ما درخت‌افکن نه‌ایم، آنها گروه دیگرند
روزنامه شرق روز پنجشنبه سر مقاله خود را با عنوان « ما درخت افکن نه ایم آنها گروه دیگرند» به مناسبت روز 15 اسفند ماه روز درختکاری به اولویت حفاظت از محیط زیست و صیانت از زیست بوم ایران زمین اختصاص داد.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: در این مطلب که به قلم « محمد درویش » است می خوانید: همیشه همین گونه بوده... همه خود را در صف دوستداران درخت و حامیان طبیعت و آرزومند هوای پاک می دانند و به قول وحشی بافقی، آشکارا حساب خود را از درخت افکنان جدا تصور می کنند.
با این وجود، نباید در کشوری که از عالی ترین مقام تا شهروندان عادی اش در مدح درخت و مواهب حضورش در زندگی سخن می گویند، پیوسته باید از وسعت رویشگاه های جنگلی ارزشمندش در هیرکانی، زاگرس، مانگروها و خارتوران کاسته شود؟
چگونه است که اینک دست روی دست می گذاریم تا به بهانه احداث سدی مثلا در شفارود، حدود یک میلیون اصله درخت از حیز انتفاع ساقط شود؟
چگونه می شنویم که دست کم دو میلیون اصله از ارزشمند ترین بلوط های ما در زاگرس به دلیل آفتی به نام سوسک چوبخوار باید از منطقه حذف شوند؟
چرا با واقعیت تلخی به نام محو شمشاد هیرکانی – گونه انحصاری جنگل های شمال کشور – روبه رو شده و عملا کار چندانی از دست ما ساخته نیست؟ و چرا در حالی که کیفیت ارزشمند ترین جنگل های طبیعی ما در ارسباران، سواحل دریای کاسپین، خلیج فارس، دریای عمان و کوهستان های باختری وطن در ناگوارترین شرایط خود به سر می برد.
به باور نگارنده و در شروع هفته درختکاری که عموما شاهد غرس نهال توسط بزرگان و نخبگان کشوری و لشکری هستیم، باید نهادی در دل سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور شکل بگیرد تا به درستی به پایش و ارزیابی قلمرو جنگل های دست کاشتی بپردازد که در طول دست کم دو دهه گذشته کاشته شده و اینک نشان چندانی از آنها نیست! هست؟
به نظرم اینک زمان طرح این پرسش جدی است که آیا اولویت ما نباید به جای کاشت درخت در اقالیم نامناسب و با تحمل هزینه های استقرار گزاف، مراقبت از رویشگاه های طبیعی وطن در شمال، باختر، جنوب و مرکز کشور باشد؟
کلام آخر
اگر امروز سرانه فضای سبز هر ایرانی به کمتر از 18صدم هکتار کاهش یافته، در صورتی که رقم نظیر آن در جهان، هشت دهم هکتار (بیش از چهار برابر) است؛ نباید فکر کنیم که این نقصان را می توان صرفا با کاشت درخت در جنگل کاری های شهری جبران کرد.
چه، آنچه کیفیت زندگی ایرانیان را تضمین کرده و ضامن حرکت روبه رشد مردم خواهد بود؛ نه فقط افزایش فیزیکی قلمرو جنگل های دست کاشت که تضمین استمرار مفهومی است که از آن با عنوان خدمات بوم سازگانی (اکوسیستمی) یاد می شود؛ خدمت ارزشمندی که همین دیروز- 14 اسفند 1392 - رییس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور، ارزش بخشی از خدمات آن را در حوزه زیگونگی (تنوع زیستی)، 200برابر ارزش ظاهری چوب و علوفه تولیدی در سطح 85میلیون هکتار از مراتع کشور دانست و باید بپذیریم: یگانه راه پاسداری از آن، تعهدی واقعی به رعایت طراحی، بارگذاری و چیدمان توسعه بر بنیاد توانمندی های بوم شناختی و واقعیت های جغرافیایی ایران زمین است و بس.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید