فعالیت دزدان دریایی در کدام دریا بیشتر است؟

حضور دزدان دریایی در مناطق ساحلی سومالی دیگر مشاهده نمی شود، اما شاهد رشد سریع فعالیت این راهزنان در دیگر مناطق هستیم. چرا جامعه جهانی در مقابل حملات راهزنان دریایی ضعیف است؟

آفتاب‌‌نیوز :

آفتاب: در سال های شکوفایی دزدی دریایی در سومالی، این افراد از تاکتیک حرکت با قایق‌های تندرو و حملاتی استفاده می کردند که آسیب های زیادی به دنبال نداشت. این دزدان پس از غارت کشتی های باری به سرعت به سمت ساحل می رفتند و ماه ها انتظار می کشیدند تا اجناسشان به فروش برود. کیسه ای محتوی چند میلیون دلار پول را از رو داخل هلی کوپتر با چتر برایشان پایین می انداختند.

به گزارش آفتاب به نقل از صدای روسیه، تا چند سال پیش هم به همین ترتیب بود. مبارزه هدفمند با دزدان دریایی در سواحل شرقی آفریقا کار خود را کرد. طی یک سال گذشته فقط دو مورد حمله دزدان دریایی در کنار سواحل سومالی گزارش شده است، اگرچه قبلا هر سال ده ها مورد حمله صورت می گرفت.

این نتایج تلاش های چندین ساله جامعه بین الملل است. واسیلی گوتولیاک کارشناس مسایل حقوق دریایی از انستیتوی دولت و حقوق می گوید: «مجموعه اقداماتی قانونی و حقوقی در سطح شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسید که اجازه دستگیری دزدان دریایی و انجام عملیات علیه آنها نه تنها در دریا که حتی منهدم ساختن آنها در خشکی را صادر می کرد. ناوگان نظامی بین المللی در این راستا تشکیل شد و دزدان ترسیدند».

اما در ساحل غربی قاره آفریقا همه چیز به شکل دیگری پیش رفت. گروه های دزدان در نیجریه قبلا فقط در خشکی ظاهر می شدند، اما الان به صورت فعالتر وارد دریا شده اند. طبق معمول قربانیان این گروه تانکرهای نه چندان بزرگ هستند که در قسمت های آرام ساحلی حرکت می کنند و حاوی سوخت برای فروش در خشکی هستند. دزدان نیجریه هنوز در سطحی نیستند که کارهایی در سطح سومالی ها انجام دهند. اما طی پنج سال گذشته تعداد حملات در ساحل نیجریه تا هفت برابر افزایش یافته است و کسی نمی داند که فردا چطور خواهد شد؟

در تنگه مالاکا شرایط آرام نیست و این منطقه یکی از قدیمی‌ترین محل‌ها برای دزدان دریایی است. تمام دهه اول قرن بیست و یکم دزدی‌ها در این منطقه کاهش یافت. در نتیجه کشورهای منطقه از سال 2010 تقریبا نیروهای مبارزه با دزدان دریایی را از آن محل خارج کردند. اما برای این کار هنوز زود بود، زیرا سال‌های پس از آن بر شدت حملات به سرعت افزوده شد.

حال باید چه کرد؟ ظاهر حساب باز کردن روی نیروهای کشورهای ساحلی همیشه عاقلانه نیست. به عنوان مثال، در نیجریه امکانات برای مبارزه دایمی با دزدان وجود ندارد. در این صورت، شاید زمان آن رسیده که ناوگان بین المللی همچون خلیج آدن تشکیل دهند؟

گزینه سومی هم هست. باید به صاحبان کشتی های مسافری اجازه حمل سلاح بدهند و در ابتدا قوانین استفاده از سلاح در دریای آزاد را برایشان قرائت کنند.

واسیلی گوتسولیاک می گوید: «اگر دزدان بدانند که امکان واکنش شدید وجود دارد، به هر کشتی حمله نخواهند کرد. توصیه های دفتر بین المللی دریاها را اگر مطالعه کنیم به موارد خنده دار برمی خوریم. به عنوان مثال، به دزدان توصیه می شود که از طریق لوله های آب به روی عرشه کشتی بروند. هرگونه شرح برای این مساله بی معناست. اگر ما بخواهیم به کار دزدان خاتمه بدهیم، باید مساله استفاده از سلاح گرم روی عرشه کشتی ها را بررسی کنیم.

روش موثر دوم استفاده از کشتی های نظامی گشت دریایی در مناطق خطر است. با این حال، بودجه هنگفتی برای این ناوگان لازم است. تمام دولت ها حاضر نیستند این هزینه را بکنند».

بنابراین، ناوگان بین المللی مبارزه با دزدان دریایی به استثنای خلیج آدن در هیچ کجا تشکیل نشده است. جامعه بین الملل طی سال های اخیر مشکلات زیادی روی خشکی داشته است و زمای برای فکر کردن به امنیت روی دریاها ظاهرا ندارد.

به همین خاطر کشتی های مسافری در مناطقی که فاقد ناوگان نظامی ملی هستند، از امنیت برخوردار نخواهند بود. کارشناسان از لزوم حضور نگهبانان روی عرشه صحبت می کنند. اما قوانین کنونی دریاها وجود اسلحه روی کشتی مسافری را در نظر نگرفته است. برخی کشورها حتی به کشتی های مجهز به سلاح گرم اجازه کناره گیری در بنادرشان را هم نمی دهند.

شرایط کنونی برای دزدان دریایی کاملا مناسب است. حل این مشکل دیر یا زود لازم است. بهتر است که زودتر این کار را انجام دهیم و به دزدان دریایی اجازه ندهیم که سال به سال بر خشونت و حملاتشان بیافزایند.

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/0013Pv