زنگ های خطر
آفتاب‌‌نیوز : 
ناظران سیاسی این دو دوره را ادامه حرکت انقلاب اسلامی 57 می دانند که شعار استقلال، آزادی و سپس تحقق جمهوری اسلامی، در آن متبلور بود. اما به نظر می رسد پس از انتخابات نهم ریاست جمهوری این روند با مشکلاتی مواجه شده باشد.
این که چنین امری ناشی از بی تجربگی است یا منتج از سیاست های گروه جدیدی که قدرت اجرایی را به دست گرفته است، موضوعی است که آینده آن را به وجه بهتری می نمایاند، هر چند دکتر محمد جواد لاریجانی طی گفت و گویی اعلام کرد دولت احمدی نژاد، دولت تقابل نیست. اما از این پیام بدست نمی آید که روی سخن علاوه بر نظام بین الملل، به نیروی داخلی نیز باشد.
اما هشدارهای آیت آلله هاشمی رفسنجانی در نوزدهمین همایش ائمه جمعه سراسر کشور، حکایت از تهدیدی دارد که در صورت عدم توجه به آن، می تواند کیان کشور و نظام را به خطر بیندازد. وی تاکید کرد « خیلی راحت به اسم مبارزه با مفاسد اقتصادی، بسیاری از مدیران را به شکل های مبهم، بد نام می کنند و زیر سوال می برند.» « روزانه تعداد زیادی از افراد جامعه ما از ایران می روند، این در حالی است که هدف اصلی ما آن بوده که انسان ها فرهیخته به ایران بیایند.»
« این جریان به حذف، تسویه و منزوی کردن برخی افراد دست زده است و حتی قصد دارند نیروهای این نظام را با بد نام کردن، منزوی کنند.»
«اگر این روند ادامه پیدا کند به طور قطع نیروهای مقاوم نیز دست به تهاجم و دفاع از خود خواهند زد.»
«مساله تهاجم خارجی همیشه وجود داشته است ولی امروز شرایط ویژه ای به خصوص شرایط داخلی این خطر را جدی کرده است.»
سخنان فوق حاکی از آن است که خشونت به اشکال دیگری در جامعه در حال تزریق شدن است که در نهایت به نوعی مقاومت و تهاجم را به صحنه سیاسی کشور تحمیل می کند. این موضوع حتی به نظر می رسد در استخدام کارمندان نیز تحمیل شده است. در برنامه های 16 سال گذشته توسعه اقتصادی و توسعه سیاسی، یک امر قطعی به نظر می رسید: گستراندن دایره مشارکت نیروها بر اساس قانون اساسی در حوزه های اقتصادی و سیاسی.
اما سخنان حسن روحانی دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی در نوزدهمین همایش ائمه جمعه سراسر کشور حکایت از آن می کرد که روند جدید ناقض این دو هدف هستند. وی تاکید کرد:« دولت و مسئولان باید بدانند که مشارکت مردم باید مستمر باشد و بهترین نوع آن مشارکت مستمر و بدترین آن مشارکت طوفانی و مقطعی است.»
شاید سخنان روحانی به آن قسمت از حرکت های اصول گرایان اشاره دارد که در حوزه بوروکراتیک، استخدام نیروهای خاص در دستور کار قرار گرفته و به بحث مشارکت طوفانی و مقطعی شدت بخشیده است: معاون مالی ـ اداری شهرداری تهران دکتر محمد پورزندی به این مساله اشاره دارد.
وی می گوید: « در بازدیدهایم به معاونت اداری سازمانی برخوردم که 200 نفر کارمند داشت و وقتی پرسیدم چرا، گفتند ما هم نمی دانیم، به ما دستور دادند مطابق یک لیست استخدام کنیم.» با این سیاق احتمالا چنین سیاستی در حوزه نهاد ریاست جمهوری و استانداریها و همچنین در مواضع کلیدی اقتصادی گسترش خواهد یافت.
چنین روندی آیا منافات با پروژه ایجاد دولت ـ ملت قدرتمند و مقتدر ندارد؟ آیا آن چنان که روحانی تاکید دارد که« اقتدار نه با مشارکت 30 درصدی بلکه در حضور هشتاد درصدی ایجاد می شود» چنین سیاستی، به هدف حضور هشتاد درصدی منتهی می شود؟ به هر روی ناظران سیاسی معتقدند سخنان هاشمی رفسنجانی حکایت از حرکت درونی جامعه ایران دارد که در صورت استمرار چنین فضایی، انتظار وقوع تحولات مهم در صحنه سیاسی ایران انتظار بی جایی نخواهد بود، علی الخصوص اگر چاشنی فشارهای خارجی و حرکت هایی نظیر حرکت های قومی و جنبش بیکاران و . . . . را مد نظر قرار دهیم. از این منظر آیا مسئولان کشور می توانند از به صدا در آمدن زنگ های خطر در همایش سراسری ائمه جمعه سراسر کشور به راحتی عبور
کنند؟
ناظران سیاسی این دو دوره را ادامه حرکت انقلاب اسلامی 57 می دانند که شعار استقلال، آزادی و سپس تحقق جمهوری اسلامی، در آن متبلور بود. اما به نظر می رسد پس از انتخابات نهم ریاست جمهوری این روند با مشکلاتی مواجه شده باشد. این که چنین امری ناشی از بی تجربگی است یا منتج از سیاست های گروه جدیدی که قدرت اجرایی را به دست گرفته است، موضوعی است که آینده آن را به وجه بهتری می نمایاند، هر چند دکتر محمد جواد لاریجانی طی گفت و گویی اعلام کرد دولت احمدی نژاد، دولت تقابل نیست. اما از این پیام بدست نمی آید که روی سخن علاوه بر نظام بین الملل، به نیروی داخلی نیز باشد.
اما هشدارهای آیت آلله هاشمی رفسنجانی در نوزدهمین همایش ائمه جمعه سراسر کشور، حکایت از تهدیدی دارد که در صورت عدم توجه به آن، می تواند کیان کشور و نظام را به خطر بیندازد. وی تاکید کرد « خیلی راحت به اسم مبارزه با مفاسد اقتصادی، بسیاری از مدیران را به شکل های مبهم، بد نام می کنند و زیر سوال می برند.» « روزانه تعداد زیادی از افراد جامعه ما از ایران می روند، این در حالی است که هدف اصلی ما آن بوده که انسان ها فرهیخته به ایران بیایند.»
« این جریان به حذف، تسویه و منزوی کردن برخی افراد دست زده است و حتی قصد دارند نیروهای این نظام را با بد نام کردن، منزوی کنند.»
«اگر این روند ادامه پیدا کند به طور قطع نیروهای مقاوم نیز دست به تهاجم و دفاع از خود خواهند زد.»
«مساله تهاجم خارجی همیشه وجود داشته است ولی امروز شرایط ویژه ای به خصوص شرایط داخلی این خطر را جدی کرده است.»
سخنان فوق حاکی از آن است که خشونت به اشکال دیگری در جامعه در حال تزریق شدن است که در نهایت به نوعی مقاومت و تهاجم را به صحنه سیاسی کشور تحمیل می کند. این موضوع حتی به نظر می رسد در استخدام کارمندان نیز تحمیل شده است. در برنامه های 16 سال گذشته توسعه اقتصادی و توسعه سیاسی، یک امر قطعی به نظر می رسید: گستراندن دایره مشارکت نیروها بر اساس قانون اساسی در حوزه های اقتصادی و سیاسی.
اما سخنان حسن روحانی دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی در نوزدهمین همایش ائمه جمعه سراسر کشور حکایت از آن می کرد که روند جدید ناقض این دو هدف هستند. وی تاکید کرد:« دولت و مسئولان باید بدانند که مشارکت مردم باید مستمر باشد و بهترین نوع آن مشارکت مستمر و بدترین آن مشارکت طوفانی و مقطعی است.»
شاید سخنان روحانی به آن قسمت از حرکت های اصول گرایان اشاره دارد که در حوزه بوروکراتیک، استخدام نیروهای خاص در دستور کار قرار گرفته و به بحث مشارکت طوفانی و مقطعی شدت بخشیده است: معاون مالی ـ اداری شهرداری تهران دکتر محمد پورزندی به این مساله اشاره دارد.
وی می گوید: « در بازدیدهایم به معاونت اداری سازمانی برخوردم که 200 نفر کارمند داشت و وقتی پرسیدم چرا، گفتند ما هم نمی دانیم، به ما دستور دادند مطابق یک لیست استخدام کنیم.» با این سیاق احتمالا چنین سیاستی در حوزه نهاد ریاست جمهوری و استانداریها و همچنین در مواضع کلیدی اقتصادی گسترش خواهد یافت.
چنین روندی آیا منافات با پروژه ایجاد دولت ـ ملت قدرتمند و مقتدر ندارد؟ آیا آن چنان که روحانی تاکید دارد که« اقتدار نه با مشارکت 30 درصدی بلکه در حضور هشتاد درصدی ایجاد می شود» چنین سیاستی، به هدف حضور هشتاد درصدی منتهی می شود؟ به هر روی ناظران سیاسی معتقدند سخنان هاشمی رفسنجانی حکایت از حرکت درونی جامعه ایران دارد که در صورت استمرار چنین فضایی، انتظار وقوع تحولات مهم در صحنه سیاسی ایران انتظار بی جایی نخواهد بود، علی الخصوص اگر چاشنی فشارهای خارجی و حرکت هایی نظیر حرکت های قومی و جنبش بیکاران و . . . . را مد نظر قرار دهیم. از این منظر آیا مسئولان کشور می توانند از به صدا در آمدن زنگ های خطر در همایش سراسری ائمه جمعه سراسر کشور به راحتی عبور
کنند؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید