آفتابنیوز : آفتاب: پپ گواردیولا، سرمربی حال حاضر تیم بایرن مونیخ آلمان در گفتوگویی با مجله «آئودی آنوال ریپورت» به تشریح دلایل جداییاش از بارسلونا، تیمی که در طول 4 فصل مربیگریاش با آن 14 جام از جمله 3 قهرمانی در لالیگا و 2 قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا کسب کرد، پرداخت. گواردیولا اظهار داشت: من بارسلونا را به این دلیل ترک کردم که دیگر نمیتوانستم به بازیکنانم انگیزه بدهم.
وی افزود: در بارسلونا لحظاتی سرشار از غم و اندوه را هم تجربه کردیم که شکست برابر چلسی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سال 2012 جزو آنها بود. ما در آن مرحله به مراتب از حریفمان بهتر بودیم اما در بازی برگشت یک گل مفت خوردیم و میدانستیم که حذف خواهیم شد. آن شکست برای من شکست وحشتناکی بود. در آن بازی احساس کردم دیگر اصلاً نمیتوانم به شاگردانم شور و انگیزه بدهم.
گواردیولا در ادامه به مشکلاتی که در رختکن بارسلونا وجود داشته هم اشارهای کرد و گفت: با حضور تعداد فراوانی ستاره در ترکیب اصلی بارسلونا، درست مانند همان شرایطی که اکنون در بایرن مونیخ دارم، شما به عنوان سرمربی تیم خود را در وضعیتی میبینید که تنوع زیاد میتواند به تیمتان ضربه بزند. همه بازیکنانتان میخواهند بازی کنند. به عنوان مثال زمانی که من لیونل مسی را روی نیمکت مینشاندم همه بازیکنان انگیزه داشتند تا خودشان را ثابت کنند و کارشان را ادامه دهند.
سرمربی باواریاییها درباره دلیل رفتناش از نیوکمپ هم گفت: اگر به عنوان سرمربی تیم دیگر نتوانید به بازیکنانتان انگیزه دهید، باید بدانید که زمان رفتن فرارسیده است. ما در بارسلونا موفقیتهای زیادی کسب کردیم، 14 جام در 4 سال و آن بهترین دوران تاریخ بارسلونا بود اما از طرفی تمام این موفقیتها به نوعی به ضرر ما هم بودند، چون انگیزه را از بازیکنانم برای کسب موفقیتهای بیشتر گرفته بودند و من دیگر نمیتوانستم به آنها انگیزه بدهم.
گواردیولا پس از ترک بارسلونا یک سال بیکار بود تا اینکه پیشنهاد بایرن مونیخ را پذیرفت و دوباره به دنیای مربیگری بازگشت. او درباره این یک سال هم گفت: زمانهایی هست که نیاز است استراحت و تجدید قوا کنید. به همین دلیل من به نیویورک رفتم. جدا شدن از بارسلونا برای من، خانوادهام و برای خود بارسلونا ضروری بود.
به گزارش تسنیم، هافبک پیشین کاتالانها درباره قراردادی که با بایرن مونیخ بست هم خاطرنشان کرد: اولین تماس من با بایرن مونیخ سال 2011 در جام آئودی بود. رومنیگه و اولی هوینس در آن سال از من درباره برنامهام برای آینده سؤال پرسیدند.