گزارش «آفتاب» از واکنش‌ها به نطق صریح رییس‌جمهور
پایداری‌ها و بی‌قراری بی‌پایان
«پایداری»ها در مجلس و در رسانه‌های خود آرام و قرار ندارند. همیشه منتظرند، منتظر یک حرف و یک رفتار. همین یک خبر کافی است که بر طبل دلواپسی خود بکوبد و جار بزنند ما دلواپسیم و نگران؛ پایانی هم بر این نگرانی نیست. امروز نگران شده اند؛ نگران ایران و سیاست.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب- لیلا ابراهیمیان: دیروز برای اینها عالم سیاست عالم آرامش بود و امروز دنیای دردسر؛ هر بار به یک بهانه. این بار رئیس جمهور با نطق اخیرش از واژه «تعامل‌هراسی»، «مذاکره‌هراسی» و «مفاهمه‌هراسی» و«نرمش قهرمانانه هراسی»، «بزدل سیاسی» و «تا حرف مذاکره پیش می‌آید می‌گویند ما می‌لرزیم. به جهنم؛ بروید یک جای گرم برای خود پیدا کنید. خداوند شما را ترسو و لرزان آفریده است» استفاده کرده و دوباره آرام و قرار از این طیف ربوده شده. می خواستند صحبت های اخیر رئیس جمهوری در جلسه‌ای غیرعلنی مجلس بررسی شود.
اگرچه در هشت سال گذشته گوش مجلس، مردم و این طیف به بدواژه‌ها آشنا بود اما نطق اعتراضی کم جان. امروز فضای اعتدال فضایی است برای نطق های آتشین این طیف؛ شاید طرفداران دولت احمدی نژاد قبلا اجازه انتقاد نداشتند. تاریخ دیروز مجلس یک چیز را به خاطر دارد: «تساهل و سکوت» اما امروز زود عکس العمل نشان می دهند؛ خیلی زود. اگرچه عده ای از سکوت دیروز انتقاد دارند و عده ای دیگر دیروز به بهانه انتقاد از امروز، دیروزها را توجیه می کنند.
روح الله حسینیان یادش رفته که دیروز چه بر مجلس گذشته و افکار عمومی چه خاطراتی را در ذهن دارد. برای همین از پاسخ دادن به پرسش «چرا در برابر انواع توهین‌های محمود احمدی‌نژاد در سال‌های گذشته سکوت کردید؟» می‌گوید: «احمدی‌نژاد هیچ‌وقت این همه زشت وکریه حرف نمی‌زد. از دولت پیرمردها بیشتر از این انتظار نیست»! آیا ادبیات روح الله حسینیان اهانت به دولت و وزرا و انتخاب همه مردم نیست؟ آیا واقعا احمدی نژاد هیچ وقت بد حرف نمی‌زد؟ هیچ وقت بد بر زبان نیاورد؟ مردم حرف‌های رئیس دولت پیشین یادشان نرفته و نمی‌رود. «اون ممه رو لولو برد»، «زدن شاسی برای گرفتن مدرک» و استهزای نمایندگان در صحن و جمله عجیب «آب را بریزید همان جایی که می‌سوزد»، «عده‌ای پز روشنفکری به خود می گیرند و اندازه بزغاله نمی فهمند» یا «این قدر قطعنامه صادر کنید تا قطعنامه دونتان پاره شود» و... این واژگان نه در شأن رییس‌جمهوری بود و نه در شأن ایران. اما چرا عده ای سکوت کردند و هیچ بر زبان نیاوردند؟
نقد منصفانه نه تحریف
حامد قادرمرزی می‌گوید: «احمدی‌نژاد روز روشن میلیون‌ها ایرانی را «خس‌وخاشاک» نامید و صدا از هیچ اصولگرایی برنخاست که این چه ادبیاتی است. اگر همه این حرف‌ها سیاسی کاری نباشد، چرا روح الله حسینیان و دوستان ایشان در تمام این سال‌ها در برابر انواع حق‌کشی‌ها و حیف‌ومیل‌ها سکوت کردند. حالا دوره افتاده‌اند که ببینند کی حسن روحانی کاسه صبرش لبریز می‌شود و ادبیاتش از مدار اعتدال به غیراعتدال می‌چرخد؟ آن‌موقع اگر ما می‌گفتیم بالای چشم احمدی‌نژاد ابرو است، به ما می‌گفتند ضد انقلاب. حالا چه‌شده که‌گیردادن به روحانی، دوستداری انقلاب معنا می‌شود. مردم نان شب ندارند، بخورند و رییس‌جمهوری به آب‌وآتش می‌زند و عده‌ای همه کاروزندگی‌شان شده نقد دولت. » جواد هروی، نماینده قائنات، می گوید: «احمدی نژاد در جلسه علنی 24 اسفند سال 90؛ خطاب به نمایندگان گفت: «شب عید است؛ می‌خواهیم با هم صفا کنیم. اگر کسی نمره‌ای کمتر از 20 بدهد بی‌انصاف، بی‌معرفت و نامرد است. رییس دولت پیش این‌همه سطح مجلس و نماینده را پایین آورده و همه سکوت اختیار کردند.»
هروی از نقد منصفانه می گوید «باید کارنامه یک‌سال گذشته دولت را ببینیم، نه یک سخنرانی. نباید ماجرا را خیلی شلوغ کنیم، مشکلات مردم ما حالا به جهنم و بهشت رفتن نیست، مشکل امروز مردم ایران معیشت و انتظارشان از نماینده‌ها در حال حاضر همراهی با دولت است نه مواجهه مدام با برنامه‌ها و سیاست‌گذاری‌ها».
علی مطهری درباره اظهارات دکتررحانی می گوید: «در حال حاضر تاکتیک برخی از منتقدان این است که حرفی را مطرح کرده و رییس جمهور را عصبانی کنند، سپس ایشان هم در مقابل، واکنش تندی نشان دهد و بعد دوباره آنها پاسخ دهند و همین سیر ادامه یابد. رییس جمهور باید از کنار بسیاری از انتقادها بگذرد و گاهی بهترین پاسخ سکوت است. عده ای سخن روحانی را تحریف کردند. مثلا یکی از روزنامه ها از قول رئیس جمهور در صفحه اول تیتر زد: "بروید به جهنم" یا دیگری نوشت رئیس جمهور منتقدان را به جهنم دعوت کرد، در حالی که رئیس جمهور گفتند اگر از مذاکره می هراسید به جهنم، یعنی اهمیتی ندارد. البته همین سخن هم نباید گفته می شد اما ما هم نباید معرکه بگیریم و این موضوع را علم کنیم، مسائل مهم‌تری در کشور وجود دارد.»
سید محمد سادات ابراهیمی، نماینده شوشتر می گوید: «در شرایط فعلی لحن و ادبیات رئیس جمهور و استیضاح وزیر علوم دغدغه مردم نیست و نمایندگان مجلس باید توان و انرژی خود را برای مشکلات اقتصادی و معیشتی که خواست مردم است صرف کنند.»
محمدرضا تابش از عملکرد رسانه ها انتقاد می کند«بخشی از صحبت‌های رئیس جمهور تحریف شده، به نظر من جریانی این مسأله را ساماندهی می‌کند تا این صحبت‌ها را بزرگ کند، البته رادیو و تلویزیون هم در این مسأله بد عمل کرد. فلاحت پیشه می گوید:« عصبانیت آقای روحانی در سخنانش امری غیرمعمول بود و حتی با پیشینه دیپلماتیک ایشان در عرصه دیپلماسی پارلمانی و اجرایی هم‌خوانی لازم را نداشت؛ ضمن اینکه با سیاست دولت اعتدالی نیز هم‌خوان نیست و در شرایط کنونی که وی مسوولیت اجرا دارد و نیازمند آرامش برای پیشبرد سیاست داخلی و خارجی خود است، افراطی شدن فضا به سود دولت نیست.آقای روحانی از مجموعه شرایط ناراحت بود؛ شرایطی که از فراخوان و استیضاح وزیرانش ایجاد شده و هم‌چنین مباحث مطرح شده در سیاست خارجی‌اش را در بر می‌گیرد. مجموعه این شرایط بر موضع‌گیری روحانی تأثیر گذاشت به ویژه که ایشان برخلاف احمدی‌نژاد کمتر در مسائل سیاست داخلی موضع می‌گیرد.»
از مجلس به فضای عمومی
فضای بیرون مجلس فضای دوگانه همدلی و انتقاد از دولت است. صادق زیباکلام اصل نگرانی رییس‌جمهور درباره عده‌ای که نسبت به مذاکره و هرگونه توافق با آمریکا می‌ترسند» را کاملاً به جا و درست دانست، اما نسبت به ادبیات به کار رفته از سوی روحانی انتقاد کرد .« راه درست، دموکراسی است و نباید به بهانه امنیت، منافع و مصالح ملی جلوی اظهارنظر و انتقاد و حتی اعتراض افراد را درباره مسائل کلان کشور گرفت. اگر 90 درصد و حتی 99.99 درصد مردم با مذاکرات هسته‌یی موافق باشند و فقط یک نفر با آن مخالف باشد، لیبرالیزم می‌گوید که 75 میلیون نفر نمی‌توانند جلوی آن یک نفر را بگیرد و او آزاد است و باید حق مخالفت و انتقاد داشته باشد.»
البته ناصر ایمانی، عضو شورای سیاست گذاری روزنامه رسالت می گوید:« انتظار عمومی از روحانی چیز دیگری است. بخشی از صحبت های دکتر روحانی با تعریف و شناختی که از شخصیت دکتر روحانی سراغ داریم تعجب همه را برانگیخت. فرق روحانی با رئیس دولت قبلی در این است که احمدی نژاد ادعای ادبیات فاخر را نداشت. مشکلات در حوزه پرونده هسته ای، اقتصاد، تحریم و مشکلات داخلی نباید دلیلی بر عصبانیت دکتر روحانی باشد. ایشان از اول می دانستند که کشور چقدر مشکل دارد.»
اما رسول منتجب نیا عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی می گوید: « یکی از افتخارات دولت روحانی این بود که آن ادبیات سخیف را کنار نهد و از ادبیات فاخر، دیپلماتیک، متین و قابل قبول در سطح عامه مردم است. دولت نباید اجازه دهد که افراطیون و منتقدان آنها را عصبانی کرده و از ادبیات اصیل خود دور کنند.»
حمیدرضا جلائی پور استاد دانشگاه تهران گفت: « مضمون سخنان حسن روحاني را قبول دارم. مفاهيم و كلماتي كه در اين سخنراني به كار برده شده كاملا درست است. من برخلاف روحاني معتقدم اينها اگر جاي گرم هم بروند باز هم مي‌لرزند. اما مطمئن باشند كه آن گذشته ديگر باز نخواهد گشت. كجاست آن 800 ميليارد دلار؟ اگر تمام نفت ايران را بفروشيم هم نمي‌توانيم به پول نقد تبديل كنيم.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید