آفتابنیوز : آفتاب: به گزارش ایسنا، در این بیانیه آمده است: در آستانهی 22 بهمنی دیگر ایستادهایم. روزی که گرچه همواره نماد همدلی و همراهی همهی ایرانیان بوده، اما اکنون و در عصر تازهای که در ایران آغاز شده باید بیش از هر زمان دیگری «روز وحدت ملی» باشد و همانگونه که رئیس محترم جمهور گفتهاند «22 بهمن امسال باید با سالهای پیش متفاوت باشد».
حزب کارگزاران سازندگی ایران در پاسخ به فراخوان برای حضور همهی سلیقههای سیاسی در روز بزرگداشت پیروزی انقلاب اسلامی معتقد است:
1- انقلاب اسلامی ایران محصول همکاری و همفکری همهی نیروهای اجتماعی برای سرنگونی استبداد بوده است. از روحانیان مبارز تا روشنفکران آگاه، از کارگران زحمتکش تا کارآفرینان میهندوست، از جوانان تا زنان و از روستاییان تا شهروندان معترض به استبداد، همه و همه دست به دست هم داد و در یک نهضت فراطبقاتی و فراحزبی حکومت سلطنتی را سرنگون ساختند. شکلگیری چنین ائتلاف گستردهای از نیروهای سیاسی تنها و تنها در سایهی سیاست جذب حداکثری رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی ممکن بود که در پناه آن خیل عظیمی از افراد و اقشار جذب انقلاب شدند. حذف هیچیک از آن نیروها نه ممکن بود و نه مفید. و امام نه به صورت تاکتیکی که به شکل راهبردی به این اتحاد ملی باور داشت. فضای باز سیاسی در فاصله سالهای 1357 تا 1360 – که متاسفانه با سوءاستفاده گروههای تروریستی و شروع جنگ تحمیلی محدود شد – نشاننگر اعتقاد راسخ رهبر انقلاب به راهبرد اتحاد ملی بود.
2- با وجود وقوع جنگ تحمیلی و ضرورتهای دوران جنگ که در همه کشورها به افزایش محدودیتهای سیاسی منجر میشود، حتی در دهه 60 هم یک روز نهاد انتخابات تعطیل نشد یا به تعویق نیفتاد. در آن روزها که تشخیص دوست و دشمن سخت بود و با وجود دشمن بعثی امکان تمییز و تمایز میان منتقد و مخالف و محارب و معارض وجود نداشت، جوهر جمهوریت نظام حفظ شد و رقابتهایی جدی در انتخابات مجالس دوم و سوم میان نیروهای ملتزم به انقلاب اسلامی شکل گرفت. در عین حال در جبهههای جنگ علیه رژیم صدام حسین، مومن و مسلم و مسیحی و فارس و ترک و کرد و عرب و لر و دیگر اقوام و اقشار ایرانی دوشادوش هم با دشمن خارجی میجنگیدند. همین که اکنون خانواده شهدا و یادگاران آن عزیزان در یک جناح سیاسی قرار ندارند نشانگر تنوع تفکرات سیاسی حتی در درون جبهههای جنگ است.
3- با پایان جنگ و آغاز سازندگی در دولت آیتالله هاشمی رفسنجانی جناحهای سیاسی عمده کشور مشارکت داشتند. اینکه سران دو جبهه بزرگ اصلاحطلب و اصولگرا هر دو در آن دولت حضور داشتند و در کنار یکدیگر به توسعه و پیشرفت میهن و انقلاب فکر میکردند، پایهگذار مشارکت و رقابت سیاسی در انتخابات سال 1376 شد. رشد اقتصادی نیمه اول دههی 70 پایه رشد سیاسی نیمه دوم همان دهه شد. دولت آیتالله هاشمی رفسنجانی یک دولت وحدت ملی بود که با حمایت مقام رهبری و مشارکت مردم تجربه درخشانی از مدیریت اجرایی را ایجاد کرد. همین نیروی اجتماعی بود که به هنگام فشار بر دولت سازندگی برای محدود کردن سطح مشارکت جناحهای سیاسی در حاکمیت، ابتدا ترکیب متنوع مجلس پنجم را رقم زد و سپس حماسه بزرگ دوم خرداد را خلق کرد.
حزب کارگزاران سازندگی ایران به عنوان فرزند آن دوران تاکید میکند بهترین تجربهی مردمسالاری همسو با ارزشهای دینی در همان عصر رخ داد: جامعهای با نشاط که ضمن حفظ وحدت ملی به قواعد مشارکت و رقابت سیاسی به عنوان دو رکن مهم یک دموکراسی پایبند بود. رشد سیاسی ملت ایران در نیمه دههی 70 به حدی بود که جهان را به توجه و تحسین فرا میخواند. ما همانگونه که بیش از یکصد سال قبل در انقلاب مشروطه از اولین ملتهای جهان اسلام بودیم که صاحب پارلمان شدیم، در سی و چهار سال گذشته از معدود دولت – ملتهای مسلمان بودیم که نهاد انتخابات را به صورت منظم و مستمر مستقر کردهایم و هماکنون همزمان چهار رئیس سابق جمهوری داریم که با پایان دورهی ریاستجمهوری در مهلت مقرر و به صورت دموکراتیک از قدرت کنارهگیری کردهاند و این همان دستاورد گرانقدر جمهوریت، یعنی گردش قدرت در ایران است.
اکنون در گذر از افراط و تفریطهای سیاسی و در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، ایران دولتی منتخب، برآمده از انتخاباتی رقابتی با حضور همه سلیقههای سیاسی دارد. 24 خرداد 1392 دمیدن جان تازه در نهاد انتخابات در ایران بود؛ روزی که ملت به صندوق رای، اعتمادی دوباره کرد و به همهی افراطگریهای چپ و راست پاسخ منفی داد. اعتماد ملت به نهاد انتخابات بیگمان متاثر از رای، نظر و نقش مقام معظم رهبری آیتالله خامنهای در تداوم همان راهبرد جذب حداکثری بود که از آغاز سال 92 بر خلق حماسه سیاسی تاکید کرده بودند و همهی اقشار اجتماعی را به مشارکت دعوت کرده بودند. رهبری در انتخابات ریاستجمهوری امسال بر 3 محور کلیدی تاکید کردند:
اول- از همه مردم – حتی آنان که به دو دلیل معتقد به نظام نیستند – به رای دادن برای حفظ ایران دعوت کردند
دوم- رای مردم را حقالناس خواندند و از نظر دینی و شرعی هرگونه خلل در حفظ این امانت را نامشروع اعلام کردند
و سوم- در جریان رای دادن به نامزدهای شورای شهر اعلام کردند به برخی فهرستهای حزبی اعتماد کردهاند و عملا مشروعیت نهاد تحزب را هم اعلام کردند.
این دیدگاههای رهبری بدون شک گام بزرگی در تثبیت مردمسالاری در ایران بود.
از سوی دیگر مشی آیتالله هاشمی رفسنجانی در جهتگیری رای ملت نقش برجستهای داشت. تلفیق صبر و امید در عین پارهای از جفاها که بر اصیلترین نیروهای انقلاب در دهه گذشته رفته همان معجون شفابخشی بود که بار دیگر یک دولت وحدت ملی را در ایران بر سر کار آورد. دولت دکتر حسن روحانی با ایجاد ائتلاف گستردهای از معتدلین همه جناحهای سیاسی نور امید و تدبیر را در ایران امروز زنده کرده است. دولت تدبیر و اعتدال و امید در شرایط کنونی ایران یک سرمایه ملی است و همه احزاب، گروهها و جناحهای سیاسی باید به دولت در شرایط سخت پیشرو کمک کنند. غلبه بر دوگانه «جنگ و تحریم» در سیاست خارجی و از بین بردن دوگانه «قهر و یأس» در سیاست داخلی راهبرد دولتی است که از درون صندوق رای بیرون آمده است. این سخن رئیسجمهور که: «هیچکس با روز ملی خود، با سرنوشت خود، استقلال خود و روز پایان استبداد سیاه در این سرزمین و روز شکوفایی و سربلندی این ملت خدای ناکرده قهر نکرده و نمیکند و همه با هم از هر اندیشه، فکر، سلیقه و تفکر سیاسی باید در 22 بهمن در کنار هم باشیم.» ما را به عنوان یک حزب اعتدالگرای وفادار به آرمانهای انقلاب اسلامی بر آن میدارد که به دعوت دکتر روحانی پاسخ دهیم و از همهی ملت ایران بخواهیم که 22 بهمن 92 را به یک روز تاریخی دیگر بدل کنند. روزی که یادآور ائتلاف گسترده ملت ایران در 34 سال قبل باشد. روزی که یادآور فضای باز سیاسی پس از انقلاب باشد، روزی که یادآور اتحاد و همدلی در دههی 60 در دفاع از میهن اسلامی باشد، روزی که یادآور رقابتهای سیاسی همدلانه و وحدتآفرین دههی 70 باشد، روزی که یادآور دولت وحدت ملی باشد، روزی که یادآور حماسه دوم خرداد باشد، روزی که یادآور حماسه 24 خرداد باشد و روزی که نشانگر حمایت ملت از دولت وحدت ملی باشد.
ایران امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند وحدت ملی است. وحدت ملی در ایران امروز سه ضلع دارد:
اول؛ عبور از بحران در سیاست خارجی که با حمایت از دیپلماسی دولت محقق میشود.
دوم؛ عبور از تحریم در اقتصاد ایران که با تدبیر کارگزاران اقتصادی دولت ممکن خواهد بود.
و سوم؛ گذار از فضای کینه و بیاعتمادی در سیاست داخلی که مهمترین رکن آن حضور همه سلیقههای سیاسی در 22 بهمن خواهد بود.
حضور آحاد ملت ایران و همه جناحهای سیاسی در این روز ملی سبب خواهد شد افرادی که هنوز در گذشته ماندهاند و بر زخمهای قدیمی نیشتر میزنند و خواب بازگشت به قبل از 24 خرداد را میبینند به خود آیند و راه همدلی در پیش گیرند.
ملت شریف ایران
22 بهمن تنها یک خاطره نیست. 22 بهمن فقط یک روز تاریخی نیست. 22 بهمن زندگی امروز ماست، آینده ماست. 22 بهمن یک روز رنگینکمانی از حیات ملتی است که همواره متکثر و متحد بودهاند. 22 بهمن روز وحدت ملی است. 22 بهمن را باید از انحصار جناحهای سیاسی درآورد و در خور عظمت یک ملت ساخت. 22 بهمن را باید به روز اتحاد همه جناحهای سیاسی و گروههای اجتماعی بدل کنیم. عظمت 22 بهمن را احیا کنیم تا عظمت انقلاب و جمهوریت و اسلامیت ایران را بار دیگر نشان دهیم.