لزوم گام نهادن اقتصاد در مسیری هماهنگ با تغییر سیاست ها
استفاده از شركت ها و محصولات چینی در بسیاری از صنایع باعث شد كه اعتماد عمومی نسبت به بسیاری از محصولات داخلی كاهش پیدا كرده و باعث شد كه رفته رفته چه درست و چه غلط انگ بی كیفیتی بر بسیاری از محصولات و حتی خدمات ایرانی زده شود.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: به گزارش دنیای صنعت حضور هیئت ۱۰۰ نفره از كشور چین در نشستی با نام همکاری‌های اقتصادی ایران و چین از اتفاقاتی است كه در كنار عواید و فواید مهم آن در نظام اقتصادی كشور مسائلی در خور انتقاد را در ایجاد و نحوه این همكاری ها بوجود آورده است.
استفاده از سرمایه گذاری خارجی معمولاً در تمامی سیاست های اقتصادی در جهان از اولویت ویژه ای برخوردار است بطوریكه ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺟﻬـﺎﻥ ﺳـﻮﻡ ﺍﻋـﻢ ﺍﺯ كشورهای ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘـﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣـﺎﻝ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﺗﻼﺷﻬﺎﻱ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺟﻬﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ.
دولت تدبیر و امید نیز از ابتدای حركت خود با دیپلماسی فعال و اعلام آمادگی جهت همكاری با كشورهای مختلف وعده های متعددی در این زمینه داد و با پیگیری این مساله امید فراوانی را در بین تولیدكنندگان و صنعتگران حاضر و فعال در فضای نامساعد اقتصادی كشور بوجود آورد.
اما در طول زمان تحریم یك سویه غرب، كشورهایی همچون چین در كنار فعالیت های خود سود عمده ای از همكاری با شركتهای ایرانی كسب كردند. این فعالیت ها را آن گونه كه منابع رسمی و غیر رسمی عنوان می كنند چندان هم نمی توان در قالب معامله برد برد شناسایی كرد زیرا با مراجعه به بسیاری از آمار می توان به سادگی دریافت كه كشور چین به طرز گسترده ای از وضعیت اقتصادی ایران بهره برداری كرده و سود فراوانی از این حوزه برداشت كرده كه در مقابل سود ناچیز ایران در سطحی غیر قابل قیاس قرار دارد.
ورود بی رویه كالاها و مصنوعات بی كیفیت و سطح پایین چینی به بازار ایران كه به هیچ عنوان شایسته مصرف كننده ایرانی نیست و تنها به دلیل قیمت پایین مورد توجه واردكنندگان داخلی قرار گرفته، زمینه ساز نوعی بی اعتمادی در میان مشتریان ایرانی را به وجود آورد، به ویژه این كه در بسیاری از صنایع كشور تولیدكنندگان ناچار به استفاده از مواد، دستگاه ها و ملزومات چینی در تولید محصول شدند و همین امر ضربات سختی به ساختار تولید كشور وارد كرد.
استفاده از شركت ها و محصولات چینی در بسیاری از صنایع باعث شد كه اعتماد عمومی نسبت به بسیاری از محصولات داخلی كاهش پیدا كرده و باعث شد كه رفته رفته چه درست و چه غلط انگ بی كیفیتی بر بسیاری از محصولات و حتی خدمات ایرانی زده شود.
در كنار همه این مسائل اقتصاد چین را از هر نظر می توان بعنوان یكی از بهترین نظام های اقتصادی جهان برشمرد كه به اذعان كارشناسان طی چند سال آینده به اقتصاد آمریكا نیز خواهد رسید و این اقتصاد قدرتمند دارای پتانسیل های فراوانی جهت همكاری با بسیاری از كشورها دارد. مضاف بر این كه شاید چندان هم نمی توان در این شرایط كسی را مقصر دانست زیرا تحریم های شدید بر علیه اقتصاد كشور چاره ای بجز همكاری با این كشور را در تمامی زمینه ها برای ایران باقی نگذاشته بود، اما در شرایط فعلی كه درب های كشور در حال گشایش بر روی سایر كشورها و شركت های دارای اعتبار بین المللی بالاتر و برخوردار از توانمندی های گسترده تر در زمینه های تولید است می توان گفت زمان آن رسیده كه نگرش عمومی تولید و اقتصاد در این خصوص تغییر كرده و به جای دنباله روی از سیاست های اقتصادی دوران تحریم، اندكی هم به سمت افزایش ارتباط با تولیدكنندگان دیگر برای توسعه اقتصادی كشور باشیم.
البته فراموش نباید كرد كشور چین در زمینه تولیدات در سطوح مختلف توانمندی های فراوانی دارد و بازار كشورهای اروپایی و امریكایی مملو از اجناس و محصولات همین كشور است با این تفاوت كه كالاهای صادراتی چین به این كشورها دقیقاً برخلاف كالاهای موجود این كشور در ایران در سطوح ممتاز و درجه یك قرار دارند.
آن گونه كه مسئولان اعلام كرده اند در دو سال اخیر ۲۰ میلیارد دلار قرارداد پیمانکاری بین ایران و چین بسته شده است که بنظر می رسد كاهش روابط اقتصادی با چین و گسترش همكاری ها با كشورهای دیگر می تواند دستور كار مناسبی برای تحول نظام تولید كشور باشد.
مسئولان باید در نظر داشته باشند كه هیچ كشوری در روابط بین المللی خود بدنبال ایجاد حاشیه سود مطلق برای طرف مقابل نخواهد بود و اگر طی سال های گذشته و به واسطه تحریم ها، قراردادهای اقتصادی ایران از مواضع نه چندان قوی با سایر كشورها بسته می شد، زمان آن رسیده كه بازنگری های كلی در ارتباطات اقتصادی كشور با دنیا صورت گیرد.
استفاده از سرمایه گذاری خارجی معمولاً در تمامی سیاست های اقتصادی در جهان از اولویت ویژه ای برخوردار است بطوریكه ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺟﻬـﺎﻥ ﺳـﻮﻡ ﺍﻋـﻢ ﺍﺯ كشورهای ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘـﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣـﺎﻝ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﺗﻼﺷﻬﺎﻱ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺟﻬﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ.
دولت تدبیر و امید نیز از ابتدای حركت خود با دیپلماسی فعال و اعلام آمادگی جهت همكاری با كشورهای مختلف وعده های متعددی در این زمینه داد و با پیگیری این مساله امید فراوانی را در بین تولیدكنندگان و صنعتگران حاضر و فعال در فضای نامساعد اقتصادی كشور بوجود آورد.
اما در طول زمان تحریم یك سویه غرب، كشورهایی همچون چین در كنار فعالیت های خود سود عمده ای از همكاری با شركتهای ایرانی كسب كردند. این فعالیت ها را آن گونه كه منابع رسمی و غیر رسمی عنوان می كنند چندان هم نمی توان در قالب معامله برد برد شناسایی كرد زیرا با مراجعه به بسیاری از آمار می توان به سادگی دریافت كه كشور چین به طرز گسترده ای از وضعیت اقتصادی ایران بهره برداری كرده و سود فراوانی از این حوزه برداشت كرده كه در مقابل سود ناچیز ایران در سطحی غیر قابل قیاس قرار دارد.
ورود بی رویه كالاها و مصنوعات بی كیفیت و سطح پایین چینی به بازار ایران كه به هیچ عنوان شایسته مصرف كننده ایرانی نیست و تنها به دلیل قیمت پایین مورد توجه واردكنندگان داخلی قرار گرفته، زمینه ساز نوعی بی اعتمادی در میان مشتریان ایرانی را به وجود آورد، به ویژه این كه در بسیاری از صنایع كشور تولیدكنندگان ناچار به استفاده از مواد، دستگاه ها و ملزومات چینی در تولید محصول شدند و همین امر ضربات سختی به ساختار تولید كشور وارد كرد.
استفاده از شركت ها و محصولات چینی در بسیاری از صنایع باعث شد كه اعتماد عمومی نسبت به بسیاری از محصولات داخلی كاهش پیدا كرده و باعث شد كه رفته رفته چه درست و چه غلط انگ بی كیفیتی بر بسیاری از محصولات و حتی خدمات ایرانی زده شود.
در كنار همه این مسائل اقتصاد چین را از هر نظر می توان بعنوان یكی از بهترین نظام های اقتصادی جهان برشمرد كه به اذعان كارشناسان طی چند سال آینده به اقتصاد آمریكا نیز خواهد رسید و این اقتصاد قدرتمند دارای پتانسیل های فراوانی جهت همكاری با بسیاری از كشورها دارد. مضاف بر این كه شاید چندان هم نمی توان در این شرایط كسی را مقصر دانست زیرا تحریم های شدید بر علیه اقتصاد كشور چاره ای بجز همكاری با این كشور را در تمامی زمینه ها برای ایران باقی نگذاشته بود، اما در شرایط فعلی كه درب های كشور در حال گشایش بر روی سایر كشورها و شركت های دارای اعتبار بین المللی بالاتر و برخوردار از توانمندی های گسترده تر در زمینه های تولید است می توان گفت زمان آن رسیده كه نگرش عمومی تولید و اقتصاد در این خصوص تغییر كرده و به جای دنباله روی از سیاست های اقتصادی دوران تحریم، اندكی هم به سمت افزایش ارتباط با تولیدكنندگان دیگر برای توسعه اقتصادی كشور باشیم.
البته فراموش نباید كرد كشور چین در زمینه تولیدات در سطوح مختلف توانمندی های فراوانی دارد و بازار كشورهای اروپایی و امریكایی مملو از اجناس و محصولات همین كشور است با این تفاوت كه كالاهای صادراتی چین به این كشورها دقیقاً برخلاف كالاهای موجود این كشور در ایران در سطوح ممتاز و درجه یك قرار دارند.
آن گونه كه مسئولان اعلام كرده اند در دو سال اخیر ۲۰ میلیارد دلار قرارداد پیمانکاری بین ایران و چین بسته شده است که بنظر می رسد كاهش روابط اقتصادی با چین و گسترش همكاری ها با كشورهای دیگر می تواند دستور كار مناسبی برای تحول نظام تولید كشور باشد.
مسئولان باید در نظر داشته باشند كه هیچ كشوری در روابط بین المللی خود بدنبال ایجاد حاشیه سود مطلق برای طرف مقابل نخواهد بود و اگر طی سال های گذشته و به واسطه تحریم ها، قراردادهای اقتصادی ایران از مواضع نه چندان قوی با سایر كشورها بسته می شد، زمان آن رسیده كه بازنگری های كلی در ارتباطات اقتصادی كشور با دنیا صورت گیرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید