جایزه صلح برای ۱۹۰ کشور جهان
از میان ۵جایزه‌ای که آلفرد نوبل سوئدی وصیت کرده بود هر سال به کسانی که بیشترین خدمت را به بشر کرده‌اند اهدا شود، فقط یکی از آنهاست که متفاوت از بقیه به جای استکهلم سوئد، در اسلو پایتخت نروژ به برنده آن داده می‌شود.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: به نوشته همشهری جایزه صلح نوبل با اهمیت بین‌المللی که پیدا کرده هر سال با این تفاوت تاریخی جنجالی‌تر از جایزه‌های دیگر نوبل بوده و معمولاً بحث‌های زیادی را به راه می‌اندازد. رسیدن صلح نوبل به اتحادیه اروپا در سال گذشته و دادن آن به باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ شاید جنجالی‌ترین مورد تصمیم‌گیری کمیته صلح نوبل به حساب‌آید که هنوز هم جدل‌ها درباره آنها ادامه دارد و گروهی به همین‌خاطر، این کمیته را به سیاسی‌کاری متهم می‌کنند.
آلفرد نوبل که همیشه به‌خاطر استفاده نظامی از دینامیت به‌عنوان مشهورترین اختراعش در کشتار انسان‌ها ناراحت بود، شاید هیچ وقت تصور نمی‌کرد که آنچه از ۹۶ درصد ثروتش وقف کرده آنقدر در جهان مهم و جنجالی شود. نوبل گفته بود که جایزه صلح او باید به کسی داده شود که بهترین و بیشترین کوشش را در راه برادری ملل داشته است. درحالی‌که با اهمیت این جایزه از هفته‌ها قبل گمانه‌زنی‌ها درباره این جایزه شدت گرفته بود، امسال کمیته صلح نوبل یک سازمان جوان را به‌عنوان برنده معرفی کرد.
سازمان منع تسلیحات شیمیایی(OPCW) که شاید برخی در ماه‌های گذشته برای نخستین بار اسمش را شنیدند امسال با گذشتن از ملاله یوسف‌زی(دختر پاکستانی که به‌خاطر دفاع از حق تحصیل دختران هدف حمله طالبان قرار گرفت) و بردلی منینگ (نظامی‌ای که اسناد محرمانه آمریکا را در اختیار ویکی‌لیکس قرار داد) قرار است به‌زودی جایزه نوبل را که یک میلیون و 250هزار دلار ارزش دارد، دریافت کند. هر چند این سازمان از سال ۱۹۹۷ براساس کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی(CWC) فعالیتش را آغاز کرده، شاید بیشتر از هر چیزی بردن این جایزه را مدیون مسئله سوریه باشد.
در هفته‌های گذشته با توافق برای نابودی تسلیحات شیمیایی سوریه بازرسان این سازمان راهی این کشور شدند و در مرکز توجه رسانه‌ها قرار گرفتند. ۱۹۰ کشوری که CWC را امضا کرده‌اند، در‌واقع این سازمان را اداره می‌کنند که وظیفه اصلی آن بازرسی از کشورهای عضو، امحای تسلیحات و تجهیزات شیمیایی به‌حساب می‌آید. سازمان منع تسلیحات شیمیایی زیرنظر یک شورای اجرایی به ریاست مدیرکل این سازمان اداره می‌شود و بودجه آن در سال ۲۰۱۱، به میزان 100میلیون دلار بوده است. مدیرکل این سازمان و اعضای شورای اجرایی آن را که اکنون در لاهه ۵۰۰ کارمند دارد، کشورهای عضو در یک کنفرانس انتخاب می‌کنند.
از 3سال پیش احمد اوزومجو، دیپلمات ترکیه‌ای سمت دبیرکلی این سازمان را بر عهده داشته است. OPCW هر چند نهادی وابسته به سازمان ملل نیست، اما همکاری نزدیک و همیشگی‌ا‌ی با این سازمان به‌ویژه پس از امضای توافقنامه همکاری در سال ۲۰۰۰ داشته است. این سازمان تاکنون با همکاری اعضایش ۵ هزار ماموریت بازرسی انجام داده و براساس آمار اعلام شده ۵۷ هزار و ۷۴۰ تن یا بیش از ۸۱ درصد تسلیحات شیمیایی اعلام شده توسط کشورها را نابوده کرده است.
با پیوستن سوریه اما هنوز ۶حکومت ازجمله رژیم صهیونیستی در دنیا هستند که همچنان کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی را امضا نکرده‌اند. برنده جایزه صلح نوبل امسال در‌واقع ۱۹۰ کشوری هستند که کنوانسیون بین‌المللی منع تسلیحات شیمیایی را پذیرفته‌اند و با تحویل این تسلیحات و تاسیس این سازمان، برای تبدیل جهان به جایی امن‌تر تلاش کرده‌اند. هر کدام از این کشورها می‌توانند خود را جزئی از تقدیر شوندگان صلح در جهان بدانند؛ کشورهایی که رژیم صهیونیستی با پافشاری بر داشتن تسلیحات کشتار جمعی جایی در میان آنها ندارد.
آلفرد نوبل که همیشه به‌خاطر استفاده نظامی از دینامیت به‌عنوان مشهورترین اختراعش در کشتار انسان‌ها ناراحت بود، شاید هیچ وقت تصور نمی‌کرد که آنچه از ۹۶ درصد ثروتش وقف کرده آنقدر در جهان مهم و جنجالی شود. نوبل گفته بود که جایزه صلح او باید به کسی داده شود که بهترین و بیشترین کوشش را در راه برادری ملل داشته است. درحالی‌که با اهمیت این جایزه از هفته‌ها قبل گمانه‌زنی‌ها درباره این جایزه شدت گرفته بود، امسال کمیته صلح نوبل یک سازمان جوان را به‌عنوان برنده معرفی کرد.
سازمان منع تسلیحات شیمیایی(OPCW) که شاید برخی در ماه‌های گذشته برای نخستین بار اسمش را شنیدند امسال با گذشتن از ملاله یوسف‌زی(دختر پاکستانی که به‌خاطر دفاع از حق تحصیل دختران هدف حمله طالبان قرار گرفت) و بردلی منینگ (نظامی‌ای که اسناد محرمانه آمریکا را در اختیار ویکی‌لیکس قرار داد) قرار است به‌زودی جایزه نوبل را که یک میلیون و 250هزار دلار ارزش دارد، دریافت کند. هر چند این سازمان از سال ۱۹۹۷ براساس کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی(CWC) فعالیتش را آغاز کرده، شاید بیشتر از هر چیزی بردن این جایزه را مدیون مسئله سوریه باشد.
در هفته‌های گذشته با توافق برای نابودی تسلیحات شیمیایی سوریه بازرسان این سازمان راهی این کشور شدند و در مرکز توجه رسانه‌ها قرار گرفتند. ۱۹۰ کشوری که CWC را امضا کرده‌اند، در‌واقع این سازمان را اداره می‌کنند که وظیفه اصلی آن بازرسی از کشورهای عضو، امحای تسلیحات و تجهیزات شیمیایی به‌حساب می‌آید. سازمان منع تسلیحات شیمیایی زیرنظر یک شورای اجرایی به ریاست مدیرکل این سازمان اداره می‌شود و بودجه آن در سال ۲۰۱۱، به میزان 100میلیون دلار بوده است. مدیرکل این سازمان و اعضای شورای اجرایی آن را که اکنون در لاهه ۵۰۰ کارمند دارد، کشورهای عضو در یک کنفرانس انتخاب می‌کنند.
از 3سال پیش احمد اوزومجو، دیپلمات ترکیه‌ای سمت دبیرکلی این سازمان را بر عهده داشته است. OPCW هر چند نهادی وابسته به سازمان ملل نیست، اما همکاری نزدیک و همیشگی‌ا‌ی با این سازمان به‌ویژه پس از امضای توافقنامه همکاری در سال ۲۰۰۰ داشته است. این سازمان تاکنون با همکاری اعضایش ۵ هزار ماموریت بازرسی انجام داده و براساس آمار اعلام شده ۵۷ هزار و ۷۴۰ تن یا بیش از ۸۱ درصد تسلیحات شیمیایی اعلام شده توسط کشورها را نابوده کرده است.
با پیوستن سوریه اما هنوز ۶حکومت ازجمله رژیم صهیونیستی در دنیا هستند که همچنان کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی را امضا نکرده‌اند. برنده جایزه صلح نوبل امسال در‌واقع ۱۹۰ کشوری هستند که کنوانسیون بین‌المللی منع تسلیحات شیمیایی را پذیرفته‌اند و با تحویل این تسلیحات و تاسیس این سازمان، برای تبدیل جهان به جایی امن‌تر تلاش کرده‌اند. هر کدام از این کشورها می‌توانند خود را جزئی از تقدیر شوندگان صلح در جهان بدانند؛ کشورهایی که رژیم صهیونیستی با پافشاری بر داشتن تسلیحات کشتار جمعی جایی در میان آنها ندارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید