به بهانه تغییر نام خیابان آفریقا
تاکسی، ماندلا!
بهتر است نامی انتخاب شود (یا بهتر بود انتخاب می شد) که محدود به مکاتبات رسمی نباشد و مردم هنگام فراخوان تاکسی هم به کار برند و همان گونه که می گویند: "تاکسی! ملاصدرا" یا " تاکسی! گاندی" ، ماندلا را هم صدا کنند. حال آن که پیش بینی می شود همچنان " جردن" یا " آفریقا" به کار رود.
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: شورای اسلامی شهر تهران در جلسه اخیر خود دو فوریت تغییر نام خیابان یا بزرگراه آفریقا (جردن) به نلسون ماندلا را تصویب کرده است.
هر چند نامیدن معبر یا مکانی مهم به نام شخصیت های برجسته داخلی و خارجی اقدام پسندیده و رایجی است اما بهتر آن است که نام انتخاب شده بر سر زبان ها بیفتد نه آن که تنها در مکاتبات رسمی به کار رود. کما این که 35 سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز نام قبلی این بزرگراه یا خیابان (جردن) را مردم به کار می برند. نامی که یادآورساموئل مارتین جردن پایه گذار دبیرستان البرز در تهران است.
از این رو به نظر می رسد چنانچه یک بزرگراه جدیدالاحداث به نام ماندلا خوانده می شد بخت بیشتری برای رواج داشت هرچند اقتضای اسم و رسم ماندلا نام گذاری مکان یا معبر قابل توجه و نه دور از کانون رفت وآمدهای شهری است.
با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن سال 1357 اسامی بسیاری از خیابان ها و معابر و میدان ها و پارک ها تغییر یافت.
گروه اول خیابان ها و مکان هایی بودند که نام اعضای خانواده سلطنتی را بر پیشانی داشتند و طبعا باید تغییر می کردند. یا نام برخی مقامات خارجی به خاطر نوع ارتباط با رژیم گذشته برای آنها تعیین شده بود (مانند کندی، آیزنهاور، چرچیل و استالین). نام های جدید را بعضا خود مردم و پیش از انقلاب برگزیده بودند. مانند تغییر نام برج شهیاد به آزادی که به خیابان آیزنهاور هم تسری یافت و " آزادی " خوانده شد. در برخی موارد نامی که مردم انتخاب کرده بودند تغییر یافت مانند تغییر نام پارک فرح به خسرو گلسرخی که مورد تایید قرار نگرفت و " لاله" خوانده شد و چون به سرعت و قبل از رواج قبلی شهرت یافت دومی به سرعت به کار گرفته شد. نام هایی که یا توسط مردم تغییر کرده بود یا از همان ابتدا رایج شد در زبان ها افتاد. مشهورترین این نام ها خیابان دکتر فاطمی است که هیچ کس نام قدیم آن را به کار نمی برد.
گروه دوم اسامی یی است که در سال های اخیر تغییر یافته و مناسبت خیلی از آنها و حتی ملیت صاحب نام جدید شناخته نیست. احمد قصیربه جای بخارست، سلیمان خاطر به جای امیر اتابک و مواردی از این دست اگر چه رسمیت دارند اما در رفت و آمدهای شهری بر سر زبان ها نیستند.
با این حال در مواردی ابتدای انقلاب نامی برگزیده شد و یکی دو سال بعد تغییر کرد. این نام های سوم هم اما رایج شدند چون نسل جدید که اغلب جمعیت را تشکیل می دهند با این اسامی سوم بالیدند. در این مورد نیز مشهور تر از همه تغییر نام خیابان پهلوی به مصدق و سپس ولی عصر(عج) است . چه بسا اگر هر نام دیگری انتخاب می شد نمی توانست جای مصدق را بگیرد. اما به سبب اعتقادات مذهبی و پیشینه نام میدان ولی عصر به سرعت رایج شد. مورد دیگر نام میدان هفتم تیر است که بلافاصله پس از پیروزی انقلاب به این نام خوانده نشد و طبعا پس از واقعه هفتم تیر سال 60 این نام گذاری صورت پذیرفت.
در برخی موارد خوش آهنگی و مشکل دار نبودن برخی اسامی موجب رواج انها شده است. مثال جالب در این زمینه خیابان وزرا ست. پیش از انقلاب هم نام این خیابان " وزرا" نبود. "پارک" بود. اما همه با نام " وزرا" می شناسند و حتی " خالد اسلامبولی" جز در مکاتبات رسمی به کار نمی رود.
منظور از این یادآوری ها این است که بهتر است نامی انتخاب شود( یا بهتر بود انتخاب می شد) که محدود به مکاتبات رسمی نباشد و مردم هنگام فراخوان تاکسی هم به کار برند و همان گونه که می گویند: "تاکسی! ملاصدرا" یا " تاکسی! گاندی" ، ماندلا را هم صدا کنند. حال آن که پیش بینی می شود همچنان " جردن" یا " آفریقا" به کار رود.
با همه این ها اگر قرار بر تغییر نام و نه نام گذاری یک معبر جدید به نام قهرمان مبارزه با تبعیض نژادی و نفی خشونت باشد آفریقا را در قیاس با معابر موجود دیگر می توان گزینه مناسبی دانست. هم به خاطر اهمیت و طول این خیابان و پرتردد بودن آن و هم نزدیکی به خیابان گاندی و شباهت های ماندلا و گاندی.
به گزارش عصر ایران، در این صورت از این پس خود ما شهروندان هستیم که باید نام این خیابان را رواج دهیم. چرا که ماندلا به لحاظ آوایی هم خوش آهنگ و زیباست و نامی بین المللی به حساب می آید. اگر همین امروز تابلوهای خیابان یا بزرگراه آفریقا را تغییر دهند و تندیس یا سردیسی از نلسون ماندلا نیز در آن نصب کنند ما نیز در نامیدن خیابان جدید به نام ماندلا تردید نکنیم و هنگامی که پیک موتوری یا تاکسی ( آژانس) را فرامی خوانیم بگوییم: مقصد، خیابان ماندلا!
آفتاب: شورای اسلامی شهر تهران در جلسه اخیر خود دو فوریت تغییر نام خیابان یا بزرگراه آفریقا (جردن) به نلسون ماندلا را تصویب کرده است.هر چند نامیدن معبر یا مکانی مهم به نام شخصیت های برجسته داخلی و خارجی اقدام پسندیده و رایجی است اما بهتر آن است که نام انتخاب شده بر سر زبان ها بیفتد نه آن که تنها در مکاتبات رسمی به کار رود. کما این که 35 سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز نام قبلی این بزرگراه یا خیابان (جردن) را مردم به کار می برند. نامی که یادآورساموئل مارتین جردن پایه گذار دبیرستان البرز در تهران است.
از این رو به نظر می رسد چنانچه یک بزرگراه جدیدالاحداث به نام ماندلا خوانده می شد بخت بیشتری برای رواج داشت هرچند اقتضای اسم و رسم ماندلا نام گذاری مکان یا معبر قابل توجه و نه دور از کانون رفت وآمدهای شهری است.
با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن سال 1357 اسامی بسیاری از خیابان ها و معابر و میدان ها و پارک ها تغییر یافت.
گروه اول خیابان ها و مکان هایی بودند که نام اعضای خانواده سلطنتی را بر پیشانی داشتند و طبعا باید تغییر می کردند. یا نام برخی مقامات خارجی به خاطر نوع ارتباط با رژیم گذشته برای آنها تعیین شده بود (مانند کندی، آیزنهاور، چرچیل و استالین). نام های جدید را بعضا خود مردم و پیش از انقلاب برگزیده بودند. مانند تغییر نام برج شهیاد به آزادی که به خیابان آیزنهاور هم تسری یافت و " آزادی " خوانده شد. در برخی موارد نامی که مردم انتخاب کرده بودند تغییر یافت مانند تغییر نام پارک فرح به خسرو گلسرخی که مورد تایید قرار نگرفت و " لاله" خوانده شد و چون به سرعت و قبل از رواج قبلی شهرت یافت دومی به سرعت به کار گرفته شد. نام هایی که یا توسط مردم تغییر کرده بود یا از همان ابتدا رایج شد در زبان ها افتاد. مشهورترین این نام ها خیابان دکتر فاطمی است که هیچ کس نام قدیم آن را به کار نمی برد.
گروه دوم اسامی یی است که در سال های اخیر تغییر یافته و مناسبت خیلی از آنها و حتی ملیت صاحب نام جدید شناخته نیست. احمد قصیربه جای بخارست، سلیمان خاطر به جای امیر اتابک و مواردی از این دست اگر چه رسمیت دارند اما در رفت و آمدهای شهری بر سر زبان ها نیستند.
با این حال در مواردی ابتدای انقلاب نامی برگزیده شد و یکی دو سال بعد تغییر کرد. این نام های سوم هم اما رایج شدند چون نسل جدید که اغلب جمعیت را تشکیل می دهند با این اسامی سوم بالیدند. در این مورد نیز مشهور تر از همه تغییر نام خیابان پهلوی به مصدق و سپس ولی عصر(عج) است . چه بسا اگر هر نام دیگری انتخاب می شد نمی توانست جای مصدق را بگیرد. اما به سبب اعتقادات مذهبی و پیشینه نام میدان ولی عصر به سرعت رایج شد. مورد دیگر نام میدان هفتم تیر است که بلافاصله پس از پیروزی انقلاب به این نام خوانده نشد و طبعا پس از واقعه هفتم تیر سال 60 این نام گذاری صورت پذیرفت.
در برخی موارد خوش آهنگی و مشکل دار نبودن برخی اسامی موجب رواج انها شده است. مثال جالب در این زمینه خیابان وزرا ست. پیش از انقلاب هم نام این خیابان " وزرا" نبود. "پارک" بود. اما همه با نام " وزرا" می شناسند و حتی " خالد اسلامبولی" جز در مکاتبات رسمی به کار نمی رود.
منظور از این یادآوری ها این است که بهتر است نامی انتخاب شود( یا بهتر بود انتخاب می شد) که محدود به مکاتبات رسمی نباشد و مردم هنگام فراخوان تاکسی هم به کار برند و همان گونه که می گویند: "تاکسی! ملاصدرا" یا " تاکسی! گاندی" ، ماندلا را هم صدا کنند. حال آن که پیش بینی می شود همچنان " جردن" یا " آفریقا" به کار رود.
با همه این ها اگر قرار بر تغییر نام و نه نام گذاری یک معبر جدید به نام قهرمان مبارزه با تبعیض نژادی و نفی خشونت باشد آفریقا را در قیاس با معابر موجود دیگر می توان گزینه مناسبی دانست. هم به خاطر اهمیت و طول این خیابان و پرتردد بودن آن و هم نزدیکی به خیابان گاندی و شباهت های ماندلا و گاندی.
به گزارش عصر ایران، در این صورت از این پس خود ما شهروندان هستیم که باید نام این خیابان را رواج دهیم. چرا که ماندلا به لحاظ آوایی هم خوش آهنگ و زیباست و نامی بین المللی به حساب می آید. اگر همین امروز تابلوهای خیابان یا بزرگراه آفریقا را تغییر دهند و تندیس یا سردیسی از نلسون ماندلا نیز در آن نصب کنند ما نیز در نامیدن خیابان جدید به نام ماندلا تردید نکنیم و هنگامی که پیک موتوری یا تاکسی ( آژانس) را فرامی خوانیم بگوییم: مقصد، خیابان ماندلا!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید