مصاحبه با نازنین فراهانی، بازیگر سینما و تئاتر و نویسنده
فیلم بد دیدن، آدم را کج سلیقه می کند
الان مهم ترین وجه سینمای ما جنبه اقتصادی و بازگشت سرمایه است
آفتاب‌‌نیوز : 
از کار جدیدتان سریال مفتش بگویید؟
مفتش یک کار سینمایی 90 دقیقه‌ای به کارگردانی علی مؤذنی است که نقش دختری متعلق به زمان پهلوی اول و در زمان کشف حجاب را بازی می کردم. این دختر به تازگی از فرنگ به کشور آمده است و روحیه‌ای غرب زده‌ای دارد و اعتقاد دارد با غربی شدن جامعه، تمام گرفتاریها به پایان می‌رسد. به همین خاطر با نامزدش دچار کشمکش می شود. این نقش تا حدودی منفی بود و این تجربه کردن نقش منفی برایم جذاب و تازگی داشت و سعی کردم نقش را تا حدی از منفی بودن صرف خارج کنم و آن را دوست داشتنی جلوه دهم.
این نقش چه جذابیت‌هایی داشت که به رغم وسواس و دقت شما در انتخاب نقش های پیشنهادی آن را قبول کردید؟
در وحله اول بعد از خواندن فیلم نامه، خیلی با نقش ارتباط برقرار کردم و جای کار زیادی در مورد نزدیک شدن به خصوصیات زن قصد فیلم برای من باقی می گذاشت. در عین حال که از من این شخصیت دور بودم و هیچ‌گونه وجه تشابهی با من نداشت، دست داشتم ابعاد مختلف شخصیتی آن را به بهترین وجه ممکن به نمایش دربیاورم. در کل کاراکتری پیچیده بود بر خلاف شخصیت‌های یک بعدی اکثر فیلم‌های ایرانی.
این نقش به لحاظ فاصله زمانی حدود 70 سال با فاصله زمانی فعلی تفاوت دارد، برای رسیدن و شناخت درست نقش علاوه بر مطالعه فیلمنامه، چه کارهای دیگری انجام دادید؟ فکر کردم، منی که اگر در آن شرایط کاراکتر فیلمنامه قرار بگیرم، چه عملی از خودم بروز می دهم؟ ولی بهرحال یک سری تحقیقات تاریخی در آن مقطع زمانی بر اساس کتاب‌هایی که وجود داشت انجام دادم.
شکایت بیشتر بازیگران زن سینمای ایران در مقطع کنونی نبودن نقش‌های ماندگار، با هویت و چند بعدی در فیلمنامه‌هایی است که برای بازی به آنها پیشنهاد می شود؟ شما در این رابطه چه نظری دارید؟
من نمی توانم زیاد در این مورد نظر بدهم، چون بازیگر پرکاری نیستم و رغبتی هم به بازی در فیلم های تجاری و بدنه‌ای سینما ندارم. و با توجه به دور بودنم در این حیطه نمی توانم جواب قاطعی به این سؤال شما بدهم.
در کارنامه بازیگری شما نوعی گزیده‌کاری دیده می شود آیا بازی در فیلم مفتش هم مؤید این نکته است!
اصولا تا به حال در نقشهایی که بازی کردم به نوعی هم از جدا بودند و به نوعی متنوع و دگرگون از هم بودند و همیشه سعی می کنم دو نقش شبیه به هم را بازی نکنم. پس مخاطبی که من را در فیلم تهران ساعت 7 صبح به کارگردانی امیرشهاب رضویان دیده باشد می تواند با مقایسه با کارهای قبلیم این فرار از تکرار را به خوبی مشاهده کند.
دلیل کم دیدن فیلم‌های روی پرده از جانب شما چیست؟
به نوعی دیدن بیشتر تولیدات سینمای ایران من را اذیت می کند وقتی که یک فیلم ایرانی می‌بینم و در آن نه یک بازی خوب و نه یک لحظه‌ای که من را به عنوان مخاطب به وجد بیاورد وجود ندارد و فقط فیلم دیدن باعث عصبی شدنم می شود. ترجیح می دهم، در خانه بمانم و فیلم‌های مورد علاقه‌ام را دستگاه نمایش خانگی تماشا کنم. اصلا دیدن فیلم بد دیدن، آدم را کج سلیقه می کند. یک زمانی آنقدر فیلم دیدم و آنقدر اذیت شدم که دیگر به خودم قول دادم دیگر فیلم این نوعی را نبینم.
با توجه به نوع روحیه و تحقیقاتی که در حیطه سینما انجام می دهید تمایل ندارید کارگردانی هم تجریبه‌ای انجام دهید؟
خیلی علاقه دارم، ولی یک مقدار وسواس درونی از این کار دارم. زمانی برای ساختن فیلم کوتاه موقعیتی پیش آمد ولی نگاه ایده الیستی و کمال‌گرایی نزد من باعث شد نتوانم آن فیلم را بسازم.
اشاره کردید، انسان ایده‌آلیستی هستید. آیا با توجه به جو فضای جامعه کنونی ما می توانید حضوری پر رنگ داشته باشید؟
نه، متاسفانه این روحیه باعث سوق پیدا کردنم به انزواء خود خواسته می شود و بالطبع بعد از مدتی روابط اجتماعیم محدود و کم رنگ می شود.
نقش اقتصاد در سینمای فعلی چیست؟
فکر می کنم الان مهم‌ترین وجه سینما، جنبه اقتصادی و بازگشت سرمایه است و اقتصاد به نوعی تاثیر مستقیمی بر تولیدات سینمایی می گذارد و وقتی یک اثر با فروش و بازگشت سرمایه همراه است بالطبع همه تولیدات به سمت و سوی آن گرایش پید می کنند و به نوعی جریان سازی می شود. در هر صورت باید سرمایه بازگشت داشته باشد تا تولید نداوم یابد. ولی مشکل اصلی سینما در حال حاضر نگاه صرفا تجاری و مادی است و باعث از بین رفتن خلاقیت و نوآوری شود من هنرمندان شده است. البته نوع سینمای حرفه‌ای و خوش ساختی که در امریکا اروپا ساخته می شود و علاوه بر وجه بازگشت مالی، جنبه‌های هنری فیلم نیز حفظ می شود. از این بحث مجزا می باشد.
با توجه به گذر جامعه امروزی ما از سنت به مدرنیته، بعنوان یک شهروند وجه اقتصادی آن را چگونه ارزیابی می کنید؟
البته من اعتقادی به گذر جامعه ما از سنت به مدرنیته ندارم. زیرا ما ابتدا باید به یک غنای فرهنگی برسیم و شاید این حرکت به تدریج از زنان جامعه در حال شکل گیری است، ولی البته این حرکت فراگیر و در تمام سطوح نیست.
البته از منظر یک بازیگر باید بگوئیم وقتی که یک بازیگر، بازی نمی کند، تکلیف و آینده‌اش چه می شود؟ و آیا کسی به طور مثال سراغ فلان بازیگر را که سه سال است کار نکرده، می‌گیرد؟ این بازیگر چه باید بکند؟ آیا باید گدایی کند؟
از میان کارهایی که انجام داده‌اید کدامیک را ترجیح می دهید؟
در وحله اول نقش زنی که توسط شوهرش مبتلا به ویروس HIV می شد( در سریال داستان یک شهر) دوست دارم و همینطور نقش زن فراری بی نام و نشان در فیلم تهران ساعت 7 صبح به کارگردانی امیرشهاب رضویان.
آخرین کاری که در زمینه تئاتر دیده‌اید؟
تئاتر مجلس شبیه در ذکر مصایب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رفشید فرزین به کارگردانی بهرام بیضایی، آخرین کاری بود که در عرصه تئاتر دیدم و نکته جالب در آن ریلکس بودن بازیگران نسبت به کارهای قبلی بهرام بیضایی بود و این امر باعث لذت بیشتر من از دیدن این تئاتر گردید. کارگردانی و میزانسن های تئاتری در حد ایده‌آل و کاملی بود.
فیلم‌های خارجی که اخیرا دیده‌اید مورد توجه شما واقع شده است؟
می توان به فیلم‌های 21 گرم و فیلم‌های بیل را بکش 1و2 که با توجه به علاقه‌ام به آثار کوئینتین تارانتینو، لذت زیادی هنگام دیدن آنها بردم.
