آهنگساز «دراکولای برام استوکر» درگذشت
وویچک کیلار آهنگساز و پیانیست لهستانی و سازنده موسیقی فیلم برنده اسکار «پیانیست» و «دراکولای برام استوکر» از دنیا رفت.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: وویچک کیلار یکشنبه پس از یک بیماری طولانی در کاتوویتسه، شهر محل سکونت خود در جنوب لهستان درگذشت. او 81 ساله بود.
یرژی کورنوویچ رئیس انجمن آهنگسازان لهستان با اعلام خبر درگذشت کیلار، گفت: «قدرت و پیام موسیقی او همین طور شکوه شخصیتی‌اش برای همیشه در یاد من می‌ماند.»
کیلار مردی فروتن بود و اغلب از حضور در مجامع عمومی سر باز می‌زد. عشق اصلی او ساخت سمفونی و کنسرتو بود و همیشه آن را به فیلم‌های سینمایی ترجیح می‌داد، هرچند او موسیقی ده‌ها فیلم را ساخت. منبع الهام کیلار، موسیقی فولکلور لهستانی و دعاها و سرودهای مذهبی بود که در کودکی به لاتین و با کار در کلیسا آموخته بود.
اما آنچه باعث شد این آهنگساز پیشرو و پرکار در سطح جهانی مورد توجه قرار بگیرد و کارگردانان مشهور را به سمت خود بکشاند، موسیقی فیلم بخصوص موسیقی فیلم ترسناک «دراکولای برام استوکر» (فرانسیس فورد کوپولا، 1992) بود. کیلار یک‌بار گفت معیار او برای ساخت موسیقی یک فیلم به ترتیب نام کارگردان، دستمزد و فیلمنامه بود.
کیلار سال 2007 در مصاحبه با مجله پلوس گفت: «وقتی در لس آنجلس از کوپولا پرسیدم انتظار دارد موسیقی «دراکولای برام استوکر» چطور باشد، او پاسخ داد: من کار خودم را کردم. آهنگساز تویی. هر کار می‌خواهی انجام بده.»
تعهد کیلار نسبت به موسیقی کلاسیک باعث شد او فرصت همکاری در سه‌گانه «ارباب حلقه‌ها» به کارگردانی پیتر جکسن را از دست بدهد. او یک‌بار گفت: «در یک فیلم، موسیقی تنها یکی از عناصر مختلف است. موسیقی جدی کاری است که من انجام می‌دهم، چیزی که فقط امضای من را پای خود دارد و از این مسئله لذت می‌برم.»
کیلار موسیقی بیش از 130 فیلم را در لهستان و خارج از این کشور ساخت. «دراکولای برام استوکر» در 1992 جایزه جامعه آهنگسازان، مولفان و ناشران آمریکا را برای او به همراه داشت.
موسیقی متراکم، وسیع و تاثیرگذار کیلار بسیار مهیج است و به نظر برای توصیف فیلم‌ها ساخته شده است. او با تکرار یک ملودی ساده کاری می‌کند که مانند یک موسیقی کلاسیک رمانتیک به نظر برسد. نشان موسیقی کیلار گیتار باس و ویولن‌سل است.
کیلار در دهه 1950 یک سبک نئوکلاسیک را در نوشتن آهنگ را پی گرفت. او پس از تحصیل در پاریس در دهه 1960 یکی از سه آهنگساز پیشرو لهستان شد. دو نفر دیگر هم غول‌های موسیقی بودند: کریشتوف پندرکی و هنریک میکولای گورکی بودند.
بسیاری از کارهای کیلار برای ارکستر سمفونی نوشته شدند - اغلب با یک صدای تک یا گروه کر - و از سمفونی و کنسرتو تا قطعات کرال مذهبی مانند «اکسدوس» در 1981، «آنجلوس» در 1984 و «باشکوه» در 2006 در نوسان بودند.
کیلار 17 ژوئیه 1932 در لویو در لهستان - که اکنون در اوکراین است - از پدر و مادری پزشک و بازیگر به دنیا آمد. او در ژشوف، کراکوف و کاتوویتسه در رشته پیانو و تئوری موسیقی تحصیل کرد و در 1955 از آکادمی موسیقی ایالتی در کاتوویتسه دانش‌آموخته شد. او در نهایت این شهر صنعتی و سرشار معادن زغال سنگ را برای زندگی انتخاب کرد.
آکادمی هنرهای فیلم و تلویزیون بریتانیا در سال 2003 برای فیلم «پیانیست» به کارگردانی رومن پولانسکی به کیلار جایزه داد. او موسیقی فیلم‌های «دوشیژه و مرگ» و «دروازه نهم» پولانسکی را هم ساخت.
کیلار سابقه همکاری با سه فیلمساز مطرح لهستان، آندری وایدا، کریشتوف کیشلوفسکی و کریستوف زانوسی را داشت و موسیقی فیلم «پرتره‌ای از یک بانو» ساخته جین کمپیون را هم ساخت.
کیلار به مجله پلوس گفت دوست دارد از او به عنوان «یک آدم خوب، کسی که به زندگی و دنیا کمی خوشحالی و امید و شاید کمی ایمان بخشید» یاد شود.
بارابارا، همسر کیلار که 40 سال با او زندگی کرد، سال 2007 درگذشت. آن‌ها فرزندی نداشتند.
اسوشیتدپرس / 29 دسامبر / ترجمه: علی افتخاری
یرژی کورنوویچ رئیس انجمن آهنگسازان لهستان با اعلام خبر درگذشت کیلار، گفت: «قدرت و پیام موسیقی او همین طور شکوه شخصیتی‌اش برای همیشه در یاد من می‌ماند.»
کیلار مردی فروتن بود و اغلب از حضور در مجامع عمومی سر باز می‌زد. عشق اصلی او ساخت سمفونی و کنسرتو بود و همیشه آن را به فیلم‌های سینمایی ترجیح می‌داد، هرچند او موسیقی ده‌ها فیلم را ساخت. منبع الهام کیلار، موسیقی فولکلور لهستانی و دعاها و سرودهای مذهبی بود که در کودکی به لاتین و با کار در کلیسا آموخته بود.
اما آنچه باعث شد این آهنگساز پیشرو و پرکار در سطح جهانی مورد توجه قرار بگیرد و کارگردانان مشهور را به سمت خود بکشاند، موسیقی فیلم بخصوص موسیقی فیلم ترسناک «دراکولای برام استوکر» (فرانسیس فورد کوپولا، 1992) بود. کیلار یک‌بار گفت معیار او برای ساخت موسیقی یک فیلم به ترتیب نام کارگردان، دستمزد و فیلمنامه بود.
کیلار سال 2007 در مصاحبه با مجله پلوس گفت: «وقتی در لس آنجلس از کوپولا پرسیدم انتظار دارد موسیقی «دراکولای برام استوکر» چطور باشد، او پاسخ داد: من کار خودم را کردم. آهنگساز تویی. هر کار می‌خواهی انجام بده.»
تعهد کیلار نسبت به موسیقی کلاسیک باعث شد او فرصت همکاری در سه‌گانه «ارباب حلقه‌ها» به کارگردانی پیتر جکسن را از دست بدهد. او یک‌بار گفت: «در یک فیلم، موسیقی تنها یکی از عناصر مختلف است. موسیقی جدی کاری است که من انجام می‌دهم، چیزی که فقط امضای من را پای خود دارد و از این مسئله لذت می‌برم.»
کیلار موسیقی بیش از 130 فیلم را در لهستان و خارج از این کشور ساخت. «دراکولای برام استوکر» در 1992 جایزه جامعه آهنگسازان، مولفان و ناشران آمریکا را برای او به همراه داشت.
موسیقی متراکم، وسیع و تاثیرگذار کیلار بسیار مهیج است و به نظر برای توصیف فیلم‌ها ساخته شده است. او با تکرار یک ملودی ساده کاری می‌کند که مانند یک موسیقی کلاسیک رمانتیک به نظر برسد. نشان موسیقی کیلار گیتار باس و ویولن‌سل است.
کیلار در دهه 1950 یک سبک نئوکلاسیک را در نوشتن آهنگ را پی گرفت. او پس از تحصیل در پاریس در دهه 1960 یکی از سه آهنگساز پیشرو لهستان شد. دو نفر دیگر هم غول‌های موسیقی بودند: کریشتوف پندرکی و هنریک میکولای گورکی بودند.
بسیاری از کارهای کیلار برای ارکستر سمفونی نوشته شدند - اغلب با یک صدای تک یا گروه کر - و از سمفونی و کنسرتو تا قطعات کرال مذهبی مانند «اکسدوس» در 1981، «آنجلوس» در 1984 و «باشکوه» در 2006 در نوسان بودند.
کیلار 17 ژوئیه 1932 در لویو در لهستان - که اکنون در اوکراین است - از پدر و مادری پزشک و بازیگر به دنیا آمد. او در ژشوف، کراکوف و کاتوویتسه در رشته پیانو و تئوری موسیقی تحصیل کرد و در 1955 از آکادمی موسیقی ایالتی در کاتوویتسه دانش‌آموخته شد. او در نهایت این شهر صنعتی و سرشار معادن زغال سنگ را برای زندگی انتخاب کرد.
آکادمی هنرهای فیلم و تلویزیون بریتانیا در سال 2003 برای فیلم «پیانیست» به کارگردانی رومن پولانسکی به کیلار جایزه داد. او موسیقی فیلم‌های «دوشیژه و مرگ» و «دروازه نهم» پولانسکی را هم ساخت.
کیلار سابقه همکاری با سه فیلمساز مطرح لهستان، آندری وایدا، کریشتوف کیشلوفسکی و کریستوف زانوسی را داشت و موسیقی فیلم «پرتره‌ای از یک بانو» ساخته جین کمپیون را هم ساخت.
کیلار به مجله پلوس گفت دوست دارد از او به عنوان «یک آدم خوب، کسی که به زندگی و دنیا کمی خوشحالی و امید و شاید کمی ایمان بخشید» یاد شود.
بارابارا، همسر کیلار که 40 سال با او زندگی کرد، سال 2007 درگذشت. آن‌ها فرزندی نداشتند.
اسوشیتدپرس / 29 دسامبر / ترجمه: علی افتخاری
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید