روزگارنو نوشت: با مطالعه دقیق رفتار حیوانات میتوان نتیجه گرفت که لحظات پایان عمر حیوانات برای خودشان و اطرافیانشان قابل درک است.
برخی از حیوانات قبل از مرگ رفتارهای خاصی را از خود نشان می دهند که برای اتولوژیستها بسیار جالب توجه می باشد.
بعنوان مثال یکی از اتولوژیست ها که به مدت طولانی محل زندگی شامپانزهها
در باغوحش اسکاتلند را زیر نظر گرفته بود، خاطره جالبی را از سال ۲۰۰۸ در
این زمینه به قلم گرفته است.
او می نویسد: در باغ وحش شامپانزه ماده پنجاه سالهای در حال مرگ بود. در
آخرین ساعات زندگی این شامپانزه، همه اعضای گروه روی سکوی نزدیک او جمع
شده و آرام پوست او را نوازش میکردند. پس از مرگ این شامپانزه ماده، همه
از او دور شدند و تنها دختر او تمام شب را کنار مادرش باقی ماند. نکته جالب
دیگر این که حتی پس از چند روز و عادی شدن رفتار شامپانزهها، آن ها تا
چند روز روی سکویی که شامپانزه پیر آخرین ساعات زندگیاش را روی آن گذراند،
جستوخیز نمیکردند.
در واقع شامپانزهها شبیهترین موجودات به انسان از نظر تکاملی هستند و خصوصیات فیزیکی و روانشناختی مشابه زیادی با انسانها دارند.
یکی دیگر از حیواناتی که به احتمال زیاد در مورد مرگ خودآگاهی دارد، فیل است.
تحقیقات زیادی اثبات میکند که فیلها نسبت به مرگ آگاهند و در لحظات مرگ
با یکدیگر مهربانتر میشوند. در لحظه مرگ یک فیل نه تنها خویشاوندان درجه
اول بلکه بقیه فیلها نیز نسبت به فیلی که لحظات آخر زندگی را میگذراند،
توجه ویژه دارند و با حالتی حاکی از ترحم تلاش میکنند نیازهای او را رفع
کنند.
قو یکی دیگر از حیواناتی است که در لحظه مرگ زرفتار متفاوتی از خود نشان می دهد.
در افسانههای قدیمی آمده که قوی گنگ در طول عمر هیچ صدایی تولید نمیکند و
تنها در هنگام مرگ، به گوشهای دنج پناه برده و آوازی زیبا به عنوان
اختتامیه عمر خود میخواند که با اتمام آواز جانش را از دست میدهد. هنوز
کسی به درستی نمیداند که آیا قوها واقعا آخرین لحظههای زندگی خود را
تشخیص میدهند یا خیر اما افسانهها و تعاریف نمادین در مورد این جانداران
زیبا هم چنان در فرهنگهای مختلف پابرجاست.