از کار جدیدتان سریال مفتش بگویید؟ مفتش یک کار سینمایی 90 دقیقه‌ای به کارگردانی علی مؤذنی است که نقش دختری متعلق به زمان پهلوی اول و در زمان کشف حجاب را بازی می کردم. این دختر به تازگی از فرنگ به کشور آمده است و روحیه‌ای غرب زده‌ای دارد و اعتقاد دارد با غربی شدن جامعه، تمام گرفتاریها به پایان می‌رسد. به همین خاطر با نامزدش دچار کشمکش می شود. این نقش تا حدودی منفی بود و این تجربه کردن نقش منفی برایم جذاب و تازگی داشت و سعی کردم نقش را تا حدی از منفی بودن صرف خارج کنم و آن را دوست داشتنی جلوه دهم.
این نقش چه جذابیت‌هایی داشت که به رغم وسواس و دقت شما در انتخاب نقش های پیشنهادی آن را قبول کردید؟
در وحله اول بعد از خواندن فیلم نامه، خیلی با نقش ارتباط برقرار کردم و جای کار زیادی در مورد نزدیک شدن به خصوصیات زن قصد فیلم برای من باقی می گذاشت. در عین حال که از من این شخصیت دور بودم و هیچ‌گونه وجه تشابهی با من نداشت، دست داشتم ابعاد مختلف شخصیتی آن را به بهترین وجه ممکن به نمایش دربیاورم. در کل کاراکتری پیچیده بود بر خلاف شخصیت‌های یک بعدی اکثر فیلم‌های ایرانی.
این نقش به لحاظ فاصله زمانی حدود 70 سال با فاصله زمانی فعلی تفاوت دارد، برای رسیدن و شناخت درست نقش علاوه بر مطالعه فیلمنامه، چه کارهای دیگری انجام دادید؟ فکر کردم، منی که اگر در آن شرایط کاراکتر فیلمنامه قرار بگیرم، چه عملی از خودم بروز می دهم؟ ولی بهرحال یک سری تحقیقات تاریخی در آن مقطع زمانی بر اساس کتاب‌هایی که وجود داشت انجام دادم.
شکایت بیشتر بازیگران زن سینمای ایران در مقطع کنونی نبودن نقش‌های ماندگار، با هویت و چند بعدی در فیلمنامه‌هایی است که برای بازی به آنها پیشنهاد می شود؟ شما در این رابطه چه نظری دارید؟
من نمی توانم زیاد در این مورد نظر بدهم، چون بازیگر پرکاری نیستم و رغبتی هم به بازی در فیلم های تجاری و بدنه‌ای سینما ندارم. و با توجه به دور بودنم در این حیطه نمی توانم جواب قاطعی به این سؤال شما بدهم.
در کارنامه بازیگری شما نوعی گزیده‌کاری دیده می شود آیا بازی در فیلم مفتش هم مؤید این نکته است!
اصولا تا به حال در نقشهایی که بازی کردم به نوعی هم از جدا بودند و به نوعی متنوع و دگرگون از هم بودند و همیشه سعی می کنم دو نقش شبیه به هم را بازی نکنم. پس مخاطبی که من را در فیلم تهران ساعت 7 صبح به کارگردانی امیرشهاب رضویان دیده باشد می تواند با مقایسه با کارهای قبلیم این فرار از تکرار را به خوبی مشاهده کند.
دلیل کم دیدن فیلم‌های روی پرده از جانب شما چیست؟
به نوعی دیدن بیشتر تولیدات سینمای ایران من را اذیت می کند وقتی که یک فیلم ایرانی می‌بینم و در آن نه یک بازی خوب و نه یک لحظه‌ای که من را به عنوان مخاطب به وجد بیاورد وجود ندارد و فقط فیلم دیدن باعث عصبی شدنم می شود. ترجیح می دهم، در خانه بمانم و فیلم‌های مورد علاقه‌ام را دستگاه نمایش خانگی تماشا کنم. اصلا دیدن فیلم بد دیدن، آدم را کج سلیقه می کند. یک زمانی آنقدر فیلم دیدم و آنقدر اذیت شدم که دیگر به خودم قول دادم دیگر فیلم این نوعی را نبینم.
با توجه به نوع روحیه و تحقیقاتی که در حیطه سینما انجام می دهید تمایل ندارید کارگردانی هم تجریبه‌ای انجام دهید؟
خیلی علاقه دارم، ولی یک مقدار وسواس درونی از این کار دارم. زمانی برای ساختن فیلم کوتاه موقعیتی پیش آمد ولی نگاه ایده الیستی و کمال‌گرایی نزد من باعث شد نتوانم آن فیلم را بسازم.
اشاره کردید، انسان ایده‌آلیستی هستید. آیا با توجه به جو فضای جامعه کنونی ما می توانید حضوری پر رنگ داشته باشید؟
نه، متاسفانه این روحیه باعث سوق پیدا کردنم به انزواء خود خواسته می شود و بالطبع بعد از مدتی روابط اجتماعیم محدود و کم رنگ می شود.
نقش اقتصاد در سینمای فعلی چیست؟
فکر می کنم الان مهم‌ترین وجه سینما، جنبه اقتصادی و بازگشت سرمایه است و اقتصاد به نوعی تاثیر مستقیمی بر تولیدات سینمایی می گذارد و وقتی یک اثر با فروش و بازگشت سرمایه همراه است بالطبع همه تولیدات به سمت و سوی آن گرایش پید می کنند و به نوعی جریان سازی می شود. در هر صورت باید سرمایه بازگشت داشته باشد تا تولید نداوم یابد. ولی مشکل اصلی سینما در حال حاضر نگاه صرفا تجاری و مادی است و باعث از بین رفتن خلاقیت و نوآوری شود من هنرمندان شده است. البته نوع سینمای حرفه‌ای و خوش ساختی که در امریکا اروپا ساخته می شود و علاوه بر وجه بازگشت مالی، جنبه‌های هنری فیلم نیز حفظ می شود. از این بحث مجزا می باشد.
با توجه به گذر جامعه امروزی ما از سنت به مدرنیته، بعنوان یک شهروند وجه اقتصادی آن را چگونه ارزیابی می کنید؟
البته من اعتقادی به گذر جامعه ما از سنت به مدرنیته ندارم. زیرا ما ابتدا باید به یک غنای فرهنگی برسیم و شاید این حرکت به تدریج از زنان جامعه در حال شکل گیری است، ولی البته این حرکت فراگیر و در تمام سطوح نیست.
البته از منظر یک بازیگر باید بگوئیم وقتی که یک بازیگر، بازی نمی کند، تکلیف و آینده‌اش چه می شود؟ و آیا کسی به طور مثال سراغ فلان بازیگر را که سه سال است کار نکرده، می‌گیرد؟ این بازیگر چه باید بکند؟ آیا باید گدایی کند؟
از میان کارهایی که انجام داده‌اید کدامیک را ترجیح می دهید؟
در وحله اول نقش زنی که توسط شوهرش مبتلا به ویروس HIV می شد( در سریال داستان یک شهر) دوست دارم و همینطور نقش زن فراری بی نام و نشان در فیلم تهران ساعت 7 صبح به کارگردانی امیرشهاب رضویان.
آخرین کاری که در زمینه تئاتر دیده‌اید؟
تئاتر مجلس شبیه در ذکر مصایب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رفشید فرزین به کارگردانی بهرام بیضایی، آخرین کاری بود که در عرصه تئاتر دیدم و نکته جالب در آن ریلکس بودن بازیگران نسبت به کارهای قبلی بهرام بیضایی بود و این امر باعث لذت بیشتر من از دیدن این تئاتر گردید. کارگردانی و میزانسن های تئاتری در حد ایده‌آل و کاملی بود.
فیلم‌های خارجی که اخیرا دیده‌اید مورد توجه شما واقع شده است؟
می توان به فیلم‌های 21 گرم و فیلم‌های بیل را بکش 1و2 که با توجه به علاقه‌ام به آثار کوئینتین تارانتینو، لذت زیادی هنگام دیدن آنها بردم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید