايران را در چمدان كرد و با خود بُرد و ديگر برنگرداند.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: البته انتقاد و حتي مخالفت صحيح، با شيوه‌هاي معمول قلمي و كلامي، با سياست‌هاي يك دولت، يكي از ويژگي‌هاي جوامع داراي دموكراسي است، اما آنچه كه در فرودگاه، توسط گروهي اندك كه البته مسبوق به سابقه نيز هست، اتفاق افتاد، براي رويكرد اعتدالي جامعه در بُعد داخلي و خارجي خطرناك است و خطرناك‌تر از آن، اعلام رسمي حركت آنان به عنوان عملكرد يك گروه سازمان‌يافته براي «منافع ايران» در رسانه‌هاست.
فرض كنيم كه رئيس جمهور منتخب مردم و برگزيده اكثريت و هيأت همراه ايشان در سفر به خارج از كشور، خداي ناكرده، خلاف مصالح و منافع كشور اقدامي كرده باشند، آيا مملكت قانون ندارد؟ قوه قضائيه و مقننه ندارد كه گروهي اندك به خود حق مي‌دهند حكم صادر كنند و در فرودگاه، با اهانت، توهين و مشت، حُكم را جاري و با افتخار نيز آن را اعلام كنند؟!
با مشاهده اين‌گونه هنجارشكني‌ها و اعلام رسمي آن، انسان به ياد عمليات گروه‌هاي افراطي در پاكستان، افغانستان، عراق و ديگر كشورها مي‌افتد كه براي انتقام از مردم به خاطر حمايت از يك ايده سياسي، آنان را به خاك و خون مي‌كشند و بلافاصله از طريق رسانه‌ها، مسئوليت آن را به عهده مي‌گيرند و اعلام مي‌كنند.
اصولاً اقدامات افراطي، پرخاشگرانه و تند وقتي صورت مي‌گيرد كه زبان منطق و استدلال به لكنت دچار مي‌شود و براي دفاع از ايده و فكر، به جاي قلم و مباحثه، از توهين و مشت و پرخاش استفاده مي‌شود.
اين شيوه را بايد به حق، «خطرناك‌تر از خطرناك» توصيف كرد كه مسئوليت «پرتاب كردن كفش» به سوي منتخب مردم ايران را به عنوان وظيفه ديني و ملي به عهده مي‌گيرند و اعلام وجود مي‌كنند.
شيوه‌اي كه در دوره‌اي از رياست جمهوري آقاي خاتمي مرسوم شد و متأسفانه همچنان ادامه دارد، اما هيچ وقت به شكل رسمي، فرد يا سازماني مسئوليت آن را به عهده نمي‌گرفت. به‌رغم اينكه همه شخصيت‌هاي حقيقي و حقوقي آن را محكوم كرده‌اند، ولي متأسفانه تاكنون، برخورد مناسب قانوني با اين پديده نشده و حتي در مواقعي به طور مستقيم يا غيرمستقيم مورد حمايت نيز قرار گرفته‌اند.
اين شيوه اگر مهار نشود، هيچ بعيد نيست كه گروه‌هاي به اصطلاح خودسر، پا را از اين هم فراتر بگذارند و آنگاه اقداماتي خطرناك‌تر از اين را نيز انجام دهد و آن را رسمي كنند.
والسلام
فرض كنيم كه رئيس جمهور منتخب مردم و برگزيده اكثريت و هيأت همراه ايشان در سفر به خارج از كشور، خداي ناكرده، خلاف مصالح و منافع كشور اقدامي كرده باشند، آيا مملكت قانون ندارد؟ قوه قضائيه و مقننه ندارد كه گروهي اندك به خود حق مي‌دهند حكم صادر كنند و در فرودگاه، با اهانت، توهين و مشت، حُكم را جاري و با افتخار نيز آن را اعلام كنند؟!
با مشاهده اين‌گونه هنجارشكني‌ها و اعلام رسمي آن، انسان به ياد عمليات گروه‌هاي افراطي در پاكستان، افغانستان، عراق و ديگر كشورها مي‌افتد كه براي انتقام از مردم به خاطر حمايت از يك ايده سياسي، آنان را به خاك و خون مي‌كشند و بلافاصله از طريق رسانه‌ها، مسئوليت آن را به عهده مي‌گيرند و اعلام مي‌كنند.
اصولاً اقدامات افراطي، پرخاشگرانه و تند وقتي صورت مي‌گيرد كه زبان منطق و استدلال به لكنت دچار مي‌شود و براي دفاع از ايده و فكر، به جاي قلم و مباحثه، از توهين و مشت و پرخاش استفاده مي‌شود.
اين شيوه را بايد به حق، «خطرناك‌تر از خطرناك» توصيف كرد كه مسئوليت «پرتاب كردن كفش» به سوي منتخب مردم ايران را به عنوان وظيفه ديني و ملي به عهده مي‌گيرند و اعلام وجود مي‌كنند.
شيوه‌اي كه در دوره‌اي از رياست جمهوري آقاي خاتمي مرسوم شد و متأسفانه همچنان ادامه دارد، اما هيچ وقت به شكل رسمي، فرد يا سازماني مسئوليت آن را به عهده نمي‌گرفت. به‌رغم اينكه همه شخصيت‌هاي حقيقي و حقوقي آن را محكوم كرده‌اند، ولي متأسفانه تاكنون، برخورد مناسب قانوني با اين پديده نشده و حتي در مواقعي به طور مستقيم يا غيرمستقيم مورد حمايت نيز قرار گرفته‌اند.
اين شيوه اگر مهار نشود، هيچ بعيد نيست كه گروه‌هاي به اصطلاح خودسر، پا را از اين هم فراتر بگذارند و آنگاه اقداماتي خطرناك‌تر از اين را نيز انجام دهد و آن را رسمي كنند.
والسلام
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید